SPINOSAURS

← DINOSAURICON INHOUD

Baryonyx

 

 

Baryonyx walkeri is een bijzondere vleesetende dinosauriër uit wat tegenwoordig Groot-Brittannië heet, stammend uit de periode van het vroege Krijt.Hij werd in 1983 ontdekt en in 1986

beschreven.Uiterlijk …. Het ongeveer twaalf meter lange dier heeft de kenmerkende bouw van de Theropoda maar veel langere armen. Deze dragen aan de duim een grote klauw van ongeveer 30 centimeter lang. De nek en schedel zijn ook afwijkend van de andere theropoden. Ten eerste staat de nek niet in een S-vorm zoals bij veel andere theropoden.

Ten tweede lijkt de 1.20 m lange schedel op die van een krokodil en heeft hij rechte, kegelvormige, tanden. De stijve staart en wat langere kop zijn ook kenmerken voor de Baryonyx.

De staart was (werd verondersteld ) voornamelijk om het evenwicht te bewaren als dit dier voorover gebogen stond om vissen te vangen, het hoogste punt is dan ook de 2,5 m hoge heup.

http://www.youtube.com/watch?v=T4pXsCQkJDg

<p> <P/>

CT scan van een hagedis schedelNIEUWE TECHNIEKEN :
Modern Paleontology =CT scans & reconstruction by computer

http://www.livescience.com/animals/090415-dinosaur-anatomy.html
http://i.livescience.com/images/090224-dino-strut-02.jpg

Baryonyx jaw

This image shows the results of the CT scan reconstruction. The Baryonyx snout bone is transparent brown. This shows us that the teeth (yellow) had extremely deep roots and that Baryonyx had independently evolved a bony palate (the pink structure), also seen in crocodilians — another feature that makes this dinosaur even more ‘crocodile-like’. (Credit: Emily Rayfield)

http://www.sciencedaily.com/releases/2008/01/080113212741.htm

 

baryonyx-tmk.avi (1.3 MB) <–klik  voor video fragment 

 

  

   

           

 

Not many actual Spinosaurus bones have been found, so the British-found Baryonyx fossil remains were used, along with other more stylised dinosaur body parts, as templates for the skeleton building .Baryonyx is intriguing because it’s the most complete spinosaur skeleton ever found and so has been really important to recent research on these fish-eating dinosaurs. And Baryonyx was the first-known dinosaur to like eating fish.

 

Spinosaurus

  

 

Spinosaurus (meaning thorn lizard) giant.

At 17 metres, possibly the biggest killer ever to walk the earth, this beast dominated the first episode of the Planet’s Dinosaur history.

NHM (uk)
Natural History Museum

NHM (uk)
Natural History Museum

Spinosaurus aegyptiacus

was een vleesetende dinosauriër uit het midden van het Krijt, een theropode uit de groep van de Spinosauroidea, een onderverdeling van de Tetanurae. Spinosaurus behoort per definitie tot de Spinosauridae en de Spinosaurinae.

De fragmentarische fossiele resten werden in 1912 in Egypte gevonden door de Duitse verzamelaar Markgraf en in 1915 beschreven door de Duitse paleontoloog Ernst Stromer. Zij zijn in de Tweede Wereldoorlog verloren gegaan tijdens een bombardement op München.

Hoewel we geen compleet beeld hebben van dit dier, maken de bekende gegevens het om drie redenen opmerkelijk:

• Spinosaurus heeft, net de andere leden van Spinosauridae zoals Baryonyx en Suchomimus, een langwerpige schedel met kegelvormige tanden die sterk op die van krokodil gelijkt. Er wordt verondersteld dat het dier dus net als een krokodil van vis leefde. De conische tanden, die gespecialiseerd zijn in het vasthouden – en niet het verwonden -van de prooi, wijzen er in ieder geval op dat hij joeg op vrij kleine dieren.
• Spinosaurus bezat enorm lange doornuitsteeksels (spinae) op de ruggenwervels waar het dier ook naar genoemd is. Meestal wordt aangenomen dat die een hoog zeil droegen, mogelijkerwijze voor een verbeterde afkoeling in het extreem hete klimaat dat in die periode in Afrika heerste.
• Spinosaurus was gigantisch en verreweg de grootste bekende theropode. Hoe groot precies is zeer omstreden. Het in 1915 beschreven fragmentarische skelet bestond uit voornamelijk uit ruggenwervels en een kaakfragment. Uit de wervels kan men door vergelijking met Baryonyx de lengte schatten. Gregory S. Paul kwam in 1988 in zijn Predatory Dinosaurs of the World tot een schatting van vijftien meter. Omdat hij aannam dat Spinosaurus een stuk eleganter gebouwd was en een relatief langere staart bezat dan Tyrannosaurus, schatte hij het gewicht losjes op zo’n vijf ton. Latere nauwkeuriger analyses toonden aan dat de lengte zo’n zestien meter moet hebben bedragen — anderhalf keer langer dan Sue, het grootste tentoongestelde skelet van Tyrannosaurus rex— en het gewicht eerder tegen de negen ton lag. Deze spinosaurus was echter nog niet volgroeid. Het kaakfragment dat erbij gevonden werd, duidt op een schedellengte van een kleine anderhalve meter. De laatste jaren werden er illegaal opgedolven fragmenten uit Noord-Afrika naar de VS gesmokkeld. Een daarvan is het kaakfragment MSNM V4047. Een publicatie uit 2006 van Dal Sasso komt tot een schatting van 1,75 meter voor de schedellengte. Combineren we dit met de schedel van het holotype dan krijgen we dus een spinosaurus van negentien meter lang en een gewicht van vijftien ton. Zo’n exemplaar zou een rughoogte hebben van een kleine zes meter, bekroond met een zeil van ruim twee meter hoog. Hij zou 150 kg vis per dag hebben moeten eten om in zijn energiebehoefte te voorzien. Dal Sasso onthield zich van zo’n extrapolatie, hield rekening met de mogelijkheid dat Stromer resten van twee individuen gevonden had en combineerde de schedellengte met de verhoudingen bij Suchomimus, wat de schatting weer terugbracht tot een voorzichtiger zeventien meter. Er is een zich in particuliere hand bevindend schedelfragment bekend dat een eerste analyse op een 2,5 meter lange schedel vond wijzen. Mocht dit correct zijn dan moet de lengte nog eens met anderhalf en het gewicht met drie vermenigvuldigd worden: bij de hoge schatting leidt dit tot een dier van een 27 meter lengte met een gewicht van ruim veertig ton!

 

January 11, 2012

Revisiting the Fisher King

by Scott Hartman

 

http://skeletaldrawing.blogspot.com/2012/01/revisiting-fisher-king.html#more

 

 

 

Spinosaurus is probably the longest theropod we know of, and may have been the heaviest as well. Yet counter-intuitively it shows specialization for piscivory

Tongue firmly out of cheek now, Spinosaurushas lit up imaginations partially due to its size, but also because there was so much you had to imagine to try and reconstruct the animal.

Until the last decade or two it was sort of a theropod Rorschach test where you could project any sort of oversized monster theropod onto its scant (and now lost) remains.

This brings a thrilling “Sherlock Holmes” quality when trying to imagine the living animal, but for most of the last century serious attempts to reconstruct Spinosaurus have been more frustrating than titillating.Darren Naish has an excellent write up of the history (and tragedy) of the type specimen of Spinosaurus, which I won’t duplicate here. The long and short of it is that WWII claimed the fossils as another victim of the conflict. The already-meager remains lost, paleontologists were stuck with the original description and some somewhat uninspired sketches as the only link to the past.A series of fortunate events occurred in the latter half of the 20th century that allowed for a more accurate interpretation of Spinosaurus to emerge.

For one, other spinosaurids were found.

Baryonyx from the U.K.,

and Nigerian Suchomimus, started to paint a more complete picture of what these animals were like.

They had bizarrely long snouts that seemed to resemble a gharial as much as a traditional theropod.

Suchomimus even had a smaller version of the enlarged neural spines on the back:

The amusingly-named Irritator from South America further clarified the relationships and anatomy of spinosaurids. But the real breakthrough was the re-discovery of several photographic plates of the original material.

While Spinosaurus wasn’t the most complete specimen, having photographs at least made it possible to ensure that what was found is incorporated accurately into a reconstruction.

Among other details, the image also shows what had been the basis of attempts to restore the shape of the elongate sail or hump on the back: Stromer’s original interpretation for the position of the elongated neural spines.

In particular, notice that the tallest one is set directly in front of the sacrum here, while the only associated tail vertebra (at the far left of the picture) has a very short spine. That has lead most people to infer that the spine started quickly after the neck, grew to ridiculous heights over the pelvis, and then quickly dropped off again.

Indeed, this is the interpretation that I used in my first attempt, and has been widely seen in such disparate and reputable scientific endeavors as Jurassic Park 3, the Carnegie Collection of “museum quality replicas”, and Greg Paul’s reconstruction in his Princeton Field Guide to Dinosaurs.

I had been concerned with Stromer’s original interpretation for the placement of the tallest neural spinse – no vertebral body (centrum) was preserved, but the change in the angle of the spine seemed pretty extreme compared to the previous dorsals, especially right in front of the sacrum.

My solution was to assume it was a sacral neural spine.

This largely preserved the traditional appearance of the “sail”, but provided a bit of breathing room for the change in orientation

Luckily for us, Andre Cau and Jamie Headden were busy mulling over this specific issue, and came to a much more likely conclusion, that the backward-oriented neural spine was actually an anterior caudal. Looking at a host of dinosaurs with elongate neural spines, they noted that in general you never seen backward-canted spines in front of the hips, you always see them after it.

There is a bit more detailto the argument (which I encourage you to read on their blogs), but in essence they make a very compelling case.I made some other corrections from my previous attempt – there had been some scaling issues with the neck vertebrae that had given my reconstruction a thinner Baryonyx-like profile in the neck.

Also, it appears that the necks of these animal don’t have as much of the traditional theropod S-curve, so that was changed as well (although I still don’t buy the extreme hang-dog look that Greg Paul has started to restore his spinosaurs with).

The results are a stockier animal, with a more elongate sail (or hump):

Looking at the rigorous reconstruction, it’s clear that there’s still quite a bit of uncertainty in the skeleton, although not all of the missing parts are created equal. Much of the pelvic girdle is known from Irritator, as is the back of the skull.

Also, some unpublished specimens shed light on this, even if they aren’t documented well enough to be official parts of the reconstruction.

Still, there’s a bit of ambiguity about the exact limb proportions, the length of the tail, and the exact shape of the sail.