Wetenschappers hebben op zo’n 27.000 lichtjaar van de aarde een koolstof-gebaseerd molecuul met ‘vertakkingen’ ontdekt.(1) Het suggereert dat de complexe moleculen die nodig zijn voor leven hun oorsprong vinden in de interstellaire ruimte.
De onderzoekers bestudeerden met behulp van het Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA) het stervormingsgebied Sagittarius B2. Het gebied bevindt zich dicht bij het hart van de Melkweg en is rijk aan complexe interstellaire organische moleculen.
Het is niet ongebruikelijk dat onderzoekers organische moleculen ontdekken in stervormingsgebieden. Maar die organische moleculen bestaan altijd uit koolstofatomen die één rechte lijn vormen.
Het molecuul dat onderzoekers nu in stervormingsgebied Sagittarius B2 aantroffen –i-C3H7CN – is heel anders. Het bestaat niet uit één rechte lijn koolstofatomen, maar heeft ‘vertakkingen’. Het is voor het eerst dat in de interstellaire ruimte zo’n molecuul is ontdekt.
De vertakkingen die de onderzoekers zagen, doen denken aan de structuur van moleculen waarvan we weten dat ze nodig zijn voor het ontstaan van leven.
Denk bijvoorbeeld aan aminozuren (de bouwblokken van proteïnen). De ontdekking onderschrijft dan ook de theorie die stelt dat vrij complexe moleculen die nodig zijn voor het ontstaan van leven – zoals aminozuren die we vaak in meteorieten aantreffen – geproduceerd worden in een vroeg stadium van stervorming, nog voordat planeten zoals de aarde tot stand komen.
Bronmateriaal:
“New molecule found in space connotes life origins” – Cornell.edu
De foto bovenaan dit artikel is gemaakt door MPIfR / A. Weiß (achtergrond), Universiteit Keulen / M. Koerber (moleculaire modellen), MPIfR / A. Belloche (montage).
Fig. 1Models of propyl cyanide isomers and conformers.
(A) iso-propyl cyanide (i-C3H7CN). (B) gauche–normal-propyl cyanide (g-n-C3H7CN). (C) anti–normal-propyl cyanide (a-n-C3H7CN). C, H, and N atoms are indicated by gray, small light-gray, and blue spheres, respectively.
Hunting from a distance of 27,000 light years, astronomers have discovered an unusual carbon-based molecule contained within a giant gas cloud in interstellar space.
The discovery suggests that the complex molecules needed for life may have their origins in interstellar space.
(2)
The vibrant, starry stream of the Milky Way frames radio telescopes of the Atacama Large Millimeter/submillimeter Array – known as the ALMA Observatory – in Chile’s Atacama Desert.
Credit: Y. Beletsky/ESO
°
REACTIES
Koolstofchemie is de meest veelzijdige chemie die er is, koolstof kent bijna net zo veel verbindingen als alle 117 andere elementen bij elkaar opgeteld. En deze anorganische verbindingen zijn lang niet zo reactief, complex of stabiel als de koolstofverbindingen.Uit die chemie is in ieder geval al één keer leven voortgekomen en dat gebeurde hier op Aarde al in de eerste ~500 miljoen jaar. Astronomisch gesproken heel snel dus. Al het leven (DNA) bestaat uit dezelfde elementen: waterstof, zuurstof, koolstof, stikstof en fosfor. (CHNOPS) De eerste vier elementen maken zo’n 99% uit van alle materie in het universum. Alleen fosfor is een zeldzaam element, een factor duizend zeldzamer zelfs dan silicium! [2]En die chemie kom je in alle uithoeken op Aarde tegen, onder de meest extreme omstandigheden.
En niet alleen hier blijkbaar.
Andere planeten, manen, asteroïden, kometen, interstellaire en circumstellaire gaswolken, overal vindt dezelfde koolstofchemie plaats.
Dit is niet het eerste complexe organische molecuul dat we aantreffen, maar wel een van de meer interessante tot nu toe [3].—-> We hebben geen voorbeelden van leven gebaseerd op andere elementen en om eerlijk te zijn weten we niet eens hoe dat precies zou moeten werken, welke biosignaturen bij zulk leven horen. We weten dus ook niet waar we naar moeten zoeken.Aangezien chemie een deterministisch proces is en koolstofgebaseerd leven zich(minstens ) al een keer heeft ontwikkeld is het waarschijnlijk dat dit proces zich elders onder de juiste omstandigheden kan herhalen.
Voor bijvoorbeeld silicium is die waarschijnlijkheid op dit moment te verwaarlozen simpelweg omdat ieder precedent en ieder chemisch mechanisme ontbreekt.Nou kan koolstofgebaseerd buitenaards leven nog steeds totaal vreemd voor ons zijn. Zelfs hier op Aarde vindt je leven, al dan niet uitgestorven, onder zulke extreme omstandigheden dat je die met recht buitenaards zou kunnen noemen, het zijn biotopen totaal vreemd voor ons oppervlaktebewoners.
Microben in rotslagen diep onder de grond, of op vier kilometer diep onder water bij temperaturen ver boven 200 graden Celsius, of gewoon pal bovenop de sarcofaag van Chernobyl [4].
Recent hebben ze mogelijk zelfs plankton aangetroffen aan de buitenkant van het ISS!Koolstofgebaseerd leven is veelzijdig en robuust. Dikke kans dat we dat als eerste gaan vinden daarbuiten.
—-> over de waarschijnlijkheid van ‘carbonbased life’: multicellulair/macroscopisch leven ontwikkelt zich al vrij snel (als er maar voldoende ‘vrije’ zuurstof is).
Op aarde gebeurde dat minimaal tweemaal.
Zie ook de ontdekking in Gabon:(een behoorlijke zijsprong,-om aan te geven hoe ‘vanzelfsprekend’ en veelzijdig koolstofleven wel niet is (overigens volgens de ontdekkers was het toen al wel behoorlijk gedifferentieerd,))
—> Over silicium als basis ; Het lijkt me niet onmogelijk maar wel onwaarschijnlijk.
Maar een dataset van één (= carbon based life ) is nog altijd beter dan een dataset van nul zoals bijvoorbeeld het geval is met siliciumleven.
(1) vooral het vakgebied van de spectroscopie analyseerd het opgevangen licht uit een bepaalde bekende ruimtebron
°
Dergelijk licht gaat op die ruimtebron door meer dan één soort moleculen……. verschillende soorten moleculen absorberen verschillende soorten licht, hierdoor missen er bepaalde kleurfrequenties in het spectrum van de lichtstraal dat onze aarde bereikt…..zie het als een soort streepjescode,…. zo weten we exact van welke stoffen welk licht absorberen, en zo zien we welke stoffen er aanwezig zijn in die gaswolk.
Dit alles er vanuit gaande dat onze theorieën over licht in het hele universum gelden. Lichtsnelheid, gedragingen van licht en het lichtspectrum zijn theoretisch onderbouwd, door empirisch onderzoek kunnen we zien dat onze uitgangspunten op aarde en rond de aarde gelden, maar of dat verder in de ruimte zo is ? dat zijn aannames.(*)
Ik blijf graag kritisch op wetenschappelijke “feiten” gebaseerd op lange reeksen van aannames.
(antwoord )
(*) Nee dat zijn geen ” aannames.”
Je kunt het eenvoudig zien, Ga je de aan de natuurconstanten sleutelen dan kunnen er spectra ontstaan die bij nu niet bestaande isotopen behoren en kunnen er spectra verdwijnen.
Tor nu toe is er nooit iets van die aard gemeten.
°
(2) de ontdekking is fijn maar een vertakte koolstofketen is net zo veel “leven” als enige andere conditie die zou leiden tot bijv zelf-replicatie.
Het punt is dat hij nog niet eerder gezien was. Uiteraard heeft leven bouwstoffen nodig maar er is geen reden om te denken dat die alleen op Aarde zouden rondslingeren voor spontane of bewuste creaties.
er is bovendien niemand voor nodig om uit de organische bouwstenen leven te maken ……wat er voor nodig is , heet abiogenese en vooral veel tijd —> We weten al lang dat religieuze scheppings verhalen kant noch wal raken. Wat we nog niet weten is hoe leven daadwerkelijk is ontstaan…….Maar men werkt eraan
°
Veel reli-fanaten houden vol dat leven buiten de aarde ‘niet kan’ en elk stukje bewijs dat dit wel degelijk kan bestaan of bestaan heeft, haalt dat onhoudbare standpunt verder onderuit.
Water (H2O) is een chemische verbinding van twee waterstofatomen en één zuurstofatoom. Het is het belangrijkste onderdeel van de oceanen. Wetenschappers hebben uitgerekend dat deze in totaal zo’n 1,36 miljard kubieke kilometer zeewater bevatten. In dat zeewater zitten bijna 50 ton zouten, gassen en andere stoffen opgelost.
Omdat water een uitzonderlijk hoog vriespunt en eveneens een uitzonderlijk hoog kookpunt bezit, kunnen we zeggen dat dit een zeer sterk molecuul is. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat water al zo lang in staat is om haar dominante positie op onze planeet te behouden. Water heeft tevens belangrijke eigenschappen, die er mee voor zorgen dat leven mogelijk is op aarde.
Een watermolecuul (H2O) is opgebouwd uit twee waterstofatomen (op de afbeelding: de witte cirkels) en één zuurstofatoom (op de afbeelding: de rode cirkel).
Bovenstaande afbeelding geeft het aantal protonen en elektronen weer die in een watermolecule aanwezig zijn. We kunnen zien dat vier elektronen nodig zijn voor de binding tussen waterstof- en zuurstofatomen. Zij zorgen er dus voor dat waterstof en zuurstof bij elkaar blijven (en samen ‘water’ vormen). In de natuur komt water uiteraard nooit voor als één enkele molecule, maar onder de vorm van vele miljoenen moleculen die allen aan elkaar gebonden zijn. Naast de vier elektronen die nodig zijn voor de binding, heeft de molecule nog zes andere elektronen. deze ordening zorgt ervoor dat water chemisch gezien een zeer stabiele stof is. Verder brengt de verdeling 4-6 ook een zekere ‘onbalans’ met zich mee, die ervoor zorgt dat watermoleculen in staat zijn naburige watermoleculen aan te trekken.
Op de afbeelding zie je de geschiedenis van het water op aarde. Die geschiedenis gaat dus terug tot vóór de totstandkoming van de zon.
Bronmateriaal:
“Earth’s Water is Older than the Sun” – Carnegiescience.edu
De afbeelding bovenaan dit artikel is gemaakt door Bill Saxton / NSF / AUI / NRAO.
°
Nieuw onderzoek toont aan dat een groot deel van het water op aarde waarschijnlijk in de vorm van ijs in de interstellaire ruimte is ontstaan en aanzienlijk ouder is dan onze zon. En dat is goed nieuws voor buitenaards leven.
Het leven op aarde wordt mede mogelijk gemaakt door een aantal cruciale elementen. Eén daarvan is water.
Maar waar komt dat water vandaan?
Er waren twee mogelijkheden.
Protoplanetaire schijf
Toen de zon nog jong was werd deze omringd door een zogenoemde protoplanetaire schijf waaruit de planeten voortkwamen. Het was mogelijk dat het water dat op tal van deze hemellichamen – de aarde, maar ook bijvoorbeeld de maan en Mars – is aangetroffen afkomstig was uit de interstellaire moleculaire wolk waaruit de zon ontstond.(2)
Een andere mogelijkheid was dat het interstellaire water vernietigd was en vervolgens door chemische reacties die in de zonnenevel plaatsvonden opnieuw ontstond.
“Waarom is dit belangrijk? Als het water in het jonge zonnestelsel voornamelijk in de vorm van ijs uit de interstellaire ruimte kwam, dan is het aannemelijk dat vergelijkbaar ijs – in combinatie met de prebiotische organische materie dat het kan bevatten – veelvuldig voorkomt in de meeste – of misschien wel alle protoplanetaire schijven rond sterren in wording,”
legt onderzoeker Conel Alexander uit.
“Maar als het water in het jonge zonnestelsel voornamelijk het resultaat was van chemische processen tijdens de geboorte van de zon dan is het mogelijk dat de hoeveelheid water die in vormende zonnestelsels voorkomt sterk verschilt en dat heeft implicaties voor het mogelijke ontstaan van leven op andere plekken.”
Isotopen
De uitdaging was dus om te achterhalen waar het water dat nu onder meer op aarde voorkomt precies ontstond. Om dat te achterhalen, richtten de onderzoekers zich op waterstof en zijn zwaardere deuteriumisotoop. Isotopen zijn atomen van dezelfde elementen die hetzelfde aantal protonen, maar een verschillend aantal neutronen hebben. Het verschil in de massa van isotopen resulteert in subtiele verschillen in hun gedrag tijdens chemische reacties. Het betekent dat de verhouding tussen waterstof en deuterium in water wetenschappers meer kan vertellen over de omstandigheden waaronder de moleculen ontstonden. Zo bezit interstellair waterijs bijvoorbeeld relatief veel deuterium, omdat de temperaturen waarbij het ontstaat heel laag zijn.
Model
De onderzoekers creëerden vervolgens (computer) modellen (1) die de protoplanetaire schijf simuleerden.
Ze zorgden ervoor dat in deze protoplanetaire schijf alle deuterium reeds door chemische processen was verdwenen en het systeem ‘vanuit niets’ ijs met deuterium moest gaan creëren. De grote vraag was of het de protoplanetaire schijf zou lukken om met dezelfde verhouding deuterium-waterstof te komen die we in meteorieten, oceanen en kometen (resten van het ontstaan van het zonnestelsel) aantreffen.
De onderzoekers ontdekten dat dat de protoplanetaire schijf niet lukte en dat vertelt ze dat in ieder geval een deel van het water in ons zonnestelsel oorspronkelijk uit de interstellaire ruimte komt en ouder is dan onze zon.
“Dat wijst erop dat overvloedig voorkomend interstellair ijs rijk aan organische stoffen waarschijnlijk in alle jonge planetaire schijven te vinden is.”
Zeker de helft van het water op onze planeet moet afkomstig zijn uit de interstellaire wolk van stof en gas waaruit uiteindelijk de zon ontstond. (reactie 1)
Dat betekent dat ook planeten buiten ons zonnestelsel net als de aarde overvloedig veel water kunnen bevatten.
Britse en Amerikaanse onderzoekers komen tot die conclusie in het wetenschappelijk tijdschrift Science.
“Door de afkomst van het water op aarde te identificeren, kunnen we zien dat de manier waarop ons zonnestelsel is ontstaan niet uniek is en dat ook exoplaneten kunnen zijn ontstaan in omgevingen met veel water”, verklaart hoofdonderzoeker Tim Harries op de nieuwssite van de Universiteit van Exeter.
“Daardoor is het aannemelijker dat op sommige exoplaneten de juist omstandigheden voor leven zijn geëvolueerd.”
(1)
In theorie kunnen de eerste ijsdeeltjes zijn ontstaan in de interstellaire wolk waaruit de zon werd geboren, of pas later in de zogenoemde protoplanetaire schijf van rotsblokken en gassen waaruit alle andere planeten ontstonden.
De wetenschappers creërden een computermodel waarin de geboorte van ijsdeeltjes werd nagebootst in de protoplanetaire schijf.
Isotopen
Uit het onderzoek blijkt dat onder de omstandigheden in de protoplanetaire schijf geen ijs kan ontstaan dat op atoomniveau overeenkomt met het water op aarde.
De onderzoekers keken vooral naar de isotopen van water. Het water op aarde heeft relatief veel zware deuteriumisotopen. Het waterstof dat in de computersimulatie ontstond, bevatte minder van deze isotopen.
Dat betekent volgens de onderzoekers dat een groot deel van het water op aarde al moet dateren van voor het ontstaan van de zon.
REACTIES :
(1) de gaswolk (en dus ook het water dat er in zat) ouder is dan de zon die er uit ontstond. Maar dan kun je net zo goed zeggen dat het heelal vermoedelijk ouder is dan die wolk en daarmee ook al het water in het heelal. (2)
De ouderdom van een gegeven partij water :
…….van een specifiek watermolecuul kun je inderdaad niet zomaar de leeftijd bepalen. Individuele H en O atomen bestaan al sinds ze via kernfusie gemaakt zijn(in het geval van H is dat kort na de oerknal gevormd). Dus je kunt voor een gegeven watermolecuul inderdaad niet nagaan hoe lang geleden de chemische reactie heeft plaatsgevonden die er H2O van maakte.
Wat je wel kan doen is een statistische analyse uitvoeren op een extreem groot aantal H2O moleculen.
Dit stuk uit het artikel is het belangrijkst:
Schijf
Tot nu toe was het onduidelijk wanneer het eerste water op aarde en andere planeten in ons zonnestelsel ontstond.
In theorie kunnen de eerste ijsdeeltjes zijn ontstaan in de interstellaire wolk waaruit de zon werd geboren, of pas later in de zogenoemde protoplanetaire schijf van rotsblokken en gassen waaruit alle andere planeten ontstonden.
De onderzoekers keken vooral naar de isotopen van water. Het water op aarde heeft relatief veel zware deuteriumisotopen.
Het waterstof dat in de computersimulatie ontstond, bevatte minder van deze isotopen.
Dat betekent volgens de onderzoekers dat een groot deel van het water op aarde al moet dateren van voor het ontstaan van de zon. ‘
Dit is toch een redelijk helder onderzoek waaruit je goede conclusies kan trekken. In die computersimulatie gebruiken bootsen ze gedetailleerd de natuurwetten na die men met de wetenschappelijke methode heeft geverifieerd. De computersimulatie laat zien dat als die wetten kloppen en we ervanuitgaan dat het overgrote deel van het water niet ouder is dan de zon we een andere isotopen samenstelling zouden moeten hebben dan nu het geval is.
En daarom is het safe om te concluderen dat een groot deel van het water zich niet tijdens het ontstaan van het zonnestelsel heeft gevormd maar daarvoor juist is ontstaan.
(2) Water in de interstellaire wolk of de planataire stof schijf waaruit het zonnestelsel onstond wijst er zonder meer op dat water een veel voorkomend iets is, ook in andere zonnestelsels. En dat maakt de kans op buitenaards leven zoals dat van ons , weer groter.
Interstellaire wolken.: Als een ster door zo’n gebied passeert kan dit materiaal ook haar eventueel begeleidende planeten bereiken . Materiaal in die interstellaire gasnevels kan vele malen ouder zijn dan “nieuwe “sterren.…Sterker nog, onze ster is uit zo een gaswolk met onder andere waterstof ontstaan, dus is het helemaal niet gek dat het water in onze zon en planeet, veel ouder is.
H2O is overal H2O.
Maar ook hier op Aarde bevinden zich natuurlijk nog vele andere atomen in het ‘water’ als zijnde de vloeibare mix(= een waterige oplossing ) van atomen. Meestal heeft men het trouwens over waterstof wanneer men over water in de interstellaire ruimte spreekt. ….. Zuurstof is veel zeldzamer en kan in die waterstof wolken worden gebracht door supernova’s die reeds de elementen – producten van hun (diversie )fusie verleden als sterren , kunnen verspreiden in de interstellare gaswolken door te ontploffen als eindstadium van hun evolutie -levensloop …..
De temperaturen waarbij water van vorm verandert zijn zeer hoog. Het smeltpunt – het punt waarop ijs overgaat in vloeibaar water – ligt op 0°C en wordt ook wel het vriespunt genoemd.
Het kookpunt – het punt waarop vloeibaar water overgaat in waterdamp ligt op 100°C. Er is dus veel warmte-energie nodig om ijs de doen smelten en water te doen koken.
°
IJS
Een belangrijk kenmerk van water is dat ze in vaste toestand een lagere dichtheid bezit dan in vloeibare toestand. Bij de meeste stoffen is dit namelijk juist andersom.
Op deze manier is ijs in staat om op vloeibaar water te blijven drijven. De moleculen van ijs zijn namelijk veel losser met elkaar verbonden dan moleculen van vloeibaar water, die sterk geordende groepjes vormen.
Terwijl vloeibaar water in staat is om grote hoeveelheden warmte-energie van de zon te absorberen, zal ijs deze juist in sterke mate terugkaatsen in de ruimte. ( albedo van witte polen ,bergtoppen en hoogvlaktes )
Dankzij deze eigenschap helpt ijs dus mee aan het stabiel houden van het wereldklimaat (zonder het ijs op de polen zou de oceaan dus te veel warmte absorberen).
IJs houdt met behulp van waterstofbindingen haar moleculen samen in een vaste structuur. In vloeibaar water zijn deze moleculen gebonden in beweeglijke groepen, en in waterdamp zijn de waterstofbindingen verbroken door toedoen van warmte-energie.
De sterkste intermoleculaire binding is de waterstofbrug, waterstofbinding, H-brug of H-binding (vier namen voor hetzelfde begrip).
Voor de waterstofbrug is enerzijds een waterstofatoom nodig dat gebonden is aan een N-, een O- of een F-atoom. Anderzijds is er een “vrije kant” nodig van een N-, O- of F-atoom. Deze vrije kant is d– geladen, het H-atoom is d+ en er zal een aantrekkingskracht zijn. Deze aantrekkingskracht is sterker dan bij een gewone dipool. (De reden is onder andere dat N-, O- en F-atomen vrij klein en zeer elektronegatief zijn.)
Hoewel de waterstofbrug vrij sterk is in vergelijking met de Vanderwaals-Londonkracht en dipoolbinding, is hij in water nog ongeveer 20 keer zo zwak als de atoombinding tussen H en O.Het kristalrooster van ijs wordt bijeengehouden door waterstofbruggen. —> Stoffen die waterstofbruggen kunnen vormen, zullen goed in water oplossen. Zo is ammoniak (NH3) bij 0 °C een gas. Bij deze temperatuur kan er in een liter water 1 176 liter gasvormig ammoniak oplossen. Een oplossing van ammoniak in water heet ammonia.
– ZEEIJS
–LANDIJS
– Kosmisch ijs
°
VLOEIBAAR WATER
Vloeibaar water werkt als een uitstekend oplosmiddel ( = eigenlijk het beste en vooral meest veelzijdige oplosmiddel dat we kennen ) dankzij de onbalans in de elektronenverdeling van haar moleculen. Wanneer natriumchloride (NaCl) in water opgelost is, zitten de negatief geladen chloride-ionen vast aan de positief geladen waterstofatomen van water (H2O). De positief geladen natrium-ionen zitten op hun beurt vast aan de negatief geladen zuurstofatomen.
– ZOUT WATER
In het water van onze zeeën en oceanen zijn verscheidene chemische stoffen opgelost. De meeste van deze stoffen bevinden zich maar in zeer kleine concentraties in het water, maar enkele uitzonderingen komen er in enorme hoeveelheden voor. Deze vormen de basis van zeezout, een mengsel van geladen deeltjes (ionen). Naast zeezout zitten er ook nog enkele gassen in het zeewater.
De ionen die deel uitmaken van het zeezout, kunnen positief of negatief geladen zijn. De meest voorkomende ionen in onze oceanen en zeeën zijn natrium (Na) en chloor (Cl). Deze vormen samen natriumchloride (NaCl), wat identiek hetzelfde is als gewoon ‘keukenzout’. Zij beslaan ongeveer 85% van alle opgeloste stoffen in zeewater.
De overige 15% bestaat voornamelijk uit zwavel (S) of sulfaten, magnesium (Mg), calcium (Ca) en Kalium (K). De ionen komen wereldwijd en vrij gelijkmatig verdeeld in alle zeeën en oceanen voor.
– ZOETWATER
Een belangrijk kenmerk van vloeibaar water is haar hoge oppervlaktespanning. Watermoleculen hebben namelijk sterk de neiging om elkaar aan te trekken (als gevolg van de onbalans in de elektronenverdeling). Op deze wijze wordt aan het oppervlak een laagje gevormd dat een zekere bescherming biedt tegen storingen.
Ook in een waterdruppel, is dit laagje zeer goed zichtbaar. Oppervlaktespanning kan in feite worden gedefinieerd als de kracht die men nodig heeft om door dit laagje heen te breken.
In een druppel wordt in alle richtingen aan de watermoleculen getrokken door middel van de vorming van waterstofbindingen. Zo zitten er in een waterdruppel van 1 ml maar liefst 30.000.000.000.000.000.000.000 verschillende moleculen die elkaar aantrekken.
Bepaalde insecten, zoals deze schaatsenrijder, maken gebruik van de oppervlaktespanning van(zoet) water om op het oppervlak van vijvers of rivieren te kunnen lopen. De schaatsenrijder kan namelijk niet voldoende kracht inzetten om door het oppervlaktelaagje heen te breken.
Als bosjesmannen in de Kalahari-woestijn zich ’s avonds rond een kampvuur verzamelen, veranderen hun conversaties.
Hun gesprekken gaan bij het vuur opvallend vaak over sociale relaties en religie, terwijl de stamleden overdag vooral economische problemen bespreken.
Waarschijnlijk beïnvloedden de eerste kampvuren de conversaties van onze verre vooroudersop dezelfde manier, zo melden onderzoekers van de Universiteit van Utah in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Verschil
De wetenschappers brachten tussen 1970 en 2013 verschillende malen een bezoek aan de Ju’/Hoan, een groep bosjesmannen die in de Kalahari-woestijn in Namibië en Botswana leven.
Ze registreerden conversaties van de stamleden overdag en ’s avonds als ze zich rond een kampvuur verzamelden.
“We vonden een opvallend verschil tussen de gesprekken in het licht van het kampvuur en de conversaties overdag”,
verklaart onderzoekster Polly Wiessner op ABC News.
Anekdotes
De wetenschappers classificeerden 81 procent van gesprekken rond het kampvuur als ‘sociale vertellingen’.Bij deze gesprekken werd er zeer beeldend gesproken over de belevenissen van voorouders, familieleden of kennissen. Overdag vonden dit soort uitwisselingen van sociale anekdotes bijna niet plaats.
Volgens Wiessner suggereert de studie dat het vermogen van mensen om vuur te maken ertoe leidde dat hun gesprekken veranderden en hun sociale banden sterker werden.
Slaappatroon
“Het vuur veranderde ons slaappatroon. We bleven langer wakker en er ontstond dus extra tijd waarin niet gewerkt kon worden”, zo speculeert de onderzoekster.
Rond het kampvuur ontstonden daardoor volgens Wiessner als vanzelf gesprekken die niet over werk gingen, maar over sociale relaties.
De sfeer van rond het kampvuur is in de huidige maatschappij nog steeds terug te vinden, benadrukt de antropologe.
“Zelfs vandaag de dag houden we nog van een open haarden en in restaurants steken we vaak kaarsen aan, zodat er een sfeer ontstaat die intimiteit en sociale binding stimuleert.”
De verhalen die ’s avonds rond het kampvuur werden verteld hebben de verschillende samenlevingen in de loop van de geschiedenis mee vormgegeven door tradities te versterken en de harmonie en gelijkheid binnen een groep te bevorderen. Dat blijkt uit een Amerikaanse studie over de Bosjesmannen in de Afrikaanse Kalahari-woestijn.
Tot hiertoe bogen de wetenschappers zich vooral over de invloed van een bepaalde keuken op de voeding en de anatomie, maar over bijvoorbeeld het belang van een kampvuur bij wijze van het verlengen van de dag was weinig tot niets geweten. Zo zou het vuur niet enkel hebben gediend om voedsel te bereiden en roofdieren af te schrikken, maar bevorderde het ook de sociale activiteiten na het vallen van de nacht.
Om de precieze impact van een kampvuur op een samenleving te proberen bepalen, bestudeerden wetenschappers van de universiteit van Utah de gesprekken rond het kampvuur van de Kalahari-Bosjesmannen, aangezien hun huidige bestaan de meeste overeenkomsten vertoont met de levens van onze voorouders zo vele jaren geleden.
Antropologe Polly Wiessner vergeleek onder andere 174 conversaties over een periode van dertig jaar en stelde vast dat de gesprekken overdag veelal handelden over economische activiteiten zoals de jacht, terwijl de nachtelijke uurtjes eerder gereserveerd waren voor zang, dans, religieuze plechtigheden en het vertellen van boeiende verhalen.
“Versterking van sociale weefsel”
Ook werd er ’s nachts rond het vuur druk gepraat over de geestenwereld en over denkbeeldige gemeenschappen die ver van de Bosjesmannen zouden bestaan. Tijdens die avondlijke gesprekken werd ook informatie uitgewisseld over culturele gewoonten en sociale normen.
Volgens de onderzoekster droegen de avonden rond het kampvuur op die manier bij tot een versterking van het sociale weefsel binnen een samenleving en tot de ontwikkeling van menselijke cognitieve capaciteiten op vlak van culturele uitwisseling, wederzijds begrip en een doorgedreven onderlinge samenwerking.
De analyse van de gesprekken rond het kampvuur kan met andere woorden een antwoord bieden op de vraag hoe deze intieme momenten hebben bijgedragen tot de evolutie van de menselijke samenleving, luidt het tot slot.
(1)
Overdag zijn die mensen die men onderzocht – en die als model voor onze prehistorische voorouders werden gebruikt – hard aan het werk voor o.a. het vangen, verzamelen …etc….van voedsel e.d.
’s Avonds in het donker kan dat niet en dus eet men en rust men uit bij het enige licht en de warmtebron die men heeft: het centrale kampvuur (die ook voor bescherming zorgde tegen roofdieren).
Uiteraard komen dan de sociale uitwisselingen tot leven.(1b)
(1b)
Er waren overdag ook sociale uitwisselingen … Jagen vergt immers samenwerking , kinderen oppassen verloopt ook veel beter wanneer er wordt samengewerkt in vrouwengroepen etc …. Het gaat om ; de INHOUDELIJKE AARD van de gesprekken ( =over religie , overpeinzingen en culturele gedachtenwisselingen , trance dansen etc … )die blijkbaar onderwerpen aansnijden die overdag veel minder aan bod komen
Dat heeft met de sfeer van een vuur weinig tot niets te maken.
Het is eerder andersom dat men vuur als sfeervol is gaan beschouwen omdat die geassocieerd werd met sociaal contact, dan dat vuur een goede sfeer voor sociaal contact bevorderde.
Ik weet niet of onze associatie van vuur met gezellig – die we blijkbaar met de Bosjesmannen delen , genetisch bepaald is.
Het kan goed cultureel bepaald zijn, en dat zou kunnen betekenen dat weliswaar alle culturen dit kennen, maar dat daarmee nog niet gezegd is dat onze voorouders dit ook zo hebben ervaren .
Het is best mogelijk dat ze eerst het vuur ontdekten en er toen achter kwamen dat het weliswaar prettig is om bij het vuur te zitten
°
Firelight talk of the Kalahari Bushmen: Did tales told over fires aid our social and cultural evolution?
September 22, 2014 Source: University of Utah
Summary:
A study of Africa’s Kalahari Bushmen suggests that stories told over firelight helped human culture and thought evolve by reinforcing social traditions, promoting harmony and equality, and sparking the imagination to envision a broad sense of community, both with distant people and the spirit world.
Ifung man sitting in camp
!Kung Kalahari Bushmen in Africa sit in camp. A University of Utah study of nighttime gatherings around fires by these hunter-gatherers suggests that human cultural development was advanced when human ancestors started telling stories around the fire at night to reinforce social traditions, promote harmony and spark the imagination.
………Overigens waren dergelijke berichten niet nieuw: ook Thomas Malthus (1766 – 1834) had iets soortgelijks al gemeld in “Essays on the principles of population” uit 1798 namelijk het Malthusiaans plafond. Critici gaven aan dat het rapport onvoldoende aandacht gaf aan de mogelijkheid om met behulp van nieuwe technologieën het doemscenario af te wenden of zelfs dat het rapport volledig foutief zou zijn.[
Het rapport bevat ook scenario’s die veel positiever verlopen en die tot een stabiele wereld leiden.
Recente vergelijken met de werkelijke ontwikkelingen laten echter zien dat het (ongunstige) referentie-scenario tot nu toe een goede beschrijving van de realiteit geef
De Club van Rome wordt vandaag de dag gezien als een soort milieubeweging maar het waren destijds allemaal keurige industriëlen en aan de industrie verbonden wetenschapsmensen .
Het kwam voort uit een soort denktank van de OECD, waar onder meer over innovatie, technologie, wetenschap, natuur en milieu werd nagedacht.
De Club van Rome kreeg bekendheid met het rapportDe grenzen aan de groei, dat in 1972 werd uitgebracht. Hierin werd, in navolging van het boek ‘The Population Bomb’ van Paul Ehrlich, een verband gelegd tussen economische groei en de gevolgen hiervan voor het milieu. Het rapport gaf een prognose van het grondstof- en voedselverbruik in de wereld voor de komende jaren. Daarin werd een beeld geschilderd van in een aantal decennia oprakende grondstofvoorraden.
Critici van het rapport gaven aan dat het rapport onvoldoende aandacht gaf aan de mogelijkheid om met behulp van nieuwe technologieën het doemscenario af te wenden.
De Club van Rome heeft waarschijnlijk gelijk: als er niet snel drastische maatregelen getroffen worden om milieuproblemen aan te pakken, zal dat binnen afzienbare termijn leiden tot grote ecologische rampen.
Het is daarom tijd, meer dan ooit, om niet de kop in het zand te steken en de mens-milieu- en de mens-biosfeer -relatie grondig te herzien.
Een groot probleem is de toekomst: wij ruïneren de aarde op ongekende schaal, en de limiet van de draagkracht zal spoedig bereikt zijn.
Onze levensstijl zal daarom drastisch moeten veranderen –
Wie de grimmige voorspellingen (2) uit het boek ‘Limits to Growth’ van de Club van Rome altijd heeft afgedaan als doemdenkerij, wordt door een nieuwe studie met de neus op de feiten gedrukt. In het boek uit 1972 wordt voorspeld dat onze beschaving deze eeuw ineen zal stuiken. Australisch onderzoek bevestigt dat nu.
“Dit onderzoek zou alle alarmbellen moeten laten afgaan”
Dr. Graham Turner, universiteit van Melbourne
—> Al sinds het boek van de denktank Club van Rome in 1972 werd gepubliceerd, wordt het door critici afgedaan als de ultieme fantasie voor doemdenkers.(1)
Vooral de waarschuwing dat de planeet ten onder gaat aan overconsumptie werd weggehoond.
Ook de wat mildere opvatting dat de Club van Rome veel te pessimistisch was geweest ,vond breed gehoor.
In 2002 werd het boek door de omstreden ‘sceptische’ milieu-expert Bjorn Lomborg nog veroordeeld tot “de vuilbak van de geschiedenis”, maar onderzoek van de universiteit van Melbourne toont nu aan dat het daar helemaal niet thuishoort.
°
De Australische onderzoekers stellen dat het scenario dat in het boek wordt geschetst erg accuraat is, en dat we de eerste tekenen van een nakende ineenstorting binnenkort al zullen zien.
Business as usual (4)
‘Limits to Growth’ kwam tot stand dankzij researchers van het prestigieuze Massachusetts Institute of Technologie (MIT), die een baanbrekend computerprogramma ontwikkelden om de wereldeconomie, vervuiling, voedselvoorziening, bevolkingsgroei en grondstoffengebruik te monitoren. Op basis van reële gegevens tot 1970 maakten ze projecties tot 2100, afhankelijk van welke actie de mensheid ondernam op vlak van milieu- en grondstoffenbeheer.
Als er geen actie werd ondernomen – het zogenoemde ‘business-as-usual’-scenario -, voorspelde het computermodel een ineenstorting van de wereldeconomie voor 2070.
Het boek ging daarbij uit van de – omstreden(?) – stelling dat de aarde eindig is, en dat het streven naar ongelimiteerde groei op alle vlakken uiteindelijk tot een totale crash zou leiden.
Dr. Graham Turner van de universiteit van Melbourne vroeg data op bij de Verenigde Naties (onder andere bij het departement economische en sociale zaken, Unesco en de voedsel- en landbouworganisatie), maar ook bij de Amerikaanse organisatie die zich bezighoudt met de oceanen en de atmosfeer.
Die data werden naast de voorspellingen uit ‘Limits to Growth’ gelegd. En wat blijkt? De wereld sluit momenteel erg nauw aan bij het ‘business-as-usual’-scenario.
“Onze research toont niet aan dat de ineenstorting van de wereldeconomie, het milieu en de bevolking een zekerheid is, noch beweren we dat de toekomst zich exact zal ontvouwen zoals in het boek wordt voorspeld”,
benadrukken de Australische onderzoekers in de Britse krant The Guardian.
“Maar onze bevindingen zouden wel een alarmbel moeten laten afgaan. Het lijkt onwaarschijnlijk dat het streven naar aanhoudende groei kan blijven duren zonder ernstige, negatieve effecten te hebben, en die effecten kunnen sneller voelbaar zijn dan we denken.”
“Het is misschien te laat om de politici en rijke elite ervan te overtuigen het roer drastisch om te gooien. Dus is het aan de rest van ons om na te denken over hoe we onszelf kunnen beschermen tegen deze onzekere toekomst.”
“We’re in for a period of sustained chaos whose magnitude we are unable to foresee,”
Meadows warns. He no longer spends time trying to persuade humanity of the limits to growth. Instead, he says,
“I’m trying to understand how communities and cities can buffer themselves”
against the inevitable hard landing.
Do you have solutions to these mega miseries?
Meadows:
This would change the nature of man. We are basically now just as programmed as 10,000 years ago. If one of our ancestors could be attacked by a tiger, he also was not worried about the future, but his present survival. My concern is that for genetic reasons we are just not able to deal with such things as long-term climate change. As long as we do not learn that, there is no way to solve all these problems. There’s nothing we could do. People always say again: We need to save our planet. No, we do not. The planet is going to save itself already. It always has done. Sometimes it took millions of years, but it happened. We should not be worried about the planet, but about the human species.
De wereld zal hoogstwaarschijnlijk niet vergaan in de eerste paar miljard jaar
en de kans dat de mensheid volledig wordt uitgeroeid in de eerste millennia acht ik ook eerder gering.
Wat wel een logische conclusie is: zoals we nu overconsumeren en ons ongecontroleerd voortplanten en ons bijna parasitair gedragen tegenover onze thuisplaneet; dit zal ons in de zeer nabije toekomst zeer zuur opbreken.
Dat het zo niet verder kan is evident…
–>Wel ja …… De wereld zal niet vergaan maar onze menswaardige beschaving /en de ons dragende omgeving staat wèl op de helling
—> Dus …… tuurlijk vergaat de wereld niet, hooguit de mensheid!
(1b)
–> de woordkeuze is niet juist, de mensheid vergaat nog deze eeuw, niet de wereld, die wordt pas opgeslokt door de zon binnen 5 miljard jaar. Dan gaan we hier allang niet meer zijn.
( 2.-)
–> De club van Rome zat er ook veel naast
zeker, maar het ging ze om de grote lijn. De scenario’s. En daarin zaten ze redelijk goed.
–> De Club van Rome zat er compleet naast in hun voorspellingen (2c )over de uitputting van grondstoffen tegen het jaar 2000. Geen enkele grondstof raakte uitgeput, integendeel.
Wat ze vergaten is de menselijke inventiviteit om problemen op te lossen met betere technieken, veranderen van grondstof of materiaal.
Ook niet inzake vervuiling zat de club voorspelling juist . In het Westen is de groei samengegaan met minder vervuiling ….. (5)
> De meeste van de “voorspellingen “(2b)van de toenmalige club van rome waren slechts extrapolaties van toen bespeurbare tendenzen …. Het is ietwat tè weinig om ze nu nog serieus te blijven nemen ? (2b)
—> Waarom voorspellingen tussen aanhalingstekens ? Dit is gewoon een poging om de Club van Rome een natrap te geen of te discrediteren ?
Er zijn gewoon veel te veel mensen. De planeet zou niet meer dan hooguit één miljard mensen mogen dragen en dat is nog heel veel. Maar door de godsdiensten, de ongebreidelde wellust en het totale gebrek aan vooruitziendheid kweekt de mens als konijnen. Helaas zijn er geen vossen om op ze te jagen.
Zodoende maakt de mens zijn eigen habitat kapot. De beschaving zal ineenstorten, ontelbaren zullen omkomen, en we keren terug naar een soort stenen tijdperk. Met dank aan o.a. de godsdiensten , de dito ideologen en kanonnenvoer recruteerders .
–> We zijn met veel te veel op deze globe, maar de grote schuldigen hiervan zijn de godsdiensten, met uitspraken als , ga en vermenigvuldig U, of dat de man de maandstonden niet mag zien bij vrouwen van islamieten, en zo zijn er nog heel wat te vinden, zolang een moderne beschaving, deze godsdienst waanzin blijft steunen, kan men moeilijk van een moderne samenleving spreken, ten slotte stammen die godsdiensten zelfs af uit het stenen tijdperk, eerst beginnen met deze steun op te zeggen.
–>Er zullen altijd en overal wel snullen zijn – zelfs op het hoogste niveau – die nog niet doorhebben dat de overbevolking van deze planeet eindelijk eens moet aangepakt worden op een andere manier dan collectieve vernieting.
Maar ik vrees dat het inderdaad “business as usual” zal blijven. En dan kan het alleen maar neerwaards gaan.
–> De manier waarop we nu leven is onhoudbaar. Het heeft geen zin om energie te sparen en zuiniger om te springen met grondstoffen,dat is gewoon uitstel van executie.
De bevolking blijft groeien tot ze niet meer kan groeien omwille van tekorten.
Het probleem zal zichzelf oplossen, dus een wereldbevolking die drastisch zal dalen.
Hetgeen we moeten doen is nu een drastische geboortebeperking opleggen zodat we zacht kunnen landen, anders zal het chaos zijn.
Zet konijnen in een beperkte biotoop en ze kweken ook tot alles op is en ze uitgestorven zijn. Dringend nood aan geboortebeperking, wereldwij liefst.
Onze consumptieverslaving is echter nefast
Vooral de populatie-groei grafiek in het oorspronkelijk werk ,is interessant ; volgens hun verwachtingen stopt die groei rond 2020 ….Maar huidige anticipaties stellen een populatie-stop(-verzadiging=o groei ) voorop rond 2050 …..
(2b) Maar er wordt wel vandaag niet gerept over een verbruik -stop per capita .Verbruik en ecologische voetafdruk zullen dus verder toenemen zelfs als de populatietoename stopt .Je kan het proces dagelijks meemaken aan elke grens tussen de derde wereld en de zogenaamde eerste wereld ….
–> Zelfs al deden ze niets anders dan slechts wat extrapoleren ( maar vooral ook waarschuwen dat het zo niet verder kan )… toch werd hun werk ( en vandaag nog steeds ) verguisd
(2c)–>Fout …Het waren trouwens GEEN “voorspellingen” -“Limits to Growth” is een ” globaal menselijk attitude en gedrag model dat is opgebouwd dmv “Systems Dynamics methodology. “
In feite is het een primitief computer model volgens diverse ineengrijpende organigrammen uit de chaos -theorie en een voorloper van de huidige computer aided modelling
Derhalve …is het nooit (slechts ) een “extrapolatie van toen aanwezige (natuurlijke ? ) tendenzen “ geweest ….
Want het globale menselijk groepsgedrag is daarbij van bij de aanvang als het belangrijkste element gesteld … en dat is wat de meeste kritische commentaren in de vroege zeventiger jaren , en vandaag , niet eens hebben opgemerkt ….
Het hardnekkigste misverstand was vermoedelijk, dat er sprake was van een voorspelling.
Dat was Grenzen aan de Groei niét. Het rapport liet alleen zien, wat een aantal ontwikkelingen in de wereld teweeg zou brengen als er niets zou veranderen. De mensen van het MIT hadden daartoe vijf parameters (groei van bevolking, van industriële productie, voedselproductie, grondstofverbruik en van milieuvervuiling) in de computer gestopt. Het interessante en ook nieuwe was, dat die vijf groeifactoren in onderlinge wisselwerking werden gebracht – iets waartoe inderdaad alleen de computer in staat was. Het veelgehoorde verwijt dat dit programma geen rekening hield met menselijke aanpassing en prijsmechanismen was dan ook niet terecht. Die pretentie had het rapport niet, hoewel de sombere toonzetting een noodlotstemming opriep.
Het tweede grote misverstand had betrekking op grondstoffen.
De onderzoekers gingen bij hun berekeningen uit van een normale exponentiële groei en de destijds bekende voorraden. Een onbegrijpelijke fout was, dat zij het begrip `bekende reserves’ niet definieerden. Zij maakten dus geen onderscheid tussen in 1971 economisch winbare reserves, en reserves die dat níet waren (te diep, te ver, te verspreid) maar dat bij een hoger prijsniveau later konden worden. De steenkolen in Limburg bijvoorbeeld worden nu niet bij de reserves gerekend maar ze zitten wel onder de grond. Wie weet gaan de mijnen over vijftig jaar weer open als er een tekort komt aan cokes voor de staalfabricage.
Als resultaat van die manier van rekenen, kwam het rapport van de Club tot nogal paniekerige cijfers:
goud zou na negen jaar uitgeput zijn, zilver na dertien jaar, tin na vijftien jaar en aardolie na twintig jaar! Zelfs als de voorraden vijf keer zo groot zouden worden (méér konden de rapporteurs zich waarschijnlijk niet voorstellen), hadden wij nog maar voor 29 jaar goud, 41 jaar kwik, 50 jaar aardolie en 50 jaar zink. Het lijkt er niet op.
De conclusie luidde: gegeven de huidige verbruikscijfers en de voorziene toename van deze cijfers zal het merendeel van de thans belangrijke, onvervangbare hulpstoffen over honderd jaar uiterst kostbaar zijn geworden
Maar (foutieve of alarmistische ) resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor een echte toekomst. Laat ik het maar openlijk zeggen: eens gaat het mis, dat staat vast.
Alleen weten we niet wanneer, en of het door ozon dan wel overbevolking zal gebeuren, of door een compleet nieuw mankement.
De Club van Rome krijgt ooit gelijk.
°
Net zoals vandaag , extrapoleerde elk denkend mens uit de zeventiger jaren . Alles leek toen al erg slecht
Schrijver -wetenschapper Philip Wylie was ervan overtuigd dat indien de vervuiling exponentieel voortholde , de wereld rond 1977 het begin van de uiteindelijke ineenstorting riskeerde (= point of no return ) . Hij heeft misschien gelijk gehad . Een van de zorgwekkenste ontwikkelingen vandaag , is de weigering in hoge politieke kringen om te extrapoleren en de daaruit volgende noodzakelijke ( en zelfs draconische ) maatregelen te nemen om de beschaving te redden … Politici zijn eerder geneigd het consumentisme en de groei te bevorderen ,wapens te verkopen en/of te prediken ….wat(voor hen ) telt zijn ” korte termijn “plannen en scenario’s …. en wachten tot de problemen zich stellen vooraleer ze worden aangepakt (2d)
Daarbij steunen ze graag op de heilige koe van de economie
Economen (die over het algemeen de Globale Financieele Crisis niet eens (h)erkenden toen ze voor hun ogen plaatsvond ) zijn waarschijnlijk niet bekwaam genoeg om dit soort(of gelijk welke ander(e ) problem(en )aan te pakken .
(2d)
Zoals meestal is de mens geneigd pas iets te doen als het te laat is. Dit zal ook zo zijn met die problematiek, neem het van mij aan.
Conclusie; wij zullen zo blijven leven tot het echt niet meer gaat!
.3.- Het is teleurstellend dat millieubewuste en millieu bezorgde mensen nog steeds worden gebrandmerkt als die “gekke doemdenkens ” , sta- in- de- weg idioten en “morosofen “( =vroeger ook gebrandmerkt als “Communisten ” of ander rood gespuis )
> Uiteindelijk kan er geen gezonde economie blijven bestaan zonder het nodige draagvlak van een gezonde omgeving ….
Dit zal meer en meer duidelijk gaan worden wanneer we verder blijven gaan met het onverantwoord en niets ontziend beroven en uitbuiten van onze aarde en levensnoodzakelijke biosfeer ……
4.- Het is de hoogste tijd dat de globale economische systeembedenkers , beginnen de driedubbele grondlijn van winstgroei versus sociale en ecologische impakt ervan ,af te remmen of minstens serieus in vraag te stellen …
Ons courante systeem dat we nu gebruiken heeft alles uitgeput. We hebben er alles (en nog veel meer) uitgehaald. We zitten momenteel met het probleem dat alles nog kan opgelapt worden met wat maatregelen die dan weer een tekort geven aan iets anders.
Kortom: we gaan de dieperik in. We blijven zweren bij versletenen concepten en gaan onderwijl zingend de ondergang tegemoet.(= Dansend op de rand van de vulkaan )
Egoïsme en buitensporig geldgewin van een aantal afschuwelijke creaturen die het mooie nest bevuilen hebben voor dit scenario gezorgd dat hen hopelijk ook zal meesleuren in de diepte ….
–> Het is hoog tijd voor een humanistische technocratie die het groei-winstmodel ondergeschikt maakt.
°
Het eeuwige groeimodel en korte termijndenken als overlevingsstrategie zit zo diep in onze genen en geesten ingebakken dat we blind zijn voor wat op ons af komt.
°Ook het naïeve geloof in technologie is verblindend. Technologie is een middel, geen grondstof of energiebron en we handelen alsof deze eeuwig voorradig zullen zijn terwijl bewezen reserves vaak slechts een fractie blijken te zijn van wat was aangenomen.
–> De crisis van 2008 is geen bump on the road maar een tipping point.
5.- GROEI IS SIMPELE REKENKUNDE . Zij die groei ( en de gevolgen ervan ) niet begrijpen zijn gewoon simpele luitjes (5b)
the nature of the growth defined by the exponential curve… the rate of change will far exceed our capacity to adapt is essentially what the message I heard…
for people won’t even know there is a problem until not only does it arrive but shoots past them and we all of a sudden find ourselves in a world where the world view you espouse makes no sense….
Malthus theory is correct, he just got his timing wrong and given when he was living it is not hard to imagine why. Nothing grows forever, nothing stays the same forever, and nothing can stop the change, it’s intrinsic in the Universal Unfolding
(6b)
Veel wakkere lieden begrijpen dit best, maar stoppen zoals bijna iedereen hun kop in het zand…
°
6.-(ontkenners en betweters zeggen steeds weer )
Het probleem is dat al deze modellen niet gebaseerd zijn op echte harde feiten maar op speculaties of simulaties die dan nog eens niet objectief zijn.
Als je kijkt naar de reële data van de laatste 15 jaar en je legt deze naast de computermodellen die overal worden gebruikt om global warming of climate change te bewijzen zie je dat deze zeer hard van elkaar afwijken.
Wat moeten we dan nog gaan geloven van deze zogezegde wetenschappers die enkel data gebruiken die hun eigen meningen ondersteunen ?
a) Het is geen kwestie van geloven maar van eenvoudige fysica en rekenkunde
b) gelukkig zijn er (volgens de ontkenners ) genoeg niet-wetenschappers die het wèl beter weten … heilaas zonder het bezit van de relevante kennis om de data correct en controleerbaar te interpreteren
c) computer aided modelling ( en deze eenvoudiger organigrammen van de “club van rome”- voorloper ervan ) is toegepaste wiskunde ……en dat is een nuttig instrument …..en ondanks wat de niet wiskundige ook moge beweren
7.- De problemen zijn overbevolking klimaat en de filosofie van groei,
Wat betreft het klimaat: een opwarming van een graad of 4 in een eeuw geeft zware problemen: verlies van de meest vruchtbare landbouwgrond en enorme volksverhuizingen.
Geeft ook oorlogen.
De wildcard is de Siberische methaanbom: Is de opwarming van de arctische oceaan genoeg om het methaanijs en de daaronder liggende gasvoorraden los te smelten?
°
LINKS =
Dat er wel eens een ‘kern’ van waarheid in de voorspellingen van de Club van Rome zou kunnen zitten werd hier al in 2009 gesignaleerd toen wij constateerden dat
de werkelijke CO2 concentratie van de atmosfeer vrijwel geheel de voorspelling(prognose ) uit 1972 ‘volgt’.
°
Voor veel problemen waarvoor in het rapport van de Club van Rome werd gewaarschuwd, zijn technische oplossingen ontwikkeld.
De economische groei wordt tegenwoordig gerealiseerd met minder grondstoffen en minder vervuiling per eenheid product dan vroeger…..(uiteraard komt daar ook een eind aan = en bij voorthollende exponentieele bevolkingsgroei is dat slechts kort uitstel van executie )
Alleen op het cruciale punt van de bevolkingsgroei lijken de adviezen van de club van Rome minder succes te hebben gehad.
En dat terwijl heel veel toekomstige problemen samenhangen met het nog steeds groeiend aantal mensen met al hun wensen dat de aarde bevolkt.
Een paar factoren die een rol spelen bij het bereiken van een stabiele wereldbevolking?
Veel mensen, vooral in ontwikkelingslanden, zien nog niet in dat het wèl accepteren van goede medische zorg, zonder de daarbij behorende geboortebeperking, binnen korte tijd leidt tot een bevolkingsexplosie.
En dus gaat de groei nog door, als optelsom van al die door de goede zorg in leven gebleven kinderen.
Ook het verband met daaropvolgende hongersnood en epidemieën wordt niet of onvoldoende begrepen
Ook gedurende de 21e eeuw zal de wereldbevolking sterk blijven groeien en tegen het jaar 2100 wonen er waarschijnlijk 11 miljard mensen op aarde. Dat zijn er twee miljard meer dan voorheen werd gedacht. Die conclusie trekken onderzoekers van de universiteit van Washington en de VN.
Momenteel wonen er ongeveer zeven miljard mensen op aarde. Maar hoeveel zullen dat er tegen het eind van deze eeuw zijn? Lang dachten onderzoekers dat het aantal mensen op aarde geleidelijk aan zou stijgen naar negen miljard. Daarna zou de groei afvlakken en zou het aantal mensen op aarde misschien zelfs gaan afnemen.
Nieuwe statistieken
Maar een nieuw onderzoek trekt die conclusie ernstig in twijfel. De kans is heel groot dat de wereldbevolking deze eeuw niet stabiliseert, maar gewoon zal blijven groeien. “De wereldbevolking – een kwestie die toch een beetje van de agenda is gevallen – blijft een heel belangrijk punt,” benadrukt onderzoeker Adrian Raftery. Raftery en zijn collega’s schrijven dat in een nieuw door de VN uitgegeven rapport. In het rapport wordt gebruik gemaakt van moderne statistieken die alle beschikbare informatie gebruiken om tot de beste voorspelling te komen.
“DE BEVOLKING VAN AFRIKA ZAL HOOGSTWAARSCHIJNLIJK VERVIERVOUDIGEN: VAN 1 MILJARD MENSEN ANNO 2014 NAAR 4 MILJARD MENSEN ANNO 2100″
Afrika
In het rapport is te lezen dat de groei waarschijnlijk het grootst is in Afrika. De bevolking van dat continent zal hoogstwaarschijnlijk verviervoudigen: van 1 miljard mensen anno 2014 naar 4 miljard mensen anno 2100.
De belangrijkste reden voor die sterke groei is het feit dat het geboortecijfer in Sub-Saharisch Afrika niet zo snel daalt als verwacht. Volgens de onderzoekers is de kans dat Afrika tegen het eind van deze eeuw tussen de 3,5 en 5,1 miljard mensen telt maar liefst tachtig procent.
Azië en Europa
In andere delen van de wereld zijn de veranderingen minder groot. Azië telt momenteel 4,4 miljard inwoners. Tegen 2050 zullen dat er naar verwachting 5 miljard zijn. Daarna zal het aantal mensen daar af beginnen te nemen. Het aantal mensen in Noord-Amerika, Europa, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied blijft naar verwachting onder de één miljard mensen per gebied.
“AZIË TELT MOMENTEEL 4,4 MILJARD INWONERS. TEGEN 2050 ZULLEN DAT ER NAAR VERWACHTING 5 MILJARD ZIJN. DAARNA ZAL HET AANTAL MENSEN DAAR AF BEGINNEN TE NEMEN”
“Maar eerdere voorspellingen waren gebaseerd op scenario’s en dus heel onzeker,”benadrukt onderzoeker Patrick Gerland. “Dit onderzoek is sterker gebaseerd op statistieken en biedt ons de gelegenheid de voorspellingen te kwantificeren.”
Als het om het voorspellen van de groei van de wereldbevolking gaat, gaan onderzoekers op twee zaken af: de toekomstige levensverwachting(2) en het aantal kinderen dat de gemiddelde vrouw op de wereld zet.(1b)
Eerder spraken experts zich uit over hoe die twee factoren zich in de toekomst zouden ontwikkelen.
Dit nieuwe onderzoek laat zich leiden door statistische methodes die gegevens van overheden en de voorspellingen van experts combineren.
Een ander zwak van eerdere rapporten is het feit dat er gebruikt werd gemaakt van scenario’s waarin vrouwen 0,5 kinderen meer of minder zouden krijgen dan experts voorspelden. Daardoor ontstond een wel erg grote marge.
“In een gegeven jaar en land kan het aantal kinderen per vrouw een half kind hoger liggen, maar de kans dat het in alle landen in alle jaren een half kind hoger ligt, is heel klein,”
stelt Raftery.
Dankzij de nieuwe methodes wordt de marge kleiner.
Al met al denken de onderzoekers dat er een tachtig procent kans is dat de wereldbevolking in het jaar 2100 tussen de 9,6 en 12,3 miljard mensen telt.
……het aantal kinderen dat jaarlijks in Afrika ter wereld komt, daalt veel minder snel dan eerder werd voorspeld, zo blijkt uit hun studie. De eerder voorspelde afvlakking van de groei van de wereldbevolking lijkt daardoor achterhaald.
“Het grootste verschil tussen onze resultaten en eerdere projecties is dat wij verwachten dat de populatie in Afrika flink zal toenemen van 1 miljard naar 4 miljard, of tenminste 3,5 miljard”
, verklaart hoofonderzoeker Adrian Raftery op nieuwssite New Scientist. …..
(1)
In het rapport is te lezen dat de te verwachten groei waarschijnlijk het grootst zal zijn in Afrika.
” De bevolking van dat continent zal hoogstwaarschijnlijk verviervoudigen”
……Die blijven dus maar kweken ondanks honger en tekort aan water én dodelijke ziekten?
Oekandana?
(1b)–> Hier zit een heel envoudig principe achter. Hoe groter kans is dat de kinderen sterven voor ze volwassen worden, hoe meer kinderen er gemaakt worden om er toch enkele over te houden die je helpen op je oude dag.
Maar dat kan natuurlijk niet zo maar blijven doorgaan … Grote sterfte staat dan ook op het programma …en wordt veel te weinig in rekening gebracht°
(2)
De bevolkingsaanwas intomen : HIV, malaria, mazelen en dengue doen dat veel efficiënter dan (bijvoorbeeld )Ebola . De tseetseevlieg zal ook wel een tandje bijsteken.En tenslotte de mens zelf;
de chaos door lokale conflicten en burgeroorlogen (3) om voedsel en drinkwater zullen niet te overzien zijn.
–>Opvallende hier aan is, dat er misschien wel snel een(betaalbaar) middel gevonden wordt tegen ebola….. maar tegen al die andere ziektes (nog steeds ) niet.
De VN roept al
“ebola is een bedreiging voor de wereldvrede”.
Is ook niet zo vreemd, nu China grote stukken van Afrika kopen om voedsel te verbouwen voor hun eigen bevolking, en Chinezen zijn uiterst bang voor ziektes, en als de Chinezen producten gaan weigeren die uit Afrika komen, heeft China een groot probleem.
(3)
–> Het wordt dus alweer een rondje elkaar van de aardbol afduwen ?
°
Piek
” ….De wereldpopulatie bestaat op dit moment uit ongeveer 7 miljard mensen. Wetenschappers waren het er tot nu toe min of meer over eens dat het aantal wereldburgers in 2050 een piek zou bereiken van 9 miljard.
“Maar wij hebben ontdekt dat er een kans van 70 procent is dat de wereldpopulatie zich deze eeuw niet zal stabiliseren”,
aldus Raftery. ”
Onderwijs
Critici vinden de nieuwe voorspellingen onbetrouwbaar, omdat ze enkel zijn gebaseerd op statistiek. Er is door de onderzoekers geen rekening gehouden met factoren die de geboortecijfers in Afrika in de toekomst kunnen beïnvloeden, zoals onderwijs.
….Bij onderzoeken gebaseerd op kansberekening heb ik altijd het idee dat je kunt bewijzen wat je maar wilt bewijzen…..
Veel wetenschappers verwachten dat de toenemende educatie van vrouwen zal leiden tot minder geboortes.
Rafterty is daar niet zo zeker van. Volgens hem is het goed dat er over zijn voorspelling wordt gediscussieerd.
“Populatiecijfers zijn een belangrijk onderwerp”,verklaart hij op nieuwssite ScienceDaily. “Ze zijn een beetje van de politieke agenda gevallen.”
°
–>We zijn nu al met veel te veel mensen op aarde.
De geschiedenis leert : In 1950, leefden er 3 miljard mensen op de wereld. In 2000 waren dat er 6 miljard. Nu zitten we tegen de 7 miljard. Ter vergelijking: tussen 1800 (1 miljard) en 1900 (2 miljard, dus verdubbeld per honderd jaar) en 1950 (3 miljard) is dus te zien dat de verhouding vsn het groeipercentage ook nog eens enorm stijgt.
–> De bevolkingstoename is exponentieel …..
—>9 miljard in 2050 was de voorspelling. 9,6 miljard zou het kunnen zijn in 2100. Dat noem ik wel afvlakken…. Maar natuurlijk wordt het worst case scenario er uit gepikt (12 miljard).
Onderzoek zegt dus 80% kans tussen 9.8 en 12,3 miljard….
Of nog anders gezegd. als we hier een verdubbeling hadden tussen 19000 en 1950 (dus een verdubbeling) per 50 jaar (zie 11) en we gaan nu in 100 jaar van 7 naar 9.8 miljard (of zelfs 12 miljard) dan is dat nog steeds een afvlakking…want geen verdubbeling in 50 jaar.
Je kan het alle kanten op spinnen…
—> Natuurlijk gaat dit mis. 7 miljard is al veel te veel.
Het lijkt me verschrikkelijk, op elke hoek van de straat mensen. Het beetje natuur wat er dan nog is: mensen. etc … etc …
… Maar die kant gaat het wel op. Natuurrampen of grote keien uit de ruimte daargelaten
Straks is er geen grond meer over wat niet bewoond wordt door mensen. Toch zal de natuur hier ook wel zijn (blinde , onverschillige en wreedaardige ) oplossingen voor hebben
–> De wal zal hardhandig het schip keren( hopelijk zinkt het schip niet meteen )
Volgens de NWO ( nieuwe wereld orde )blijven er tenslotte na de collaps maar een half miljard mensen over. De rest gaat kapot aan ziektes, armoede, oorlog, aardbevingen, honger.
10 september 2014 Stonehenge in Engeland blijkt onderdeel te zijn geweest van een veel groter geheel.
°
Tot die opzienbarende conclusie komen archeologen na onderzoek van de bodem rond het monument uit de steentijd bij Amesbury.
De onderzoekers stuitten op zeventien onbekende kapellen en honderden andere archeologische zaken zoals kleinere monumenten. Volgens de wetenschappers veranderen de vondsten de kijk op Stonehenge volledig, aldus The Guardian woensdag.
Eerder deze maand werd ook al ontdekt dat de grote stenen van Stonehenge daterend van rond 3100 voor Christus oorspronkelijk een cirkel of een ‘C’ vormden.
Het onderzoek van de bodem begon vier jaar geleden. Zo werd een terrein van twaalf vierkante kilometer rond Stonehenge met radarapparatuur in kaart gebracht.
°
Eerder werd al bekend dat door het bodemonderzoek twee lange sleuven waren gelokaliseerd die met de stand van de zon te maken hebben. De ene sleuf ligt op 21 juni in de lijn van zonsopgang en de andere op dezelfde dag in lijn met de zonsondergang.
De sleuven kruisen elkaar op de plek waar later Stonehenge werd gebouwd. De sleuven werden vierhonderd jaar voor Stonehenge gegraven.
New digital map reveals stunning hidden archaeology of Stonehenge
Stonehenge. A host of previously unknown archaeological monuments have been discovered around Stonehenge as part of an unprecedented digital mapping project that will transform our knowledge of this iconic landscape — including remarkable new findings on the world’s largest ‘super henge’, Durrington Walls.
Credit: Image courtesy of University of Birmingham
“Uit de gecombineerde sensormetingen kwamen talrijke, voorheen onbekende, bodemsporen van archeologische structuren aan het licht, waaronder restanten van zeventien nieuwe rituele monumenten, verdwenen grafheuvels en talrijke kleinere prehistorische structuren zoals opgevulde grachten, grote putten en perceelgrenzen.”
°
Sommige Stonehenge-schatten lijken het werk van kinderen
Onder de schatten die nabij Stonehenge ondekt zijn, bevinden zich kunstwerkjes die alleen door kinderen kunnen zijn gemaakt. Dat concluderen onderzoekers nadat ze een dolk van de Stonehenge-elite onder de loep namen.
Meer dan honderd jaar geleden ontdekten onderzoekers op kleine afstand van Stonehenge een grafheuvel. In de heuvel lag een man begraven. Hij moet tot de elite behoord hebben, want zijn lichaam werd vergezeld door prachtige schatten. Onder die schatten bevond zich een bronzen dolk met een handvat dat versierd was met duizenden kleine gouden knopjes. Die dolk hing met behulp van een haak aan een riem. Die haak was van goud en versierd met hele fijne in het goud gegraveerde golvende lijnen.
Wetenschappers hebben de dolk en haak nu nog eens bestudeerd, in de hoop meer te weten te komen over de makers ervan. En ze deden een opmerkelijke ontdekking. Op de dolk bevonden zich ooit meer dan 140.000 gouden knopjes. Die gouden knopjes zijn dunner dan een menselijke haar en ongeveer 1 millimeter breed. Ze zijn in een zigzag-patroon op de dolk gelegd. Per vierkante centimeter werden er meer dan duizend van die gouden knopjes ingelegd.
“Alleen kinderen en tieners en volwassenen die door natuurlijke oorzaken of doordat ze als kinderen aan dit soort dingen werkten bijziend waren geworden, zouden in staat zijn om zulke kleine objecten te produceren,”
vertelt onderzoeker Ronald Rabbetts.
Prachtige schatten zoals deze kwamen met een prijs. Wie enkele jaren van zijn leven spendeert aan het turen naar zo’n fijn kunstwerk, ziet zijn ogen sterk achteruitgaan.
“De implicaties zijn dat er onder de kunstenaars uit de Bronstijd vrijwel zeker mensen waren die – vaak door het werk dat ze als kinderen hadden uitgevoerd – bijziend waren geworden.”
Deze bijziende mensen zouden niet langer in staat zijn om te werken, tenzij er behoefte was aan de kunstwerken die hen bijna blind hadden gemaakt: aan de hele kleine, precieze kunstwerken konden ze hun medewerking wel verlenen.
“Waarschijnlijk moesten zij sterk door de samenleving ondersteund worden.”
was een oude handelsstad, gebouwd op de oostelijke oever van de rivier de Strimon, ongeveer vijf kilometer van de monding
Amphipolis is built on a raised plateau overlooking the east bank of the river Strymon where it emerged from Lake Cercinitis, about 3 m from the Aegean Sea.
The tomb of Amphipolis has made an impression across the world for its large size. However, ancient Amphipolis was a powerful city with big, tall walls, which still exist today. When the town was under Macedonian control, it used to operate as the “mint” for King Philip II and Alexander the Great. In other words, Amphipolis was the Eldorado of ancient Greece. – See more at:
°Archeologen hebben in een eeuwenoude tombe in Amphipolis in het noorden van Griekenland een groot mozaïek aangetroffen.
Zondag 12 oktober 2014 // Dat meldt het Griekse ministerie van Cultuur zondag.
Het kunstwerk beslaat de hele vloer van een voorportaal naar de eigenlijke grafruimte in de tombe. Het meet 3 meter bij 4,5 meter lang en stelt een man met een lauwerkrans op een kar voor die een span paarden ment. Ook is Hermes te zien, de god die volgens de Griekse mythologie zielen naar de onderwereld begeleidt.
Het mozaïek bestaat uit een groot aantal steentjes in vele kleuren. Een rond gedeelte in het midden van het mozaïek ontbreekt, maar volgens de autoriteiten zijn genoeg stukjes gevonden om het voor een groot deel te kunnen reconstrueren.
Volgens het ministerie hebben oudheidkundigen vastgesteld dat het mozaïek dateert van 325 tot 300 jaar voor Christus. Zij gaan ervan uit dat in het graf de overblijfselen liggen van een tijdgenoot van Alexander de Grote. Het zou kunnen gaan om een familielid of een generaal van de koning uit Macedonië.
Alexander zelf stierf op 32-jarige leeftijd in 323 voor Christus in Babylon, in wat nu Irak is. Hij is vermoedelijk begraven in Egypte, hoewel zijn graf nooit gevonden is.
Door: Novum
tekening van het vloermozaik thema
detail mozaik
Detail vloer tweede kamer
The Entry & 1st Chamber
The Tomb entry includes amazing works: a stone arch, an open Portal and two headless – wingless Sphinxes. In front of…
Archeologen hebben bij opgravingen in Griekenland twee standbeelden opgegraven die als wachten gelden bij de binneningang van een graftombe uit de tijd van Alexander De Grote. Dat melden plaatselijke media.
Archeologen hebben bij opgravingen in Griekenland twee standbeelden opgegraven die als wachten gelden bij de binneningang van een graftombe uit de tijd van Alexander De Grote. Dat melden plaatselijke media.
De ontdekking gebeurde in het kader van een grootschalige opgraving in het noordelijke Amphipolis die het land in de ban houdt en die een geruchtenmolen op gang heeft gebracht over wat het precies gaat.
De gevonden standbeelden nemen de vorm aan van kariatiden: beelden van vrouwen in een lange tuniek en met gekruld haar dat tot op de schouders valt, aldus het dagblad Kathimerini. Van één van de marmeren beelden ontbreekt het gezicht terwijl het andere nagenoeg intact is.
De linker- en rechterarm van respectievelijk de ene en de andere lijken zo te zijn aangebracht dat ze toegang tot de graftombe weigeren. Tevens wijst dit erop dat het om een zeer belangrijk monument gaat.
Speculaties zwollen aan dat het graf, daterend van 356 à 323 voor Christus, samen met zijn schatten ongeschonden is. Hoewel de archeologen nog niet weten aan wie het graf toebehoort, wachten velen met ingehouden adem het einde van de opgravingen af. Stel immers dat het van Alexander De Grote zelf is.(sommigen denken dat het graf dat van de moeder van Alexander De Grote is )
Eén van grootste tombes ooit
Het Griekse ministerie van Cultuur zegt niettemin dat dit onwaarschijnlijk is. Maar met een lengte van 590 meter is het wel één van de grootste graftombes die ooit in Griekenland is gevonden.
De precieze vindplaats van het graf van de Macedonische koning-krijgsheer is één van de grootste mysteries van de archeologie. Hij overleed op 32-jarige leeftijd in Babylon. Sommige deskundigen denken dat hij in het Egyptische Alexandrië is begraven. Anderen denken aan Amphipolis omdat daar zijn familie werd vermoord.
Geboorteplaats Alexander de Grote geeft geheimen prijs
Archeologen die opgravingen uitvoeren in de geboorteplaats van Alexander de Grote in Noord-Griekenland, hebben tientallen wapens en gouden sieraden van krijgslui ontdekt.
Graven van vijftig strijders
Bij de opgravingen in de uitgestrekte begraafplaats van het Griekse Pella werden vijftig graven uit de zesde eeuw v. Chr. blootgelegd. Ze geven meer informatie over de vroege ontwikkeling van het Macedonische Koninkrijk, dat zich ten tijde van de veroveringen van Alexander de Grote uitstrekte tot India.
Onder de meest interessante ontdekkingen waren de graven van vijftig strijders. Sommigen waren begraven met bronzen helmen en ijzeren wapens. Hun ogen, mond en borstkas waren bedekt met bladgoud, opgesmukt met tekeningen van dieren die de koninklijke macht symboliseren. Ook tientallen beeldjes en aardewerk werden ontdekt.
resten skelet en helm
Achtjarig project
De opgraving maakt deel uit van een achtjarig project dat al meer dan 900 graven blootlegde en bewijs leverde voor een oude Macedonische maatschappij die al sinds de tweede helft van de 7e eeuw v. Chr. gebaseerd was op overzeese handel langs militaire routes.
Alexander de Grote, wiens vader Filip van Macedonië de krachttoer lukte de Griekse stadstaten een te maken, veroverde het volledige Perzische Rijk alvorens hij in Babylon op 32-jarige leeftijd aan zijn dood kwam. (dpa/ka)
: rubriek ; het uitdrukken van emoties bij mens en dier
Emoties zijn geen nutteloze gevoelens. We kunnen er echt wat mee.
“Charles Darwin, de eerste wetenschapper die de emoties van dieren systematisch bestudeerde, erkende zes universele emoties: boosheid, geluk, verdriet, walging, angst en verbazing,” zo schrijft Marc Bekoff in zijn boek The emotional lives of animals.
Hij stelde dat deze emoties ons helpen om om te gaan met gevarieerde gebeurtenissen en deze complexe sociale wereld.”
Chimps are good at showing their moods and do so using the expressions on their faces. The shape of the mouth and whether or not the teeth are bared are important signals. The chimps pictured above are showing (1) a desire to play, (2) how they beg for food, (3) fear, and (4) anxiety.
De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat wij mensen zes basale emoties hebben die te herkennen zijn aan de hand van specifieke gezichtsuitdrukkingen. Maar die zes basale emoties gaan nu op de schop: nieuw onderzoek suggereert dat we er maar vier hebben.
Onderzoeker Paul Ekman stelde dat er zes basale emoties zijn die we middels een bepaalde gezichtsuitdrukking communiceren en die mensen wereldwijd – ongeacht hun taal of cultuur – begrijpen. Die zes emoties zijn: vreugde, verdriet, angst, woede, verbazing en walging. Als u een gezicht trekt dat getuigt van walging, dan maakt het dus niet uit waar u dat gezicht trekt: of u nu in China of in Noorwegen of in Arabië bent, iedereen herkent de gezichtsuitdrukking en weet dat u walgt.
Onderzoek
Tenminste: dat dacht Ekman. Nieuw onderzoek suggereert namelijk dat er eigenlijk maar vier basale emoties zijn die we heel gemakkelijk aan een bepaalde gezichtsuitdrukking kunnen verbinden. Onderzoekers van de universiteit van Glasgow bestudeerden de spieren in het gezicht en het moment waarop bepaalde spieren bij het vertonen van een bepaalde emotie actief werden.
Angst en verbazing
Uit het onderzoek blijkt dat de gezichtsuitdrukkingen die horen bij blijheid en verdriet vanaf het begin al duidelijk onderscheidend zijn van de rest van de basale emoties.
Chimpansees, gorilla’s, bonobo’s en orang-oetans produceren bij speelse activiteiten als stoeien, elkaar nazitten of kietelen geluiden die verwant lijken aan de lach van mensen. Het lachen van jonge chimpansees en bonobo’s gaat vaak gepaard het een typisch spelgezicht(play-face) en is vooral opvallend bij het kietelen. Bij het spelgezicht staat de bek iets open, en is alleen de bovenrand van de ondertanden zichtbaar. De vocale lach van chimpansees verschilt echter qua geluidspatroon van die van mensen, en is meer een soort hijgerig in- en uitademen. Hij verandert ook niet bij het ouder worden. Ook blijken deze dieren gevoelig in dezelfde ‘kietelgebieden’ op het lichaam, zoals buik en oksels.
een “lachende “orang oetang
°
Curious , baffled and ….. exited
Maar voor angst en verbazing ligt dat anders. Zij delen in de eerste fase waarin mensen deze emoties uiten de wijdopengesperde ogen en zijn dan moeilijk van elkaar te onderscheiden.
Chimpansees die gebruikt worden voor medische proeven vertonen dezelfde psychiatrische symptomen als mensen die gefolterd worden.
In een studie met 116 chimpansees bleek dat 95 procent minstens één van de patronen vertoont die we ook bij mensen terugvinden die lijden aan de posttraumatische stressstoornis. De dieren in kwestie werden ooit gebruikt voor medische proeven en leven intussen in een reservaat in de VS. Maar hun gedrag wekt jaren later nog steeds bezorgdheid, zo melde de Britse krant The Independent.
Voor de studie werd het gedrag van de apen vergeleken met het gedrag bij menselijke patiënten. De chimpansees hebben last van meerdere symptomen: ze blijven weg uit bepaalde ruimten in hun leefomgeving, ze vertonen angstuitbarstingen, ze hebben moeite met sociaal contact en ze kunnen amper slapen.
°
Datzelfde geldt voor woede en walging: zij delen in het begin de gerimpelde neus en zijn in eerste instantie meer aanwijzingen dat gevaar dreigt.
Pas in een later stadium zijn angst en verbazing en woede en walging van elkaar te onderscheiden en dus zijn er vier verschillende gelaatsuitdrukkingen horend bij vier verschillende emoties.
Evolutie
De onderzoekers stellen dan ook dat er eigenlijk maar vier basale emoties zijn die gemakkelijk van het gezicht af te lezen zijn. Dat is volgens de onderzoekers met het oog op de evolutietheorie goed te verklaren.
Gelaatsuitdrukkingen kunnen we om twee redenen maken: om ons vege lijf te redden of om anderen te waarschuwen.
Evolutionair gezien is het eerste het belangrijkste.
In het geval van gevaar zijn onze ogen dan ook wijd opengesperd, zodat we zoveel mogelijk informatie tot ons kunnen nemen en we trekken onze neus op om te voorkomen dat we eventuele schadelijke stofjes binnen zullen krijgen.
In dat prille stadium kan een ander die gelaatsuitdrukking nog niet aan een bepaalde emotie koppelen.
Later worden andere spieren in het gezicht actief waardoor de ander dat wel kan en dus weet of iemand angstig of gewoon verbaasd is en op basis daarvan kan handelen (in het geval van angst bijvoorbeeld op de vlucht slaan).
“Wat ons onderzoek laat zien is dat niet alle spieren in het gezicht tegelijkertijd actief worden wanneer we een bepaalde gezichtsuitdrukking vormen,”
stelt onderzoeker Rachael Jack. In plaats daarvan worden eerst spieren actief die ons kunnen redden en pas later worden de spieren waarmee we iets naar anderen kunnen communiceren, actief.
“Ze veranderen van in de biologie gewortelde signalen in de complexere specifieke signalen met een sociale functie.”
Vraag tien mensen om een boos gezicht te trekken en ze zullen alle tien dezelfde spieren aanspannen. Waarom? Wetenschappers zijn eruit: het boze gezicht is evolutionair gezien voordelig, omdat het ons sterker laat lijken dan we zijn.
Waar ter wereld je ook komt: een boos gezicht is overal hetzelfde. “Zelfs kinderen die blind geboren zijn, trekken dit gezicht als ze boos zijn ook al hebben ze het zelf nog nooit gezien,” vertelt onderzoeker Aaron Sell. Wereldwijd gooien mensen zeven spiergroepen in de strijd om een boos gezicht te maken. En dat is fascinerend. Want waarom deze zeven spiergroepen? Amerikaanse en Australische wetenschappers wilden dat ook wel eens weten.
Onderhandelingen
Tijdens een eerder onderzoek deden deze wetenschappers al de ontdekking dat de emotie ‘woede’ waarschijnlijk ontstond en zich wist te handhaven omdat het een nuttige emotie is tijdens onderhandelingen. Een eerste stap tijdens onderhandelingen is de ander laten weten dat je het niet eens bent met zijn voorstel en dat het conflict pas voorbij is als er een voor beide partijen aanvaardbare oplossing is gevonden. Dat verklaart volgens de onderzoekers waarom de emotie ‘woede’ gepaard gaat met een specifieke gezichtsuitdrukking: met die gezichtsuitrukking laat je aan anderen weten dat je het niet eens bent met het voorstel. “Maar het boze gezicht geeft niet alleen de start van een conflict weer,” benadrukt Sell. “Elke specifieke gezichtsuitdrukking zou dat immers kunnen doen. Wij bedachten dat het boze gezicht deze specifieke vorm heeft, omdat het nog een boodschap afgeeft: elk element ervan is ontworpen om de ander te intimideren.” Volgens de onderzoekers draagt elk element van het boze gezicht eraan bij dat een individu gevaarlijker oogt. En hoe gevaarlijker een individu oogt, hoe groter de kans is dat hij zijn zin krijgt.
Experiment
Een mooie hypothese. Maar is dat werkelijk zo? De onderzoekers namen de proef op de som. Met behulp van de computer genereerden ze verschillende gezichten. Die gezichten gaven ze de verschillende elementen van een boos gezicht mee. Het resultaat was een gezicht dat niet boos keek, maar wel één element van woede bezat. Eén zo’n element dat je in een boos gezicht aantreft, is bijvoorbeeld de lage wenkbrauwen. De onderzoekers genereerden een gezicht met lage en met hoge wenkbrauwen en lieten proefpersonen de gezichten bekijken. Vervolgens moesten die proefpersonen aangeven hoe sterk ze de afgebeelde persoon achten. De proefpersonen die een gezicht met lage wenkbrauwen (slechts één element van een boos gezicht) zagen, dachten dat de afgebeelde persoon veel sterker was dan de persoon met hoge wenkbrauwen. En dat gold niet alleen voor de wenkbrauwen, maar voor elk individueel element van een boos gezicht: de samengeknepen lippen, de hoge kin, enzovoort.
“Ons eerdere onderzoek toonde aan dat mensen uitzonderlijk goed in staat zijn om de vechtvaardigheden van een individu vast te stellen door naar zijn gezicht te kijken,” vertelt Sell. “Aangezien mensen die sterker lijken vaker hun zin krijgen – zelfs als anderen even sterk zijn – concluderen we dat de evolutie van het boze mensengezicht verrassend eenvoudig verklaard kan worden: het is het etaleren van dreiging.”
Net zoals sommige dieren zich wanneer ze bedreigd worden groter maken dan ze in werkelijkheid zijn, wekken bedreigde mensen het idee dat ze groter en sterke zijn dan ze in werkelijkheid zijn door boos te kijken.
“Het verklaart waarom de evolutie deze specifieke gezichtsuitdrukking selecteerde om samen te gaan met woede,”
voegt onderzoeker John Tooby toe.
“Woede ontstaat doordat je weigert om de situatie te accepteren en het gezicht organiseert zich vervolgens zo dat je de andere partij duidelijk laat weten welke gevolgen het heeft als deze de situatie niet acceptabeler maakt. Wat vooral zo prettig is aan deze onderzoeksresultaten is dat geen enkel element van het boze gezicht toeval is: ze geven allemaal dezelfde boodschap af.”
Lage wenkbrauwen, opengesperde neusgaten en gespannen lippen: het zijn de kenmerken van een boos gezicht en dat is niet toevallig, ontdekten onderzoekers van de universiteit van Santa Barbara in Californië. Ons gezicht is zo geëvolueerd omdat het ons sterker doet lijken. Elk element van een boos gezicht helpt ons een ander te intimideren en dat is evolutionair voordelig.
We gebruiken 7 spiergroepen om tot de specifieke constellatie van een boos gezicht te komen en dat alles is te herleiden tot de evolutietheorie. Een boos gezicht biedt ons functionele voordelen, zo stellen de onderzoekers.
“In een eerder onderzoek toonden we al aan dat de emotie woede ons helpt om te onderhandelen bij een conflict”, zegt onderzoeker Aaron Sell.
Met woede gaat ook een specifieke gezichtsuitdrukking gepaard en die is overal ter wereld hetzelfde. Meer nog: de uitdrukking is aangeboren want ook blinde kinderen trekken eenzelfde boos gezicht, zo stellen de wetenschappers.
“Een boos gezicht doet ons sterker lijken dan we zijn”
De onderzoekers van de universiteit van Santa Barbara genereerden met computers enkele gezichten met telkens een boos element en lieten dat vervolgens zien aan proefpersonen. Wat bleek? De proefpersonen dachten dat de mensen met ook maar één boos element in het gezicht veel sterker waren dan wanneer dat element niet te zien was.
“Elk element van een boos gezicht helpt dus om een ander te intimideren omdat de boze persoon sterker gaat lijken”, aldus onderzoek Sell.
Op die manier kunnen mensen zich dus sterker voordoen dan ze eigenlijk zijn, waardoor ze in een conflict een sterkere onderhandelingspositie krijgen. En dat is volgens de onderzoekers het resultaat van onze biologische evolutie.
“Woede ontstaat wanneer een persoon een gegeven situatie niet kan aanvaarden en het gezicht organiseert zichzelf onmiddellijk om aan de andere persoon te tonen wat het hem kan kosten als die de situatie niet acceptabeler maakt.
Ons onderzoek toont nu aan dat alle elementen in een boos gezicht niet toevallig zijn, maar allemaal dezelfde functie hebben: het etaleren van een dreiging”,
‘Evolutie maakte menselijke gezichten sterk verschillend’
Menselijke gezichten zijn waarschijnlijk geëvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn. Dat beweren Amerikaanse wetenschappers in een nieuwe studie.
individual faces ( homo sapiens )
De verschillen tussen gezichten van individuen zijn bij mensen veel groter dan bij dieren.
Dat is waarschijnlijk in de loop van de evolutie zo gegroeid, omdat de herkenbaarheid van individuen van groot belang is bij sociale interacties tussen mensen.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Californië in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communications.
Genen
De wetenschappers analyseerden de DNA-volgorde van een groot aantal mensen over de hele wereld. Genen waarvan bekend is dat ze de vorm en bouw van het gezicht bepalen, bleken veel sterker te variëren dan genen die het uiterlijk van andere lichaamsdelen beïnvloeden.
Volgens hoofdonderzoeker Michael Sheenan suggereren de bevindingen dat het gezicht van mensen is geëvolueerd om zo veel mogelijk uniek te zijn.
Waar de meeste dieren vooral op geuren afgaan om elkaar te herkennen, zijn sociale interacties bij mensen vooral visueel gericht.
Hersenen
“Mensen zijn fenomenaal goed in het herkennen van gezichten, er is zelfs een hersendeel gespecialiseerd in deze taak”, verklaart Sheenan op nieuwssite ScienceDaily.
“Onze studie toont aan dat mensen in de loop van de evolutie zijn geslecteerd om uniek en herkenbaar te zijn.”
Sheenan neemt zichzelf als voorbeeld om het bijzondere staaltje evolutie uit te leggen. “Het is duidelijk in mijn voordeel dat ik anderen gemakkelijk kan herkennen, maar het is ook handig dat ik herkenbaar ben voor anderen. Als het geen evolutionair voordeel zou zijn om een uniek gezicht te hebben, dan zouden we er allemaal ongeveer hetzelfde uitzien.”
Human faces are so variable because we evolved to look unique
Date:September 16, 2014
Source:University of California – Berkeley
Summary:
Why are human faces so variable compared to other animals, from lizards and penguins to dogs and monkeys? Scientists analyzed human faces and the genes that code for facial features and found a high variability that could only be explained by selection for variable faces, probably because of the importance of social interactions in human relationships and the need for humans to be recognizable.
The amazing variety of human faces — far greater than that of most other animals — is the result of evolutionary pressure to make each of us unique and easily recognizable.
Humans have much more individually distinctive faces than many animals. (a) Human populations show extensive variability in facial morphology that is used for individual recognition. Patterns of elevated variability are even maintained in more genetically homogeneous populations such as the Finnish, as demonstrated by the portraits of six male soldiers. (b) In contrast to the variability present in human faces, many animals such as king penguins have much more uniform appearances. While king penguins are not known to visually recognize individuals, they do have highly distinctive vocalizations that are used for individual recognition. (Photo credits: SA-kuva, Finnish Armed Forces photograph; Wikimedia commons.)
OVER DE HERHAALBAARHEID VAN WETENSCHAPPELIJK TOETSEN
Siger schreef:
Volgens mij eist de wetenschappelijke methode dat onderzoek herhaald wordt, niet (per sé) het fenomeen dat onderzocht wordt. Soms worden de ruwe data van een eenmalig fenomeen herhaaldelijk onderzocht (bijvoorbeeld evolutie in een laboratorium), soms kan ook het eenmalig fenomeen herhaaldelijk onderzocht worden (bijvoorbeeld het het ontstaan van alpiene gebergten).
QABOUTER schreef ;
" ....In het plaatje hieronder( klik erop voor een vergroting ) is te zien hoe de WETENSCHAPPELIJKE METHODE wetenschappelijk methode hoort te werken. Je ziet iets, dan stel je over het waargenomen fenomeen een hypothese op. De gestelde hypothese wordt met gedachte- en fysieke experimenten getoetst. Vele malen. Als hij ook maar één maal faalt moet de hypothese aangepast worden. Dan begint het testen van de hypothese opnieuw. Dezelfde experimenten moeten herhaald worden en daarna moeten nog extra experimenten gedaan worden. En geen enkele keer mag de hypothese falen in haar verklaring van de observaties tijdens het experiment. Vervolgens wordt de hypothese pas een theorie. Geen voldongen feit nog, maar een theorie. Een theorie heeft bewezen in haar kinderlijke hypothesetijd sterk te staan. Een theorie wordt wederom vele malen getoetst middels experimenten. De theorie moet álle experimenten kunnen doorstaan. Doorstaat hij deze niet moet er een nieuwe hypothese gemaakt worden en kan de theorie komen te vervallen. Daarvoor in de plaats moet dan een nieuwe theorie komen. Pas nadat een theorie lange tijd is getoetst en er duidelijk verklaarbare wetmatigheden ontdekt zijn, die alle experimenten en resultaten volledig kunnen verklaren, kunnen deze als wetmatigheden beschreven worden. Dan kan nog altijd dit weer vervallen doordat wetenschappelijke experimenten aantonen dat de natuurwet niet alle werkelijkheid kan verklaren. Maar een hypothese moet wel heel sterk groeien, kan het een theorie wegbeuken, en een theorie moet een grote jongen/meid worden voordat het een wet kan kraken. ..."
Komeet kan complexe bouwblokken voor leven op aarde hebben afgezetWetenschappers bewijzen dat het goed mogelijk is dat kometen een zeer belangrijke rol hebben gespeeld in de totstandkoming…
Zoete bouwstenen van leven ontdekt rondom jonge sterWetenschappers hebben een hele zoete ontdekking gedaan in het gas rondom een jonge ster die lijkt op onze…
Bronmateriaal:
Tsjok's blog 
Recente reacties