Waarom wij de enige mensachtigen zijn

← LIJST A fossiele amfibieen

LIJST B FOSSIELE AMFIBIEEN →

LIJST C FOSSIELE AMFIBIEËN →

http://www.reptileevolution.com/diplocaulus.htm

D

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

Dasyceps

Deltacephalus
Deltasaurus

Dendrepeton

Derwenti

http://en.wikipedia.org/wiki/Diadectes

Order Diadectomorpha. A Late Carboniferous to Early Permian group that were close to amniotes. Most were herbivorous leaf strippers, although some were carnivorous. Diadectes, from the Western USA, Was heavily built with massive limb girdles, but short limbs.

Reconstruction of Diadectes, from Benton, 1997.

Diplocaulus

The weirdest species the team has found in the Red Beds is officially known, the species Diplocaulus, meaning “two tailed,” a reference to its double-spined tail bones.

It has an extrememly odd-looking body, with a flattened body and legs. The head, however, is pulled out to the sides in the shape of a boomerang – so extremely that by adulthood, the head could be 4 to 6 times wider than it was long. It was armor plated as well, with extremely strong jaws.

Some scientists contend that this shape may have helped Diplocaulus glide through the water – but the flattened lower body could not have contained the muscles of a strong swimmer. It’s much more likely that this was an ambush predator, who waited unseen on the bottom of a murky river until unwary prey came along.

It’s also possible that the skull served as a defensive mechanism – in which Diplocaulus may have used the points of its head as sideways horns to punch with – or as an aid for mating. Since Diplocaulus’ eyes were on the top of its head, finding and impressing a mate by sight would be near impossible. So, a larger skull makes a love connection much more likely.

Source: Wikipedia

Diplocaulus magnicornis. Exhibit Museum of Natural History, University of Michigan, 1109 Geddes Avenue, Ann Arbor, Michigan, USA.27 January 2011

Diplocaulus was an aquatic amphibian that grew up to 3 feet in length. Unlike most of the other reptiles and amphibians of the time, Diplocaulus was completely adapted to a water environment. They had tiny legs of little use, a boomerang shaped head and a long slender body. They also possessed a long, powerful tail that propelled them through the water, while the broad, flat head may have acted to guide the animal. The location of the eyes and nostrils on the surface of the skull suggest that this animal may have quietly laid on the bottom of pools or rivers waiting for food to get close. Diplocaulus probably fed on crustaceans, insects, and possibly carrion.
.

Age: Guadalupian Stage, Permian
Locality: Whitehorse Group “Red Beds” Baylor County, Texas

Diplocaulus magnicornis – cast

Lower Permian /Taylor Co. Texas / Texas Memorial Museum at Austin

Model of Diplocaulus,
Permian Amphibian

Model of Diplocaulus,
Permian Amphibian

3-feet long
The Denver Museum of Nature and Science
and The American Museum of Natural History

http://mrogers.wikispaces.com/Diplocaulus

The origin and evolution of that “boomerang” head – part 2. Click to enlarge. Here are the taxa Beerbower (1963) associated with Diploceraspis burkei (Romer 1952). I’ve addedTuditanus which did not fuse the supratemporal and tabular and had a concave ventral maxilla among other traitsshared with Diplocaulus. These taxa are representatives from a very bushy tree. The nectrideans, like Urocordylus, do not include the supratemporal in the “horn”. Keraterpeton did not wrap the squamosal within the supratemporal. In the second example of Diplocaulus (on the right) the tabular extends beyond the supratemporal, as in Diploceraspis.

Discosauriscus

Credit: SINCLAIR STAMMERS/SCIENCE PHOTO LIBRARY

: Discosauriscus pulcherrimus. Amphibian fossils from the Lower Permian, Boskovice, Moravia, Czech Republic

Discosauriscus polcher was one of the primitive amphibians which had large solid skulls. This specimen, in fact, somewhat resembles a salamander with a huge head. Found near Brunn in the Czech Republic, it is over 250 million years old

Diploceraspis

is een amfibie uit het Onder-Perm. Zijn fossielen zijn gevonden in afzettingen van zoetwatermeren in midden- en west-Europa, vooral in Tsjechië. Tot nu toe zijn alleen fossielen van jonge dieren gevonden, niet van volwassen exemplaren. Dit komt waarschijnlijk omdat de volwassen dieren deze meren gebruikten om hun eieren in af te zetten, maar zelf in een andere habitat leefden. Er zijn twee soorten bekend: D. austriacusen D. pulcherrimus. Van de laatste zijn maar een paar exemplaren bekend.

Dissorophoida http://tolweb.org/Dissorophoidea/17607

Ecolsonia cutlerensis

Dissorophus

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Dissorophus_multicinctus.JPG

Dvinosaurus primus

Filed under amfibieen, Paleontologie Tagged with AMPHIBIACON, BIOLOGIE, Herpetologie, inhoudstabel evodisku WP

HOMO RUDOLFENSIS

januari 11, 2013 2 reacties

AFSTAMMING VAN DE MENS en de mensachtigen

← MENSACHTIGEN EN MENS

Multiple species of early Homo lived in Africa: Since the 1970s, anthropologists have debated how many species of Homo lived about two million years ago after the genus appeared in Africa. Some researchers think there were two species: Homo habilis and Homo rudolfensis; others say there was just H. habilis, a species with a lot of physical variation.

It’s been a hard question to address because there’s only one well-preserved fossil, a partial skull, of the proposed species H. rudolfensis.

In August 2012 , researchers working in Kenya announced they had found a lower jaw that fits with the previously found partial skull of H. rudolfensis. The new jaw doesn’t match the jaws of H. habilis, so the team concluded there must have been at least two species of Homo present.

*Deze vondsten werden nog niet voorzien van een reeds bekende bepaalde soortnaam

Schedelreconstructie aan de hand van de vondsten uit Koobi Fora, Kenia en Uraha, Malawi.

Datering: circa ca. 2,0 – 1,8 miljoen jaar oud voor Koobi en circa ca. 2,5 – 2,1 miljoen jaar oud voor Uraha.

Derde oermens in Afrika

DOOR: BOUWE VAN STRATEN

Drie nieuw gevonden fossielen bevestigen het bestaan van een derde mensensoort in Afrika, zo’n twee miljoen jaar geleden. Maar om welke soort gaat het? En is die soort ook één van onze voorouders?

Oost Africa ( van noordelijk Kenya; tot (mogelijk )tot noord-Tanzania en Malawi)

-1.9 MY à -1,8MY

http://humanorigins.si.edu/evidence/human-fossils/species/homo-rudolfensis

Vergelijk :

– KNM-ER 1470 KNM-ER 1813

Homo rudolfensis (right) and Homo habilis (left) (Nature )

http://www.talkorigins.org/faqs/homs/1470.html

http://nl.wikipedia.org/wiki/Homo_rudolfensis

http://en.wikipedia.org/wiki/Homo_rudolfensis

© Mike Hettwer, met toestemming van National Geographic /Onderkaak KNM-ER 6000, na de eerste restauratie.

Dat er zo’n twee miljoen jaar geleden twee mensensoorten in Afrika leefden, dat was al bekend. Maar al sinds een afwijkende vondst in 1972 wordt er gespeculeerd over het eventuele bestaan van nog een mensensoort in die tijd.

Homo rudolfensis, werd die soort wel genoemd.

Die discussie ging mank aan een gebrek aan fossiel bewijs, maar daar lijkt nu verandering in te komen. Drie nieuw gevonden fossielen wijzen duidelijk op het bestaan van een derde mensensoort.

Het gaat om een bijna volledig hoofd, een onderkaak en een deel daarvan, gevonden in het noorden van Kenia, nabij het Turkanameer.

De nieuwe schedel, tussen de 1,91 en 1,95 miljoen jaar oud, heeft dezelfde langwerpige, platte vorm (zie afbeelding), hoewel hij wel kleiner is dan de in 1972 gevonden schedel. Waarschijnlijk gaat het om de schedel van een jonger iemand. Datschrijven de onderzoekers, waaronder de Nederlandse paleontoloog Fred Spoor, in Nature.

© Fred Spoor

De KNM-ER 1470 schedel, ontdekt in 1972, gecombineerd met de nieuwe onderkaak KNM-ER 60000; beide behoren waarschijnlijk tot dezelfde soort.

Daarmee is de kans kleiner geworden dat de eerder gevonden schedel behoort tot een afwijkend individu van Homo habilis, zoals sommigen dachten. Het ligt meer voor de hand dat er naast Homo habilis en Homo erectus nog een derde mensensoort in Afrika leefde.

De vraag blijft vooralsnog hoe die mensensoort moet gaan heten. In een begeleidend commentaar schrijft Bernard Wood dat de vondst het bestaan van Homo rudolfensis bevestigt, maar daar zijn de onderzoekers zelf bewust vaag over. ‘We vragen met klem om terughoudendheid met betrekking tot besluitvorming over de naamgeving’, schrijven ze aan het eind van hun artikel. Van sommige fossielen is namelijk nog niet definitief duidelijk tot welke soort ze behoren.

Daarnaast is de vraag of al deze mensensoorten tot onze voorouders behoren. Sommige onderzoekers vinden dat het bewijs voor het bestaan van Homo habilis en Homo rudolfensis de grenzen van de soort Homo opzoekt, of zelfs overschrijdt. Met andere woorden: ze hoeven niet per se te behoren tot de tak in de stamboom die uiteindelijk zou leiden tot Homo sapiens, de moderne mens.

Maar dat er zo’n twee miljoen jaar geleden nog een derde mensachtige rondliep in Afrika, hoe die ook gaat heten, dat lijkt nu wel duidelijk.

Meave Leakey, Fred Spoor e.a., ‘New fossils from Koobi Fora in northern Kenya confirm taxonomic diversity in early Homo‘, in Nature, 9 augustus 2012.

Figure 1: The KNM-ER 62000 face. (the juvenile fossil )

a–d, Anterior (a), right lateral (b), inferior (c) and superior views (d) of the KNM-ER 62000 face. Scale bar, 3 cm.

Figure 2: The KNM-ER 60000 mandible and KNM-ER 62003 mandible fragment. (The second and third (fragment in the bottom right) fossils.)

a–d, Left lateral (a), right lateral (b), anterior (c) and occlusal (d) views of KNM-ER 60000. e, Occlusal view of KNM-ER 62003, with lines marking the mid-sagittal plane aligned to that of KNM-ER 60000. Scale bar, 3 cm.

Figure 3: Dental arcades compared.

The reconstructed upper arcade of KNM-ER 62000 (outlined in black) occluded with the reconstructed lower arcades of KNM-ER 60000 (a) and KNM-ER 1802 (b), showing a good match with KNM-ER 60000 but not with KNM-ER 1802. Scale bar, 3 cm. See…

Since its discovery in 1972 (ref. 1), the cranium KNM-ER 1470 has been at the centre of the debate over the number of species of early Homo present in the early Pleistocene epoch² of eastern Africa. KNM-ER 1470 stands out among other specimens attributed to early Homo because of its larger size, and its flat and subnasally orthognathic face with anteriorly placed maxillary zygomatic roots³. This singular morphology and the incomplete preservation of the fossil have led to different views as to whether KNM-ER 1470 can be accommodated within a single species of early Homo that is highly variable because of sexual, geographical and temporal factors^{4, 5, 6, 7, 8, 9}, or whether it provides evidence of species diversity marked by differences in cranial size and facial or masticatory adaptation^{3, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20}. Here we report on three newly discovered fossils, aged between 1.78 and 1.95 million years (Myr) old, that clarify the anatomy and taxonomic status of KNM-ER 1470. KNM-ER 62000, a well-preserved face of a late juvenile hominin, closely resembles KNM-ER 1470 but is notably smaller. It preserves previously unknown morphology, including moderately sized, mesiodistally long postcanine teeth. The nearly complete mandible KNM-ER 60000 and mandibular fragment KNM-ER 62003 have a dental arcade that is short anteroposteriorly and flat across the front, with small incisors; these features are consistent with the arcade morphology of KNM-ER 1470 and KNM-ER 62000. The new fossils confirm the presence of two contemporary species of early Homo, in addition to Homo erectus, in the early Pleistocene of eastern Africa.

http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2012/aug/Derde-oermens-in-Afrika.html

LINKS

http://www.lucyonline.nl/voorouders/homo%20rudolfensis%20(schedel-1470).htm

http://blogs.smithsonianmag.com/hominids/2012/08/multiple-species-of-early-homo-lived-in-africa/

http://www.shortstreet.net/ho/humorighab.htm

http://www.itwire.com/science-news/biology/56146-homo-rudolfensis-adds-complexity-to-early-human-evolution

WP BLOGS

http://evoanth.wordpress.com/

http://evoanth.wordpress.com/2012/08/09/homo-rudolfensis-finally-shown-to-be-a-separate-species/

( zoals door mij vertaald)

…..Homo habilis is de vroegste lid van het homo genus dat (misschien ) leide tot onze soort onze soor…..,Deze mensachtige leefde   van 2.3 tot 1.4 miljoen jaar geleden
De eerste bewerkte stenen werktuigen ( olduwan) worden aan deze mens toegeschreven en is ook de eerste schedel die in het vooraanzicht niet ergens is blijven steken tussen australopithecus en chimpansee
Maar het fossiel   staat daarmee niet in rechtstreeks verband met ons. In de plaats daarvan wordt het nu gezien een afgetakte zuster soort die uiteindelijk is uitgestorven, net zoals de Neanderthalers of Paranthropinen dat waren .
Dit betekent dat de vroege geschiedenis van ons geslacht complex is…. het menselijk geslacht , moet samen met eventuele andere stamlijnen (H. habilis ) worden gedacht als de takken aan de struik van de mensachtigen waaruit uiteindelijk   het
genus homo werd voortgebracht

Een voorbeeld van deze complexiteit is Homo rudolfensis waarvan de status als eerste lid van het genus homo niet door iedereen als zodanig wordt erkend …
Rudolfensis is bekend van slechts een schedel die veel overeenkomsten deelt met de fossielen van wat als Homo habilis wordt beschouwd .
Hoewel verschillende potentiële H. rudolfensis fossielen zijn gevonden door de jaren heen, konden slechts een een paar (vrij onzeker ) worden geplaatst binnen de groep waartoe de schedel 1470 behoort
Dit gebrek aan gegevens, samen met de overeenkomsten tussen de schedel en H. habilis heeft geresulteerd in vele debatten over de vraag of de H. rudolfensis vondsten een geheel nieuwe soort representeren of gewoon een voorbeeld zijn
van variatie binnen H. habilis.

3 nieuwe fossielen uit Kenia kunnen enig licht werpen op de kwestie door een nadere verduidelijking van de anatomie (en dus taxonomie) van Homo rudolfensis.
Alle drie komen uit Koobi Fora , een beroemde Afrikaanse site die ook de oorspronkelijke H. rudolfensis schedel leverde .
De opgraving werd geleid door een lid van de familie Leaky die al drie generaties lang de menselijke evolutie in Afrika . De Leraky familie is bijna een evolutionair paleantropologie instituut op zichzelf
Het blootleggen van het eerste bewijs van de Oldowan werktuigen industrie , de eerste Paranthropine en Turkana boy , zijn , naast vele andere , de beroemste door hen verwezenlijkte bijdragen aan de wetenschap .

De eerste   nu   gepresenteerde    koobi foora fossielen~ 1,9 miljoen jaar geleden____ zijn waarschijnlijk van een jong specimen , ongeveer net zo ontwikkeld als een 13/14-jarige moderne mens,.
Echter, de levensgeschiedenis van deze mensachtigen was korter, zodat deze persoon waarschijnlijk jonger was dan de vergelijkbare moderne mens, (waarschijnlijk rond de 8 jaar oud) .
Hoewel de meeste tanden ontbraken, waren er voldoende om een schatting van de leeftijd voor deze fossielen uit te voeren   .
Net als de tanden, ontbreken ook de meeste   botten: alles wat overblijft   in de eerste vondst , is de bovenkaak en een gedeelte van het gezicht.

Juveniele fossielen zijn zwakker en dus zeldzaam …..
er zijn dus niet zo veel exemplaren waarmee deze   van deze nieuwe vondsten   kunnen vergeleken   worden .. De onderzoekers moesten schatten hoe het specimern eruit zou hebben gezien als volwassen exemplaar van zijn soort
Veel problemen daarrond worden meestal omzeild door rekening te houden met een (potentieel)grote fouten marge
Het tweede fossiel is een onderkaak, waarvan een zijde bijzonder goed bewaard is gebleven.
Vanuit deze goed bewaard gebleven kant waren de onderzoekers   in staat om de andere minder goede kant te reconstrueren , waarbij in hoofdzaak alle ” fouten”en hiaten werden hersteld en   op grond van de symmetrie die aanwezig is
bij alle zoogdieren    ….
De tweede vondst zelf dateert ergens tussen 1,87 en 1,78 mya, waardoor het jonger lijkt te ziojn   dan de eerste vondst . Daardoor werden onmiddellijk vraagtekens gezet bij het vermoeden dat beide fossielen behoorden tot dezelfde soort
Vooral ook gezien het feit dat er een paar verschillen zijn tussen de twee exemplaren.

Beiden zitten echter met zekerheid binnen het geslacht Homo.
Het merendeel van de tanden zaten in een   kaak die kleiner is dan die van Parantropus en vallen binnen of net buiten, het variatie -bereik van de vroege Homo (erectus ) , wat het lidmaatschap van het genus homo van deze (grensgeval?)fossielen
bevestigd .
De meeste media hebben beweerd dat de gevonden fossielen leiden tot de ontdekking van nieuwe voorouderlijke soorten .
Echter, , de oorspronkelijke H. rudolfensis schedel(1470) vondst ,dateerd van bijna 40 jaar geleden : de nieuwe vondsten   kunnen nauwelijks als een nieuwe soort fungeren
Een nauwkeuriger kop ware geweest :
“Nieuwe fossielen bevestigen vermoedelijke soorten bestaat.”
De waarheid is een minder pittige “catcher ” : vevestigen   deze fossielen bevestigen in feite   dat H. rudolfensis was een echte, aparte soort is ?
De fossielen kunnen duidelijk worden gegroepeerd rond de   originele schedel,…. maar   betekent dat , dat het plaatsen van deze groep buiten de Homo habilis meer geloofwaardig is geworden ?

Deze fossielen( en de oorspronkelijke schedel 1470) tonen aan dat er een populatie van individuen met een unieke anatomie aanwezig was en dat het niet gaat om een abnormale exemplaren ….
Dit geeft zeker meer krediet aan het idee dat H. rudolfensis van een andere soort was dan een voorbeeld van individuele variatie of zelfs van een ras …. .
Maar natuurlijk, “bevolking”(populatie ) is niet gelijk aan “soorten” : Het feit dat er een dergelijke populatie was van dergelijke unieke wezens buinnen de mensenstruik , is nog geen voldoende bewijs dat het om een andere soort gaat dan de reeds gekende
Terwijl het een nieuw ondersteunend argument betekent vóór H. rudolfensisals aparte soort , is het (nog) geen voldoende “sluitend “bewijs.
Dat zal moeten komen van de anatomie: van het uitzoeken of deze wezens verschillend genoeg zijn om te worden gedefinieerd als een andere soort…..

( Noot : Nieuwe fossielen dus ? …….Niet echt prioritair !! want )

UIteindelijk is het aantal voorbeelden van de anatomie in verschillende specima ( = ” nieuwe” fossielen ) niet belangrijker te noemen , dan gedegen “verklaringen” van de duidelijk te onderscheiden en vast te stellen vergelijkende anatomische verschillen zelf, in de nu reeds voorhanden specimen
(Natuurlijk betekenen nog meer fossielen en de uitkomsten van de toepassing van nieuwe technieken , zoals(bijvoorbeeld ) tomografie en scanning , verdere ondersteuningen )

Natuurlijk moet dat allemaal niets af aan het belang van deze fossielen.
AlHoewel deze vondsten misschien niet zo cruciaal zijn als kranten schrijven…. (eentje wist zelf te ver melden van dit ” het verhaal van de menselijke evolutie herschrijft “),
De naam die we op de soort plakken is niet zo belangrijk ….Immers we weten nu vooral dat er een duidelijke grote variatie was binnen de vroegste vertegenwoordigers van het geslacht Homo en dat het verhaal van onze oorsprong nog complexer is dan wat een enkele schedel vermag te vertellen

Het is misschien niet het ‘herschrijven’ van het verhaal, maar het is zonder twijfel het bewerken ( en updaten ) van een (belangrijk ) puzzel – hoofdstuk.

http://eyeonicr.wordpress.com/2012/08/12/leakey-evolution/
http://earth-pages.co.uk/2012/08/10/hominin-round-up-2/

OPMERKING en verdere kanttekeningen als begin van vervolgsonderzoek

Wat nog NIET aan bod kwam in het nature artikel is de vraag naar de (morfologisch anatomische ) vergelijkingen van het nieuwe voorhanden materiaal met (bijvoorbeeld )A Sediba (trouwens ook de schedel van een juveniel exemplaar ) en Dmanisi ;Twee andere hominines en eveneens voorgestelde kandidaten voor de titel ” lid uit de overgangsfase op weg naar( of zelfs allereerste lid of dichtste bekende verwant( zustergroep ) van ) het geslacht homo ) die eigenlijk ergens in hetzelfde tijdsgewricht rondliepen

A. SEDIBA & RUDOLFENSIS

http://lawnchairanthropology.blogspot.be/2012/08/these-new-fossils-are-intriguing-as-hell.html

I’d like to point out similarities between another of the new fossils, the KNM-ER 62000 face of a juvenile, and the recently discovered A. sediba juvenile face (Berger et al., 2010). These two fossils are at the same stage of dental development, so they’re roughly at the same stage of life. They are close in geological age, but A. sediba is from South Africa. Below are figures of A. sediba (left) and the ER 62000 face (right). The pics should be to scale, modified from the original publications. (sorry I couldn’t remove the background from the top left one)

What do you think? Pretty different, right? WRONG! Below I’ve superimposed the ER 62000 face onto A. sediba (slightly recolored and transparented for contrast). Remember that these are to scale.

In front view (left), the ER 62000 face is almost identical to A. sediba, right down to the positions of the teeth. THIS DOES NOT MEAN THAT I THINK THESE TWO FOSSILS REPRESENT THE SAME SPECIES. In side view, however, some differences do become apparent. Notably, the front of the A. sediba maxilla projects a bit further forward than ER 62000, and the nasal and orbital anatomy are also fairly different. THIS DOES NOT MEAN THAT I THINK THESE ARE DIFFERENT SPECIES. (although I would be surprised if these fossils turned out to be the same animal)

Leakey et al. liken these new Kenyan fossils to the cranium KNM-ER 1470, from the same region and at 1.9 million years old. But what’s weird to me is that ER 1470 actually looks a bit more like the juvenile A. sediba in the side view (as reconstucted; the face and braincase of ER 1470 are actually separated, leaving it unclear just how the two parts fit together). Here are all three specimens, to scale:

From left to right: ER 62000, A. sediba, ER 1470

Now, the ER 1470 comparison isn’t really fair – ER 1470 is an adult and it is much larger: the bottom of ER 1470’s eye socket is about the same height as the top of A. sediba‘s. The size difference is probably the main reason why its face below the nose sticks out as much as A. sediba‘s, even though the latter is smaller. (I should note, too, that the adult A. sedibamandible is superficially very similar in gonial and ramus anatomy to another of the recently published Kenyan specimens, ER 60000).

The point of all these comparisons is not to say whether these fossils are the same species, but rather to point out that there are actually striking similarities between fragmentary fossils, and it’s not clear what exactly these similarities (or differences, for that matter) mean. Maybe my eye was drawn to the ER 62000-A. sediba comparison not because of any evolutionary relationship, but because these fossils are in similar stages of growth and development – if it weren’t waaaaay past my bedtime I’d love to compare these fossils with other similarly-aged fossils (like D2700 from Dmanisi and KNM-WT 15000, (= Turkana boy )also from Kenya).

Vroege erectus = TURKANA BOY

zie ook –>800 – 1000 ← Homo erectus(ergaster ? ) DMANISI → DMANISI AAP OF MENSCASABLANCA MAN /erectus ?°ngandong , mungo , archaic africa.docx (1000.2 KB)

knm_wt_15000 TURKANA BOY (eveneens een juveniel )
All of these fossils (except ER 1470) were discovered in the past few years.

DMANISI
https://blogs.wellesley.edu/vanarsdale/2012/08/09/anthropology/1031/
DMANISI & RUDOLFENSIS ?

Prior to the publication of KNM ER-60000, the Dmanisi 2600 mandible was truly exceptional in many respects relative to other mandibles assigned to early Homo. In particular, the size of its corpus and height of its ramus stood out.

This new specimen from Kenya, dating from a similar time, is the best match we have yet for its features. And yet it is being linked to a fossil, KNM ER-62000, that has notable affinities (despite a significant difference in size) with KNM ER-1470, a fossil that prior to this publication also appeared somewhat morphologically exceptional relative to its peers. The authors also note similarities between the new lower face (KNM ER-62000) and the Dmanisi 2700 individual. So in some ways, these fossils seem to be filling in a gap between earlier African material associated with habilis/rudolfensis and Dmanisi. And yet Dmanisi has already been widely associated with later African and Asian material assigned to Homo erectus, hence the description of it in various publications as basal Homo erectus.

Put simply, my initial take on these fossils is that they fill an important gap, drawing connections between two somewhat exceptional specimens (KNM ER-1470 and Dmanisi 2600) and a broader evolutionary picture of change in early Homo.

Eerste reactie van John Hawks op vorige voorstellen ;

http://johnhawks.net/taxonomy/term/182
“….I think it is premature to sort these (East African fossils) into four or more species on the basis of one or two new specimens. …”
maar hier dient bij opgemerkt dat John Hawks nog geen verdere expertise heeft uitgevoerd over en op dit nieuwe materiaal en dus zijn uitspraak slechts een vermoeden is …
Maar dat is de manier waarop men vorderingen kan maken in de legpuzzel die de struik van het vroege homo-gernus is

De belangrijkste FOSSIELEN

http://www.goldentime.ru/hrs_partyflood_4_2_appendix.htm

mhtml:http://www.goldentime.ru/im_partyflood/Homo_rudolfensis.mht

KNM-ER 819 Mandible ~By H. Mutua in 1971, at Ileret, Kenya

KNM-ER 1470 Cranium ~Found in 1972 by B. Ngeneo, at Koobi Fora, Kenya ~Dated to 1.8 million years

~KNM-ER 1470 is the type specimen for Homo rudolfensis

KNM-ER 1482 Mandible ~By H. Muluila in 1972, at Koobi Fora, Kenya

KNM-ER 1483 (a-e) Mandible~Found by W. Mangao in 1972, at Koobi Fora, Kenya

KNM-ER 1590 Fragmentary Juvenile Cranium (a-q)~By B. Ngeneo in 1972, at Koobi Fora, Kenya

KNM-ER 1801 Partial Mandible ~By W. Mangao in 1973, at Koobi Fora, Kenya

KNM-ER 1802 Mandible ~By J. M. Harris in 1973, at Koobi Fora, Kenya

KNM-ER 3732 Cranium

KNM-ER 3891 Cranial Fragments

Filed under EVODISKU H, evodisku R, evolutie, evolution, mensenevolutie, wetenschap Tagged with archeo-antropo, BIOLOGIE, EVOLUTIE, evolution, inhoudstabel evodisku WP, mensachtigen en mens

LINK : Palaeontology of SW Germany /Hauff Urweltmuseum

januari 9, 2013 Plaats een reactie

http://dinosaurpalaeo.wordpress.com/2013/01/06/palaeontology-of-sw-germany-3-1-9-heaps-from-hauff/

klik voor vergroting

Palaeontology of SW Germany 3.1.10: still @ Hauff!.

← ICHTYOSAURIERS

Urweltmuseum Hauff

Category: Museums

Aichelberger Str. 90
73271 Holzmaden

07023 2873

http://www.urweltmuseum.de

Very beautiful museum.

Animals and plants world before millions of years.

http://www.flickr.com/photos/halloweenfans/sets/72157631861975110/with/8126821446/

http://www.urweltmuseum.de/en/fossils/gallery-of-unique-fossils/

Filed under Dierkunde, evodisku i, evolutie, evolution, fossielen Tagged with EVOLUTIE, evolution, Geologie, inhoudstabel evodisku WP, LINKS, wetenschap

ICHTYOSAURIERS

januari 8, 2013 1 reactie

Belangrijke ‘missing link’

Tim Kraaijvanger op 5 november 2014

Bronmateriaal:

“A basal ichthyosauriform with a short snout from the Lower Triassic of China” – Nature

Basale ichtyosaurier …..Voorouderlijke stamgroep van de ichtyosauriers ? Het 250 miljoen jaar oude fossiel in beeld.

Wetenschappers hebben het fossiel van een 250 miljoen jaar oude zeereptiel gevonden, die de voorouder is van de ichthyosauriërs. De oorsprong van de ichthyosauriërs was een lange tijd één van de raadsels binnen de paleontologie. Het fossiel is dus een belangrijke missing link.

De kleine zeereptiel heeft de naam ‘Cartorhynchus lenticarpus’ gekregen en was slechts 0,4 meter lang. Het dier leefde niet alleen op het land, maar kon ook in de zee leven. De Cartorhynchus lenticarpus was één van de eerste roofdieren na de Perm-Trias-massa-extinctie en verorberde inktvissen, garnalen en meer soortgelijke zeediertjes.

De grootste extinctie ooit
De Perm-Trias-massa-extinctie was de grootste extinctie ooit.

Vergeleken hierbij was de Krijt-Tertiair-massa-extinctie van 65 miljoen jaar geleden, waarbij de dinosauriërs het loodje legden, maar een kleine gebeurtenis.

Tijdens de Perm-Trias-massa-extinctie stierf 95% van alle in zee levende soorten en 70% van de gewervelde landdieren. Daarnaast verdween één derde van alle insectsoorten.

Dit kwam omdat de aarde opwarmde, de oceanen verzuurden er een zuurstofgebrek in de oceanen ontstond.

Ichthyosauriërs
De ichthyosauriërs waren zeedieren, die 250 miljoen jaar geleden verschenen en overleefden in zee

“Veel creationisten zien de ichthyosauriër als hét bewijs dat de evolutietheorie niet klopt”,

vertelt hoofdauteur Ryosuke Motani van de universiteit van Californië aan de Washington Post.

“Ichthyosauriërs hebben de botstructuur van een reptiel, dus dat betekent dat hun voorouders ooit op het land leefden. Toch waren ichthyosauriërs volledig aangepast aan leven in het water. De link konden we lange tijd niet vinden.”

Moeilijke puzzel
Wetenschappers melden in een paper in het wetenschappelijke journaal Nature dat de Cartorhynchus lenticarpus deze missing link is. Het fossiel werd al in 2011 gevonden, maar het was een lastige puzzel om in elkaar te leggen.

“Ik zag al snel dat het dier familie was van de ichthyosauriër, maar ik kon hem niet precies plaatsen”, onthult Motani. “Pas na een jaar wist ik het zeker: dit is de voorouder van de ichthyosauriër.”

Verschillen
Het dier verschilt wel iets van de ichthyosauriër. De ichthyosauriër had een lange snuit om vissen te vangen. De snuit van de Cartorhynchus lenticarpus is korter en lijkt meer op die van een landreptiel.

Daarnaast had de Cartorhynchus lenticarpus grote vinnen en flexibele polsen om op het land te kunnen wandelen, net zoals zeehonden dat doen. Verder had de zeereptiel zwaardere en dikkere botten dan de ichthyosauriër.

Urweltmuseum Hauff. Ichtyosaurus model

Ichthyosaurus. Collectie Museon

vishagedis of Ichthyosaurus. Het fossiel is ongeveer 190 miljoen jaar oud. Dit exemplaar is 575 cm lang, van het puntje van de anderhalve meter lange schedel tot de laatste staartwervel. De staart is niet gevonden; daarvan is een afgietsel van de staart van een ander fossiel gemaakt. Het fossiel weegt 250 kilo.

Het fossiel van het Museon is uitzonderlijk groot. De meeste andere Ichthyosaurusfossielen zijn ongeveer 1 meter lang . De meeste Ichthyosaurus-fossielen zijn liggend op hun zij gevonden, de Ichthyosaurus van het Museon liggend op zijn buik. Het fossiel is in ongestoord verband in gesteenteknollen gevonden.

een Ichtyosaurus uit Lyme Regis (2008)

P8070416-detail

Kop van een in 2008 gevonden Ichtyosaurus

The Wonderful Jurassic Coast of Lyme Regis

Lyme Regis, de vindplaats van ichtyosauria fossielen

Lyme Regis, Zuid-Engeland
De vishagedis van het Museon is gevonden aan de kust van Lyme Regis in Zuid-Engeland, een gebied waar veel fossielen worden gevonden. De oudste fossielen zijn 195 miljoen jaar oud. Verder zijn er resten van inktvissen, beenvissen, kreeftachtigen en zeelelies gevonden. Veel fossielen van vishagedissen zijn zijdelings platgedrukt. Onze vishagedis is bijzonder omdat het fossiel van boven is samengedrukt.

Big-eye Ichthyosaurus
De grootste ogen uit het dierenrijk vinden we bij deze dieren. De vishagedis van het Museon heeft ogen (ze zijn niet aanwezig in ons fossiel) met een diameter van ongeveer 15 cm. Dit kun je zien aan de enorme oogkassen. De grootste ogen die we kennen zijn gevonden bij een vishagedis met de veelzeggende latijnse naam Ophthalmosaurus.

Ichthyosaurussen hadden een leefwijze die te vergelijken is met de huidige dolfijnen.

(rugzijde )http://www.museon.nl/nl/ichthyosaurus

Stenopterygius quadriscissus
Lower Jurassic, lias epsilon
Posidonienschiefer Formation, Holzmaden (Duitsland)Urweltmuseum Hauff , in belly view (rare – usually, they are embedded on their sides).

Holzmaden fossils (click through for bigger version)

a Stenopterygius quadrissicus barely 50 cm long – a baby with a wonderful skin envelope.

Click through for the file page, then click again for a larger version, it’s worth it!

(click through for bigger version)

Holzmaden fossils Eurhinosaurus longirostris.-

Stenopterygius quadrissicus: this one has a full skin envelop: a soft-tissue are surrounding the skeleton that corresponds more or less to the external shape of the living animal!

in 1892, Bernhard Hauff sen., the self-taught preparator, managed to extricate a complete Stenopterygius quadrissicus (a tiny one at 1,2 m length) from the rock with an all-around soft-tissue outline. And that immediately turned the undulating, curving snake-like ichthyosaurs into the dolphin/shark hybrid we know today.

Just compare this (via BibliOdysee) and this (wikipedia image)!

http://dinosaurpalaeo.wordpress.com/2013/01/12/palaeontology-of-sw-germany-3-1-11-hauff-ichthyosaurs/#like-4576

http://dinosaurpalaeo.wordpress.com/2013/01/09/palaeontology-of-sw-germany-3-1-10-still-hauff/

Eurhinosaurus longirostris life reconstruction ( Urwelt museum )

Zeereptielen uit dinotijd waren warmer dan het oceaanwater

om hen heen

12-06-2010 NRC

Fossiel van een ichtyosaurus, een reptiel dat wel wat leek op een dolfijn.

Michiel van Nieuwstadt

Sommige reptielen ter grootte van walvissen die in zee leefden totdat de dinosaurussen uitstierven, waren warmbloedig. Ze konden een lichaamstemperatuur vasthouden boven de temperatuur van het zeewater en namen dus niet de temperatuur van hun omgeving over, zoals veel moderne reptielen, vissen en amfibieën doen.

Zeereptielen zoals plesiosaurussen (zeeleeuwen met lange nekken), de zwaar gebouwde mosasaurussen en de dolfijnachtige ichtyosaurussen waren tussen 251 en 65 miljoen jaar geleden de geduchtste roofdieren in de oceaan.

Uit analyse van verschillende varianten van het zuurstofatoom in de tanden van deze dieren concludeert Aurélien Bernhard (Université de Lyon) dat ichtyosaurussen en plesiosaurussen een lichaamstemperatuur van 35 graden Celsius vrij precies konden vasthouden.

De lichaamstemperatuur van mosasaurussen varieerde meer met hun omgeving.

Paleobioloog Ryosuke Motani (University of California) schrijft in een commentaar:

‘Deze ontdekking strookt met het idee dat ichtyosaurussen en plesiosaurussen langeafstandzwemmers waren die een constante spieractiviteit in stand konden houden door hun lichaamstemperatuur [en daarmee ook hun stofwisseling] zelf te reguleren. Voor mosasaurussen, die hun prooi vanuit een hinderlaag overvielen, was dit vermogen minder belangrijk.’

In fossiele tanden van zeereptielen en vissen bepaalde Bernard het gehalte aan 18O, een zuurstofvariant met twee extra neutronen in de kern. De concentratie van deze zuurstofisotoop geeft een indicatie van de lichaamstemperatuur. Als de temperatuur in het bloed lager is, komen de relatief zware atomen makkelijker in de tanden terecht.

De 18O-gehalten die Bernhard mat, wijzen erop dat bijna alle onderzochte zeereptielen een hogere lichaamstemperatuur hadden dan vissen die in hetzelfde water leefden. Ichtyosaurussen en plesiosaurussen konden een lichaamstemperatuur van ver boven de dertig graden handhaven in water van een graad of twaalf. Een dikke laag blubber of een gespecialiseerde bloedcirculatie kan ze daarbij geholpen hebben.

Nog onzeker is of de zeereptielen echt hun eigen temperatuur konden reguleren (door hittegeneratie in hun eigen lichaam, zoals vogels en zoogdieren) of dat ze door hun grootte beter beschermd waren tegen snelle fluctuaties in de zeewatertemperatuur.

11 juni 2010

AMSTERDAM – De reptielen die in de tijd van de dinosauriërs in zee leefden, waren waarschijnlijk warmbloedig. Tot die conclusie komen Franse wetenschappers in een nieuwe studie.

Prehistorische zeereptielen hadden volgens de onderzoekers van het Université Claude Bernand Lyon 1 een lichaamstemperatuur die op kon lopen tot 39 graden Celsius. Daarmee was het lichaam van de dieren warmer dan het zeewater waar ze in zwommen.

Die warmbloedigheid stelde reptielen zoals de ichthyosaurus en deplesiosaurus vermoedelijk in staat om relatief snel te zwemmen en diep te duiken. Dat schrijven de onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Science.

“Deze zeereptielen konden een hoge lichaamstemperatuur in stand houden, onafhankelijk van de watertemperatuur waar ze in leefden”, verklaart hoofdonderzoeker Christophe Lécuyer op National Geographic News. “Het maakte niet uit of hun leefgebied een tropische zee of een koud oceaandomein was.”

De wetenschappers zijn tot hun bevindingen gekomen door fossielen van de zeereptielen te bestuderen. Ze brachten zuurstofisotopen in de tanden van de dieren in kaart.

Op basis daarvan konden ze de historische samenstelling van diezelfde isotopen in het bloed van de reptielen inschatten. Daarmee kon vervolgens de waarschijnlijke lichaamstemperatuur van de zeedieren worden bepaald.

De resultaten werden vergeleken met de vermoedelijke lichaamstemperatuur van prehistorische vissen. Deze dieren waren waarschijnlijk koudbloedig en namen daarom de temperatuur van het zeewater aan.

Uit de vergelijking blijkt dat de lichaamstemperatuur van de zeereptielen veel hoger lag dan de gemiddelde temperatuur van de zeeën waar ze in zwommen.

Volgens de wetenschappers is het evolutionair gezien logisch dat de ichthyosaurus (een dolfijnachtige reptiel) en de plesiosaurus (een reptiel met vier flippers en een lange nek) warmbloedig waren. Een warmbloedig dier kan zich over het algemeen namelijk sneller voortbewegen dan een koudbloedig dier.

Prehistorische zeereptielen moesten vaak hard zwemmen en snel manouvreren om hun prooien te achtervolgen.

Levendbarende zeereptielen

Onder de uitgestorven fossiele reptielensoorten zittten levendbarende zeereptielen waaronder naast plesiosauriae (vermoedelijk ) ook mosasauriers en alleszins ichtyosauriers ….
http://www.mapoflife.org/topics/topic_334_Viviparity-in-mosasaurs/
http://www.mapoflife.org/topics/topic_333_Viviparity-in-ichthyosaurs/

<–Mama Plesiosaurus 12-08-2011

Bristol’ City Museum / vrouwelijke ichthyosaurus met fossiel embryo (pijltje )

embryo

This ichthyosaur has 10 embryos in the body cavity, and one has been pressed out by sediment compaction

prepared by B. Hauff in 1903!

http://dinosaurpalaeo.wordpress.com/2013/03/23/more-holzmaden-marine-reptiles-this-time-at-the-mfn/

Stenopterygius crassicostatus with five large embryos. Unusual is the bulging torso section, preserved in a concretion. Most ichthyosaurs in the Posidonia Shale are completely flattened.

another Stenopterygius crassicostatus

Stenopterygius megacephalus

http://dinosaurpalaeo.wordpress.com/2013/01/12/palaeontology-of-sw-germany-3-1-11-hauff-ichthyosaurs/#like-4576

[DOC] ichthyosaur – Bloggen.be evodisku/attach/43919.doc

Torpedovorm en convergente evolutie Convergente evolutie <–doc

Belgische paleontoloog ontkracht algemeen aanvaarde

evolutie en extinctie hypothesen ichtyosauriërs

5 januari 2012 door Stijn

Valentin Fisher, werkzaam aan het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen, en doctoraatstudent aan de unviersiteit van Luik, zette vandaag zo maar even de vertebratenwereld op zijn kop.

In een net verschenen wetenschappelijk artikel komt hij met de stelling dat de reeds lang – en algemeen – aanvaarde hypothese dat ichtyosauriers op de overgang van het Jura naar de Krijttijd een belangrijke fase van extinctie kenden, niet klopt. Of anders gesteld, dat daar geen afdoend bewijs voor is.

Ichtyosauriërs zijn mariene reptielen waarvan de fossiele resten, zoals wervels, tanden en beenderen, relatief frequent worden gevonden in vele Mesozoïsche afzettingen. Zo werd Holzmaden (Duitsland) mede wereldberoemd omwille van de vele gearticuleerde skeletten die in de ‘olieschiefer’ werden gevonden. De dieren waren bijzonder goed aangepast aan het leven in de zee.

Algemeen werd aanvaard dat deze groep, sinds hun ontstaan tijdens het Trias, drie grote fasen van extincties meemaakten, namelijk een eerste tijdens het laat Trias, een tweede op de Jura/Krijt grens (J/K) en een derde, resulterend in een volledig uitsterven van de groep, tijdens het Laat Krijt (grens Cenomaan/Turoon).

Men ging ervan uit dat de extinctie aan de J/K grens verantwoordelijk was voor het finale verlies van een groep van erg gespecialiseerde vormen van ichtyosauriërs (Ophthalmosauriërs), waardoor in het Krijt enkel nog ‘minder gespecialiseerde’ vormen overbleven. Maar nieuwe vondsten in het Onder Krijt (Hauteriviaan) van Engeland (Speeton) en Duitsland (Cremlingen) tonen aan dat de gespecialiseeerde vormen van het Laat Jura ook nog in het Onder Krijt aan te treffen zijn, en dat er voor de grote extinctie op de J/K grens nog weinig argumenten overblijven. (Voor heel wat andere groepen, o.a. de ammonieten, is de J/K grens wel een belangrijk moment van extinctie). In het artikel worden op basis van de nieuwe vondsten het nieuwe genus en soort Acamptonectus densus Fischer et al 2012 beschreven.

Zie ook hier. http://www.ucmp.berkeley.edu/people/motani/ichthyo/phylogeny.html

DE MONSTERS UIT DE BEGINTIJD VAN DEZE ZEE REPTIELEN = HET TRIAS

DE ichtyosauriers onstonden na de grootste uitsterving aller tijden = het Perm … en wel vertrekkend vanuit landreptielen die naar zee waren teruggekeerd ….

http://www.ucmp.berkeley.edu/people/motani/ichthyo/phylogeny.html

http://www.ucmp.berkeley.edu/people/motani/ichthyo/intro.html

Fig. 1.

Phylogenetic tree of ichthyosaurs plotted against geological time. Times runs from left to right, showing known ranges (dark gray), ghost ranges (minimal implied phylogenetic gap; light gray), and Lazarus ranges (missing within-range representation; diagonal bars). Silhouette outlines (Ca., Californosaurus;Ch., Chaohusaurus; Mi., Mixosaurus; Pl., Platypterygius; Sh, Shonisaurus; Te., Temnodontosaurus; Ut.,Utatsusaurus) indicate major body morphologies in Triassic (red), Early Jurassic (blue), and Middle Jurassic–Cretaceous (green). Relative sizes of the various major ichthyosaur morphotypes are indicated by scale drawings at top right, with a 1-m scale bar indicated in the blue cloud. Phylogeny is based on the majority-rule LE50 tree (SI Appendix, Fig. 3), similar to earlier findings (7, 13), and stratigraphic ranges are from a review of the literature (SI Appendix, Fig. 4). Ichthyosaur silhouettes are based on various sources (7).

http://www.pnas.org/content/108/20/8339/F1.expansion.html

Enorm zeemonster ontdekt in woestijn van Nevada

08 januari 2013 Caroline Kraaijvanger

(Laelaps ) ” ….Other animals found in the same strata may help explain whyThalattoarchon was so well-armed.The quarry where the creature was discovered has yielded multiple specimens of other ichthyosaurs – mostly the similarly sized Cymbospondylus, and the much smaller Phalarodon.

Thalattoarchon may have been a top predator that was especially adapted to hunting other ichthyosaurs. Gut contents, coprolites, and tooth-marked bones would help test this hypothesis.

….

the fact that Thalattoarchon existed at all tells us something important about life 245 million years ago. A macropredaceous ichthyosaur could not have evolved unless lower levels of the trophic scale – the producers, first order consumers, and so on – were already in place. Specialized apex carnivores only appear when communities hit a particular level of productivity and richness, otherwise there simply isn’t enough for them to consume. This tells us something importance about the tempo of evolution following a disaster…”

Wetenschappers hebben in de woestijn van Nevada de fossiele resten van een 8,6 meter lang zeemonster ontdekt. Het enorme beest stond aan het hoofd van de voedselketen in het water en at prooien die ongeveer net zo groot waren als hijzelf.

Het zeemonster heeft de naam Thalattoarchon saurophagis gekregen. Thalattoarchon behoort tot de ichthyosauriërs: zeereptielen die zo’n 160 miljoen jaar lang in de oceanen terug te vinden waren.

Schedel
De onderzoekers deden hun vondst in de woestijn van Nevada. De fossiele resten van het zeereptiel zijn nog in redelijk goede staat. Zo zijn stukken van de schedel,(het voorste gedeelte is weggerot vooraleer het ontdekte fossiel werd geborgen ) vinnen en de complete wervelkolom teruggevonden. T. saurophagis had een enorme schedel en indrukwekkend grote tanden.

(Laelaps ) “….. from the back of the cranium, Fröbisch and collaborators were able to determine that Thalattoarchon had large eyes – the animal’s orbit is about a foot across – and a head that was almost twice as large for its body size compared to other ichthyosaurs…

…Look into the petrified mouth of almost any ichthyosaur and you’ll find lots of simple, pointed, conical teeth. This is the dental arrangement of a grabber – a predator that catches small, slippery prey such as fish and squid. The teeth of Thalattoarchon are an exception to the ichthyosaurian rule. Measuring about four inches tall, with a two inch crown, the largestThalattoarchon tooth is blade-like, compressed from side-to-side and bearing two cutting surfaces. The sharp surfaces are not serrated, but, in overall form, the dental armaments resemble the teeth of mosasaurs, large pliosaurs, some marine crocodiles, and one later ichthyosaur calledHimalayasaurus tibetensis. All of these animals, paleontologists suspect, were marine macropredators…..”

Met die tanden moet T. saurophagis in staat zijn geweest om zelfs prooien die net zo groot waren als hijzelf te verslinden.

Een tand van het zeemonster. Alles wijst erop dat het zeereptiel geen vis, maar vlees at. Foto: Nicole Klein, Universität Bonn, Duitsland.

Jaws of Thalattoarchon as they were found. Photo by Nicole Klein, Universität Bonn, German.

http://phenomena.nationalgeographic.com/2013/01/07/sharp-toothed-thalattoarchon-was-the-first-ruler-of-the-triassic-seas/

Snel herstel
De fossiele resten zijn ongeveer 244 miljoen jaar oud. Dat betekent dat dit zeemonster zo’n acht miljoen jaar na één van de grootste massa-extincties uit het verleden van onze planeet, geboren werd en direct zijn plekje bovenaan de voedselketen innam. En dat is bijzonder. Het laat zien dat ecosystemen zich vrij kort nadat tachtig tot 96 procent van de soorten op aarde uitstierven, reeds herstelden en begonnen te evolueren. “De nieuwe vondst laat de totstandkoming van een nieuwe en geavanceerdere ecosysteemstructuur zien,” vertelt onderzoeker Nadia Fröbisch. “Vondsten zoals Thalattoarchon helpen ons de dynamiek van onze evoluerende planeet en de impact die mensen vandaag de dag op hun omgeving hebben, te begrijpen.”

Een stukje van de kaak met daarin overduidelijk ook de tanden. Foto: John Weinstein, The Field Museum, Chicago.

De fossiele resten van T. saurophagis werden al in 1998 teruggevonden. In 2008 startten onderzoekers met het bergen van de resten. Na een grondige analyse van de fossiele resten presenteren ze de nieuwe soort nu in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences.

Bronmateriaal:
“Giant fossil predator provides insights into the rise of modern marine ecosystem structures” – Naturkundemuseum-berlin.de
De foto ( Flickr.com).

Cymbospondylus

http://nl.wikipedia.org/wiki/Cymbospondylus

Paleontology Museum of Zurich // http://en.wikipedia.org/wiki/File:Cymbospondylus_buchseri.JPG

Cymbospondylus

C ymbospondylus is één van de grootste roofdieren op onze planeet ooit.Dit monsterachtige dier leefde 240 tot 210 miljoen jaar geleden

Cymbospondylus was een van de grotere Ichthyosauriërs.

Hij had echter naar verhouding een kleine kop en heel kleine ogen

SOORTEN

C.petrinus
C.asiaticus
C.buchseri
C.germanicus (nomen dubium?)
C.natans (nomen dubium?)

http://pterosaurheresies.wordpress.com/2012/08/15/a-giant-mesosaur/

Cymbospondylus is a primitive Triassic ichthyosaur of enormous length, approximately ten meters. It is also, due to its geneology a giant mesosaur. All ichthyosaurs and thalattosaurs are derived from mesosaurs. Cymbospondylus is one of the few ichthyosaurs to retain the long, sinuous body shape of mesosaurs.

Figure 1. Cymbospondylus overall in situ. Overall, a very similar morphology to any basal mesosaur with the addition of flippers transformed from limbs.

Above is a selection of palates from Mesosaurus and sister taxa showing the evolution and shifting of the various elments. As a side note, In Carroll 1988 (figure 12-31, taken from Andrews 1910) the palate of Ichthyosaurus was illustrated, labeling the bones lateral to the pterygoids as palatines and the central bones, vomers, all in accord with the palate of archosaurs, etc. Here we can see that the ectopterygoid is actually the bone lateral ot the pterygoid and the palatine has become the medial element in mesosaurs, thalattosaurs and ichthyosaurs.

The origin and evolution of ichthyosaurs from basal diapsids is shown here.Petrolacosaurus was a basal diapsid. Claudiosaurus was a basal enaliosaurid. Hovasaurus had a deep sculling tail. Pachypleurosaurus was a basal sauropterygian. Stereosternum, Mesosaurus and Wumengosaurus are basal mesosaurs. Askpetosaurus was a basal thalattosaur. Hupehsuchus and Utatsusaurus were basal ichthyopterygiformes.

http://www.reptileevolution.com/stereosternum.htm

Abbreviated Dendrogram

http://palaeos.com/vertebrates/ichthyosauria/ichthyosauria.html

DIAPSIDA
|==Younginiformes
`-+--+?--Thalattosauria
   |   `--o Ichthyopterygia / ICHTHYOSAURIA
   |       |--Utatsusaurus
   |       `--+--Ichthyosauria
   |           `--+--Cymbospondylus 
   |              `--+--Mixosaurus 
   |                 `--+--Merriamosauria
   |                    `--+--Euichthyosauria
   |                       `--+--Parvipelvia
   |                          `--Thunnosauria
   `--+--LEPIDOSAUROMORPHA
      `--ARCHOSAUROMORPHA

http://www.bbc.co.uk/science/seamonsters/factfiles/cymbospondylus.shtml?img4

Cymbospondylus

Cymbospondylus was an early member of the Icthyosaur group, which looked slightly like modern dolphins. Cymbospondylus had no dorsal fin and its tail was long like an eel’s.

Its long tail made it a powerful swimmer, it patrolled in deep offshore waters looking for prey.

Cymbospondylus had a skull 1m long with short, sharp teeth good for grabbing quite large reptiles but it favoured fish and cephalopods such as ammonites.

Cymbospondylus appears to have given birth to live young as it had no way to lay eggs.

NIEUWE VONDST

Malawania anachronus

http://en.wikipedia.org/wiki/Malawania

Biol. Lett.-2013-Fischer-[1]ichtyosaur Iraq <–pdf http://blogs.scientificamerican.com/tetrapod-zoology/2013/05/14/malawania-from-iraq/

HLN / Belga / Lien Buyck
15/05/13 Bron Belga

Een Brits-Belgisch onderzoeksteam heeft een nieuw soort ichtyosauriër ontdekt, een zeereptiel uit het tijdperk van de dinosauriërs. Daarvan werd gedacht dat die al 66 miljoen jaar eerder was uitgestorven.

De ontdekking van de ‘malawania anachronous’ (‘buiten de tijd zwemmer’) spreekt de theorie tegen waarin ichtyosauriërs van het Krijttijdperk (van 145 tot 66 miljoen jaar geleden) gezien werden als de laatste overlevenden van een groep die reeds een achteruitgang kende. Dat meldt het Koninklijk Belgische Instituut voor Natuurwetenschappen (KBIN).Weinig verschillen
Er werd gedacht dat ichtyosauriërs (die doorgaans oppervlakkig op haaien of dolfijnen lijken) constant en snel evolueerden naar steeds snellere oceaanzwemmers. Het leek alsof er geen stilstand was in hun lange evolutionaire geschiedenis.Dat er weinig verschillen gevonden tussen de nieuwe soort en de bekende soorten van het Jura, dat is erg zeldzaam in de evolutie van zeereptielen. “Dit ‘levend fossiel’ van zijn tijd toont het bestaan van een afstammingslijn die we ons zelfs nooit hadden ingebeeld”, zegt doctor Valentin Fischer (Universiteit van Luik en Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen).

“Misschien werd er aan het bestaan van deze archaïsche ichtyosauriërs voorbijgegaan omdat ze in het Midden-Oosten leefden, waar voorheen maar één enkel fragmentair ichtyosaurusfossiel werd gevonden.”Fossiel
De ontdekking gebeurde na studie van een fossiel uit de jaren vijftig. Het ging om een skelet van de voorste helft van het dier, dat bewaard bleef in een rotsblok dat ergens in Iraaks Koerdistan als stapsteen diende voor een ezel. Ook microscopische sporen en pollen uit het rotsblok werden onderzocht.

Specimen of Malawania anachronus (Valentin Fischer et al)

Specimen of Malawania anachronus (Valentin Fischer et al)

The slab as originally found, near Chia Gara, Amadia. http://mrwoodsfossils.blogspot.be/

bevalling van bijna 250 miljoen jaar geleden

13 februari 2014 Caroline Kraaijvanger 1

resten

Wetenschappers hebben de fossiele resten van een barende ichthyosauriër ontdekt. Het zeereptiel was op het moment van haar dood bezig om drie jongen op de wereld te zetten: eentje ligt buiten het lichaam, eentje zit er nog in en eentje steekt half uit haar lijf.

OP HET PLAATJE : een deel van het lichaam van de moeder. In geel het jong dat voor de helft al geboren is. In oranje het jong dat nog in het lichaam van de moeder zit.

Het fossiel van de bevallende Chaohusaurus (behorend tot de groep ichthyosauriërs) werd aangetroffen in een steengroeve in de Chinese provincie Anhui.

De bevalling die vlak voor de dood van het dier plaatsvond, is duidelijk te zien in de fossiele resten. Het hoofd van één van de jongen steekt nog uit het bekken van het zeedier. Naast de Chaohusaurus is een jong zichtbaar dat al geboren was. In de buik van het reptiel bevindt zich het fossiel van een derde nakomeling.

De oudste embryo’s van een reptiel die tot nu toe waren ontdekt, dateren van ongeveer 238 miljoen jaar geleden.

Het is een bijzondere vondst. “Dit nieuwe exemplaar bevat de oudste fossiele embryo’s van een zeereptiel uit het Mesozoïcum,” zo schrijven de onderzoekers in het blad PLoS ONE. De embryo’s zijn zo’n tien miljoen jaar ouder dan eerder ontdekte ongeboren zeereptielen.

Zee
Wat de vondst zo mogelijk nog bijzonderder maakt, is dat het zeemonster in kwestie op het moment van sterven aan het bevallen was. En dat geeft onderzoekers een heel nieuwe kijk op deze zeereptielen. Zo zien onderzoekers nu dat de jongen van deze ichthyosauriër – Chaohusaurus – eerst met het hoofd naar buiten kwamen. (normaal is dat eigen aan op het land bevallende dieren ) Maar we weten nu dat deze ichthyosauriër in zee beviel. Men kon dat afleiden uit het feit dat de moeder gefossiliseerd is in een steen die overduidelijk in zee lag.

“Onze studie laat het oudste gewervelde fossiel zien waarbij een ‘live-geboorte’ te zien is, met een baby die uit het bekken van zijn moeder verschijnt“, verklaart hoofdonderzoeker Ryosuke Motani op nieuwssiteScienceDaily.

This is the maternal specimen with three embryos.//Credit: Ryosuke Motani,

“The study reports the oldest vertebrate fossil to capture the ‘moment’ of live-birth, with a baby emerging from the pelvis of its mother. The 248-million-year old fossil of an ichthyosaur suggests that —> live-bearing evolved on land and not in the sea.”

Evolutie
Normaliter is het zo dat bij dieren die in het water leven en levendbarend zijn (en dus geen eieren leggen) niet eerst het hoofdje van het jong, maar eerst de staart uit het lichaam komt. Bij de Chaohusaurus was dat anders: daar kwam het hoofdje eerst, zo bewijst deze vondst. En dat is belangrijk. De voorouderlijke ichthyosauriërs leefden namelijk eerst op het land en zochten later de zee op.

Het feit dat Chaohusaurus – één van de eerste ichthyosauriërs – levendbarend was en het hoofdje van de jongen als eerste geboren werd, suggereert dat deze zeereptielen (1) in het water bevielen zoals hun voorouders dat eerder op het land hadden gedaan. M.a.w. het suggereert datvoorouderlijke levendbarende reptielen niet in het water, maar op land evolueerden. En daarmee levert dit ene zeereptiel zo’n 248 miljoen jaar nadat de bevalling begon een schat aan informatie op.

—> Het is niet het eerste fossiel van een barende ichtyosaurus ; bij een fossiel van een andere soort de( geologisch jongere ) Stenopterygius werd het jong wel met de staart eerst gevonden. mogelijk dat de staart-eerst bevalling later ontwikkeld werd in de volle zee bevallinggen van ichtyosauria .

—> Het nu ontdekte zeereptiel zelf moest daarvoor een hoge prijs betalen. De onderzoekers vermoeden dat het vanwege complicaties tijdens de bevalling samen met haar pasgeboren en ongeboren jongen stierf.( of gewoon werd bedolven onder een berg modder tijdens de bevalling ? )

° Uiteraard beviel dit specifiek fossiel dier NIET op het land …. gezien de bouw van de diergroep waartoe het behoort lijkt me aan land bevallen even onwaarschijnlijk als bij walvissen—> Is tamelijk fataal voor het moederdier, ze wordt nml door hij eigen gewicht doodgedrukt.(2)

Bronmateriaal:
“Terrestrial Origin of Viviparity in Mesozoic Marine Reptiles Indicated by Early Triassic Embryonic Fossils” – PLoS ONE

Motani R, Jiang D-y, Tintori A, Rieppel O, Chen G-b (2014) Terrestrial Origin of Viviparity in Mesozoic Marine Reptiles Indicated by Early Triassic Embryonic Fossils. PLoS ONE 9(2): e88640. doi:10.1371/journal.pone.0088640.

(1) —> Er zijn voldoende moderne reptielen (en zelfs vissen–> Haaien ) die levendbarend zijn. Dat is niet een uitvinding van zoogdieren. …… Een “echte placenta ” mogelijk wel.

(2)—>

° De kop -eerst -geboorte is waarschijnlijk ontwikkeld door levendbarende landbewonende voorouderlijke reptielen van de ichtyosauriers … De eersten van de afstammelingen die naar de zee terugkeerden hebben deze manier van bevallen behouden in de basale ( reeds in zee levende )stam-ichtyosauria ….Best mogelijk dat de staart -eerst methode evolueerde in de soorten die verderop de afstammingslijnen ( dus geologisch veel later dan de eersten ) onstonden …Misschien was de kop-eerst geboorte in het zee-millieu niet optimaal wat fittness betreft ( = bijvoorbeeld geboortecomplicaties ? ) ..Maar dat is in hoge mate speculatief

° (volgens mij ) is het dier niet gestorven en bewaard / gefossilifieerd tengevolge van een natuurramp op het LAND ….wat wel kan is een plotse ramp in haar mariene millieu ( bijvoorbeeld een modderstroom ) ….het fossiel is namelijk gevonden in een mariene afzetting ….

Filed under evodisku i, evolutie, evolution, Paleontologie, wetenschap Tagged with biodiversiteit, BIOLOGIE, EVOLUTIE, evolution, Geologie, inhoudstabel evodisku WP, wetenschap

LIJST C FOSSIELE AMFIBIEËN

januari 8, 2013 7 reacties

GLOS A INHOUD GLOS A →

← LIJST A fossiele amfibieen

LIJST B FOSSIELE AMFIBIEEN →

LIJST D FOSSIELE AMFIBIEEN →

Callobatrachus sanyanensis

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

C

Compsocerops

Cacops

Calamops

Callobatrachus

Name: Chordata: Vertebrata: Amphibia; Anura; Discoglossidae: Callobatrachus sanyanensis

Geological Time: Lower Cretaceous

Size (25.4 mm = 1 inch): Frog: 65 mm long (snout-vent length) Foreleg: 47 mm Hindleg: 97 mm Matrix: 115 mm X 95 mm

Fossil Site: Yixian Formation, Jinzhou, Liaoning Province, China

Description: This plaque holds a very rare fossil: a frog of the Family Discoglossidae, or disk-tongued frogs. The family derives its name from its fixed disk-like tongue. There are two extant genera known from Europe, Noth Africa, the Middle East, and Asia: Alytes (midwife toads) and Discoglossa, a frog that resembles the Ranidae (common frogs). Callobatrachus is the oldest known Discoglossid, and was very briefly described in 1999. A complete description was done in 2001 (See Journal Of Vertebrate Paleontology 21 (3) 460-476).

Frogs of any age are most rare specimens; one from the Cretaceous, so far back in geological time in their history, is almost unheard of. This fine specimen shows most all of the bones in articulation. The left radioulna is visible as it proceeds under the upper body. I do not know if any carpals or phalanges are present to the manus. The matrix has been stabilized to prevent loss of any of the specimen

Cardiocephalus

Chunerpeton

http://i.livescience.com/images/i/000/063/276/original/jurassic-salamander.jpg?1393956448

Found in the Daohugou Biota in Mongolia, the fossil of this salamander Chunerpeton showing not only the preserved skeleton but also the skin and even external gills.

The fossil dates back to the Jurassic Period, about 160 million years ago.

http://www.livescience.com/43841-photos-jurassic-fossils-china.html

Cyclotosaurus

Skull of the temnospondyl amphibian Cyclotosaurus intermedius

http://www.discussfossils.com/forum/printer_friendly_posts.asp?TID=615

Cyclotosaurus intermedius – rekonstrukcja

CYCLOTOSAURUS sp (MASTODONSAUROIDEA (Lydekker, 1885))

fragment de mâchoire on distingue l’empreinte des dents.

Czatkobatrachus

Filed under amfibieen, evodisku F, evolutie, evolution, Paleontologie Tagged with AMPHIBIACON, BIOLOGIE, EVOLUTIE, evolution, Herpetologie, inhoudstabel evodisku WP, wetenschap

LIJST B FOSSIELE AMFIBIEEN

januari 6, 2013 7 reacties

GLOS A INHOUD GLOS A →

← LIJST A fossiele amfibieen

LIJST C FOSSIELE AMFIBIEËN →

LIJST D FOSSIELE AMFIBIEEN →

http://www.accessscience.com/search.aspx?rootID=790331

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

B

Balanerpeton

Fig. 3 Reconstructions of amphibian skeletons. (a) Carboniferous temnospondyl Balanerpeton (from A. R. Milner and S. E. K. Sequeira, The temnospondyl amphibians from the Visean of East Kirkton, West Lothian, Scotland, Trans. Roy. Soc. Edinburgh Earth Sci., 84:331–362, 1994). (b) Permian microsaur Rhynchonkos (as Goniorhynchus, from R. L. Carroll and P. Gaskill, The order Microsauria, Mem. Amer. Phil. Soc., 126:1–211, 1978).

Balanerpeton.

National Museum of Scotland
(Nummer NMS G 1985.4.21).©Jennifer A. Clack

http://www.dielurche.de/index101010.php

(Milner & Sequeira 1994) [Balanerpetonskeletal reconstruction and life restoration immediately below is from Milner & Sequeira (1994), and borrowed from here].

(Milner & Sequeira 1994) [Balanerpetonskeletal reconstruction and life restoration from Milner & Sequeira (1994), and borrowed from here]. http://scienceblogs.com/tetrapodzoology/2007/07/09/temnospondyls-the-early-years-1/

Abbreviated Dendrogram

Balanerpeton woodi, reconstruction of skull; from Milner & Sequeira 1994 (via Tetrapoda – Balanerpeton)
http://palaeos.com/vertebrates/temnospondyli/temnospondyli2.html

Banksiops A replacement name for Banksia townrowi

http://palaeos.com/vertebrates/temnospondyli/brachyopoidea.html http://www.paleofile.com/Labyrinthodons/Banksiops.asp

Baranophrys

Bashkirosaurus

Bashkirosaurus is an extinct genus of archegosauroidean temnospondyl within the family Archegosauridae http://paleodb.org/cgi-bin/bridge.pl?a=basicTaxonInfo&taxon_no=37059.

Batrachiderpeton

Batrachiderpeton reticulatum (= B. lineatum)

Batrachosauroides
Batrachosaurus

Batrachosuchoides

Batrachosauroididae indet.
Stereophotograph 1 : lateral view of the right side of the vertebra ; the picture is taken slightly from the above. Magnification X6.
Stereophotograph 2 : anterior view of the vertebra. Magnification X6.

http://2dgf.dk/publikationer/dgf_on_line/vol_1/duffaud.htm

Batrachosuchus

Batrachosuchus browni was a temnospondyl amphibian of the Triassic.

The systematic paleontology of Batrachosuchus is:Amphibia Linnaeus 1758
Temnospondyli Zittel 1888
Stereospondyli von Zittel 1887
Trematosauria Yates and Warren 2000
Brachyopoidea Lydekker 1885
Brachyopidae Lydekker 1885
Batrachosuchus Broom 1903
Batrachosuchus browni Broom 1903 The type locality of Batrachosuchus browni is in the Burgersdorp Formation at Aliwal North Area in South Africa. The strata in which the remains were found is dated to a span of 249.7 – 237 million years ago (Olenekian-Anisian).
The length of Batrachosuchus browni was about 50 cm. (1.6 ft.).

This excerpt from Palaeos Vertebrates tells about physical characteristics of the family Brachyopidae:The Brachyopids were a group of medium-sized tetrapods characterized by short,broad flat skulls with large eyes situated far forward.

The legs are relativelysmall; the creature would have spent most of its life in streams and lakes,although it may have been quite capable of moving about on land.

The uppermargin of the mouth was armed with large fangs, indicating fish-eating habits.
The different species are distinguished mainly by details of skull shape.
( Neal Robbins)

<–pdf AMNH Temnospondyl phylogeny

Batropetes
Baurubatrachus

Beelzebufo

beelzebufo devil frog

Zo zal het hele skelet van Beelzebufo ampinga eruit hebben gezien. Alleen de witte delen zijn daadwerkelijk gevonden. Het streepje rechts stelt vijf centimeter voor. (PNAS) Evans en haar collega’s bestudeerden de meer dan 60 fossiele fragmenten die in het Bassin Mahajanga ( Madagascar) werden verzameld. Het team kon geen volledig skelet samenvoegen, maar was wel in staat om een bijna volledig beeld van de schedel te reconstrueren ( er waren genoeg schedelbeenderen aanwezig om minstens de linkerhelft te reconstrueren :de andere helft is dan gebaseerd op symetrie ) , die “groot ,dik en uitgerust met een reusachtige mond” bleek te zijn .

http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2008/februari/De-duivelspad.html

http://www.hln.be/hln/nl/961/Wetenschap/article/detail/176409/2008/02/19/Fossiel-van-dino-etende-kikker-ontdekt.dhtml

http://www.geo.uu.nl/ngv/geonieuws/geonieuwsart.php?artikelnr=905

amfibieen evolutie en geologie <–DoCX

Belzebufo (left) was 2-3 times bigger than the largest living South American frog in this family (top right), and 4-5 times bigger than the largest living Malagasy frog (bottom right).PNAS

http://www.nature.com/news/2008/080218/full/news.2008.607.html

<–

Fig. 3.

Representative elements of Beelzebufo ampinga, Late Cretaceous of Madagascar. (A and B) Left premaxilla (UA 9622), labial and lingual views. (C and D) Left maxilla, anterior region (FMNH PR 2510), labial and lingual views. (E) Right nasal, rostral process (UA 9674), dorsal view reflected. (F) Partial left nasal (UA 9629), dorsal view, within scaled nasal shape. (G) Immature right nasal, maxillary process (UA 9625, reflected for comparison with F), dorsolateral view. (H) Right squamosal, maxillary process (FMNH PR 1959), lateral view. (I) Left squamosal, partial maxillary process (UA 9639), lateral view. (J) Left frontoparietal, anterior region (FMNH PR 2512), dorsal view. (K) Right squamosal, otic process (FMNH PR 2536), dorsal view. (L) Sacral vertebra, right half with left side added by reflection (FMNH PR 2003), dorsal view. (M and N) Urostyle, anterior part (UA 9636), anterior and dorsal views. (O) Left tibiofibula (UA 9628), posterior view. (P) Left frontoparietal and exoccipital in posterior view with right side added by reflection (UA 9675). Small arrows indicate unbroken edges. ams, absence of medial shelf; ap, alary process; aps, absence of palatal shelf; mxa, maxillary articulation; occ, occipital condyle; pa, premaxillary articulation; pp, posterior process. (Scale bar: 10 mm.)

http://dinosaurs.about.com/od/tetrapodsandamphibians/p/beelzebufo.htm

Beelzebufo was the largest frog that ever lived, weighing about 10 pounds and measuring nearly a foot and a half from head to tail. Judging by its unusually wide mouth, it probably feasted on the occasional baby dinosaur as well as the usual insects.

Late Cretaceous (70 million years ago) / Large size; unusually large, wide-opening mouth

Slightly outweighing its contemporary descendant, the Goliath Frog of Equatorial Guinea,http://savenaturesavehuman.blogspot.be/2012/11/goliath-frog.html

Beelzebufo was the largest frog that ever lived, weighing about 10 pounds and measuring nearly a foot and a half from head to tail. Unlike contemporary frogs, which are mostly content to snack on insects, Beelzebufo (at least by the evidence of its unusually wide and capacious mouth) must have chowed down on the smaller animals of the late Cretaceous period, perhaps including baby dinosaurs and full-grown “dino-birds” in its diet.

Reprising a common theme, this prehistoric amphibian evolved to its giant size on the relatively isolated Indian Ocean island of Madagascar, where it didn’t have to deal with the large, predatory, theropod dinosaurs that ruled the earth elsewhere.

Goliath frog eating another frog

___________________________________________________________________________________

Beiyanerpeton jianpingensis.

The world’s oldest fossil of a salamander has been discovered. Six fossils of 157 million year old salamanders were found embedded in volcanic ash in an ancient lake bed in western Liaoning Province, China. The ash helped keep the fossil remarkably well preserved. The Jurassic salamander has been given the name, Beiyanerpeton jianpingensis. These fossils take salamanders back another 40 million years into the Oxfordian stage of the Late Jurassic. The previous oldest salamander fossil was a 114 million year old fossil found in Spain.

The ancient 4-inch long Jurassic salamanders resembled modern salamanders. The researchers say differences between the fossil and modern salamndroids include “a discrete and tooth-bearing palatine, and unequivocally nonpedicellate and monocuspid marginal teeth in large and presumably mature individuals.”

The research is published here in the Proceedings of the National Academy of Sciences(PNAS).

jurassic salamander fossil

Photo: Mick Ellison, American Museum of Natural History/Proceedings of the National Academy of Sciences

http://www.sciencespacerobots.com/worlds-oldest-fossil-of-a-salamander-discovered-in-china-32520125

Skull of Benthosuchus sushkini, an amphibian that lived 230 million years ago. This fossil originates from the Triassic rocks of the Scharzhenga River, Russia.

NaturalHistoryMuseum London

Fossil skull of the amphibian Benthosuchus sushkini

Benthosuchus

Benthosphenus

Branchiosaurus

This is a fine exemple of a Branchiosaurus sp. from the Lower Permian of Germany. Approximately 260,000,000 years old.

Branchiosaurus

Branchiosaurus ^† http://www.biolib.cz/en/image/id61951/

ブランキオサウルス

three adults and one larval Branchiosaurs. These salamander-like amphibians once inhabited swamps in what is now Southwest Germany. This fossil plate comes from a quarry near Pfalz, Germany

Although Branchiosaurs look like modern day salamanders they are not related and are classified in a separate order and family of amphibians. The name branchiosaur means “gill lizard”. As adults Branchiosaurs retained their external gills similar to a modern day amphibians like the mudpuppy (Necturus). Google fossilream to see more of our incredible fossils.

Branchiosaurus Geologic Age: Lower Permian Location: Odenheim, Rhineland-Pfalz, Southwest Germany

Filed under amfibieen, Dierkunde, evolutie, evolution, filosofie, geen categorie, GEOLOGIE, Paleontologie Tagged with AMPHIBIACON, Herpetologie, inhoudstabel evodisku WP

LIJST A fossiele amfibieen

januari 6, 2013 7 reacties

GLOS A INHOUD GLOS A →

LIJST B FOSSIELE AMFIBIEEN →

LIJST C FOSSIELE AMFIBIEËN →

LIJST D FOSSIELE AMFIBIEEN →