DINOSAURICON UVW
oktober 4, 2012 2 reacties
← DINOSAURICON INHOUD
trefwoorden
Bhart-Anjan Bhullar,Biologie,dinosaurus,Evolutie, fossielen, Harvard, Krokodil,Paleontologie, pedomorf, schedel, vogels
_____________________________________________________________________________________________________
U
°
Uberabatitan Ribeiroi
- Udanoceratops
- Ugrosaurus – probably junior synonym of Triceratops
- Uintasaurus – junior synonym of Camarasaurus
- Ultrasauros – junior synonym of Supersaurus
- Ultrasaurus H. M. Kim, 1983
- “Ultrasaurus” Jensen, 1985 – preoccupied name, now known as Ultrasauros Ultrasaurus
- Umarsaurus – nomen nudum; Barsboldia
- Unaysaurus
_____________________________________________________________________________________________________
- Unenlagia Unenlagia
Cladogram depicting the phylogenetic relationships of Unenlagia comahuensis,
and indicating the actual record of each theropod lineage (solid bars).
Unenlagia
Unenlagia was a type of theropod dinosaur, more specifically a dromaeosaur (‘raptor’). It was first described in 1997 from a semi-articulated partial skeleton found in Neuquén, Argentina. The skeleton was found in Upper Cretaceous aged sediments. A second species was described in 2004, it was discovered in the same locality as the holotype. This second species is based on fragmentary remains including a humerus, hand claw and more. Besides the type species, U. comahuensis, a second species, U. paynemili has been described from the same formation in 2004 based on fragmentary remains.
Unenlagia comahuensis
Novas and Puerta, 1997 Half-bird 2 m Holotype (MCF PVPH 78): Semi-articulated partial skeleton. Portezuelo Formation, Upper Cretaceous (Turonian-Coniacian) Type Locality: Sierra del Portezuelo, Neuquén, Argentina
Unenlagia paynemili
Calvo, Porfiri and Kellner, 2004 Half-bird Holotype (MUCPv-349): Humerus and pubes Paratypes: MUCPv-343 (hand claw); MUCPv-409 (partial ilium); MUCPv-415 (toe bone); MUCPv-416 (partial dorsal vertebra). Portezuelo Formation, Upper Cretaceous (Turonian-Coniacian) Type Locality: Neuquén, Argentina
Casts of U. paynemili fossils; today the claw is considered one of the hand unguals = not of the foot as shown here
Theropoda Family: †Dromaeosauridae Subfamily: †Unenlagiinae Genus: †Unenlagia Novas & Puerta, 1997
Species
- †U. comahuensis Novas & Puerta, 1997 (type)
- †U. paynemili Calvo, Porfiri & Kellner, 2004
http://carnivoraforum.com/topic/10011391/1/ http://www.palaeocritti.com/by-group/dinosauria/deinynochosauria/unenlagia
_____________________________________________________________________________________________________
- Unescoceratops
- “Unicerosaurus” – nomen nudum, actually a fish
- Unquillosaurus
- Urbacodon
- Utahceratops
______________________________________________________________________________________________________
- Utahraptor Utahraptor
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/7c/Utahraptor_BW.jpg Utahraptor
Utahraptor
The Utahraptor is known to have co-existed with a number of large, plant-eating dinosaurs including the heavily-spined and armored nodosaur, the two-legged, spike-thumbed iguanodons, and massive, long-necked Sauropod.
Utahraptor walked on two slender, bird-like legs; it must have been a fast runner, considering its legs and light weight. When it ran, it rotated its huge middle-toe-claw upwards and ran on the other toes.
James Kirkland, Rob Gaston, and Don Burge discovered Utahraptor in 1993 in Grand County, Utah, within the Cedar Mountain Formation. The Utahraptor ostrommaysorum specimen is currently housed at the College of Eastern Utah, although Brigham Young University currently houses the largest collection of Utahraptor fossils.
Utahraptor ostrommaysi hand claw ( replica) : Formation: Cedar Mountain
Long de 6 m, Utahraptor “prédateur de l’Utah” est un dinosaure de la famille des Dromaeosauridés.
Sa taille est exceptionnellement grande. En effet, Utahraptor qui ressemble beaucoup à Deinonychus, était deux fois plus grand que lui
Les restes très fragmentaires d’Utahraptor ont été découverts dans l’Utah. Ils sont datés du Crétacé inférieur.
Ce dinosaure a été décrit en 1993 par Kirkland, Burge et Gaston. Utahraptor ostrommaysorum est l’espèce type et la seule espèce décrite à ce jour.
Utahraptor. (Museum of Ancient Life, Utah). By Steve le walready
Il faut souligner que la reconstitution a été effectuée avec des fragments provenant de plusieurs individus.
Tout en muscles et doté d’une longue queue, Utahraptor possède la morphologie d’un animal actif.
Comme pour les autres Dromaeosauridés, son arme la plus redoutable était la griffe recourbée terminant le deuxième orteil de chaque pied.
Nul doute que ce dinosaure était un redoutable prédateur surtout s’il chassait en bande.
Griffes d’Utahraptor. By Zachary Tirrell
Les paléontologues savent très peu de choses sur le mode de vie de ce dinosaure. On peut simplement faire des suppositions en se basant sur d’autres Dromaeosauridés mieux connus.
On sait par exemple que Velociraptor chassait en bande ainsi que Deinonychus.
On sait également que les Droameosauridés possédaient des plumes.
Utahraptor. By Zachary Tirrell
On imagine avec terreur une bande d’Utahrators de 6 m de long parés de plumes colorées attaquer un sauropode comme Cedarosaurus ou un Iguanodon qui vivaient à la même époque dans cette région.
Classification : Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Dromaeosauridae (V.B (05.2003). M.à.J 02.2008)
_____________________________________________________________________________________________________
_____________________________________________________________________________________________________
V
______________________________________________________________________________________________________
- Vectensia – junior synonym of Hylaeosaurus
- Vectisaurus – junior synonym of Iguanodon
- Velafrons
- Velocipes
_______________________________________________________________________________________________________
- Velociraptor Velociraptor Velociraptor Velociraptor
Life restoration of Velociraptor
- velociraptor_mongoliensis.gif
VELOCIRAPTOR MONGOLIENSIS Genus of clawed theropod dinosaur (family Dromaeosauridae) that flourished in central and eastern Asia during the Late Cretaceous Epoch (99–65 million years ago). It was related to an Early Cretaceous (144–99 million years ago) North American genus, Deinonychus. Both genera had a sickle-shaped claw on each foot and ossified tendon reinforcements in the tail that enabled them to keep their balance while striking and slashing at prey. Swift, agile predators of small herbivores, they grew up to 6 ft (1.8 m) long and weighed up to 100 lb (45 kg).Velociraptor [Gr.,=swift robber], swift bipedal carnivorous dinosaur of the late Cretaceous period. It was relatively small, being approximately 6 ft (1.8 m) long. It was similar to Deinonychus in appearance and, like that dinosaur, had a lethal sickle-shaped claw on the second toe of each three-toed foot, which was used for attacking prey. Fossil skeletons have been found in Mongolia. A find of particular interest, discovered in the Gobi desert in 1971, revealed a Velociraptor in the act of attacking another dinosaur, the herbivorous Protoceratops. Velociraptor belongs to the group of saurischian theropods [Gr.,=beast feet] that includes Tyrannosaurus, Deinonychus, and living birds.Velociraptor May 14, 2011
Filed under: Theropoda —
Velociraptorwas a redator and could run very fast on its long hind legs. It chased through the Cretaceous forests after small mammals or small herbivorous dinosaurs
Factbox Name: Velociraptor, meaning ‘fast hunter’ Size: about 2m long and 1m high Food: meat, especially other dinosaurs Lived: about 90 million years ago during the Cretaceous Period in Mongolia
The 80 very sharp curved teeth in a long snout, flattened from side to side, the three-fingered hands, each finger equipped with eagle-like talons, and the curved killing claw, 9cm long, on the second toe of each foot, show this to have been a ferocious hunter. Its long, stiff tail functioned as a balance while running and making sharp turns. A covering of feathers would help to keep the animal insulated, a necessity for its active, warm-blooded lifestyle.Creatures that it pursued were(probably ) terrified of it and stood little chance of escape. Velociraptorstood on one back leg, attacked with the other. The long, sharp claw on each foot faced inwards and was used to stab and slash at its helpless prey.Before the discovery of Velociraptor in Mongolia in 1924, scientists had thought of dinosaurs as slow and stupid creatures. But Velociraptorwas built for speed. It was also perhaps one of the most intelligent of all dinosaurs.In September 2007, researchers found quill knobs on the forearm of a Velociraptor found in Mongolia. These bumps on bird wing bones show where feathers anchor, and their presence on Velociraptor indicate it definitely had feathers. However, these feathers were not used for flight. Rather, they were probably used for display, for covering their nests while brooding, or for added speed and thrust when running up inclined slopes.
Velociraptors (such as the one depicted by the model above) and some other dinosaurs had similar respiratory systems to those of modern-day diving birds, a new study says. Air sacs along the dinosaurs’ spines would have helped make the animals speedy predators, the researchers add.Photograph by Gary Ombler/Dorling Kindersley Collection/Getty Images
C’est en 1912 en Mongolie que l’image du dinosaure bête et pataud prend fin. En effet, le squelette exhumé se révèle être celui d’un animal agile et rapide. Il est baptisé Velociraptor mongoliensis ” prédateur rapide “.
Velociraptor est le type même du théropode agile et intelligent. Depuis 1912, de nombreuses découvertes ont été effectuées sur Velociraptor. Les derniers fossiles exhumés prouvent que ce dinosaure possédait des plumes.
Jusqu’ en 1993, les scientifiques pensaient que Velociraptor ne mesurait guère plus d’ un mètre de haut. Mais un squelette de 1,80 m, retrouvé en Utah, a mis fin à ce portrait bien établi. Cependant, il est impossible d’établir une taille standard car le nombre de fossiles n’est pas suffisant.
Tout en muscles, doté d’une longue queue, sa morphologie est celle d’un animal hyperactif.
Les premiers restes de Velociraptor viennent de la formation Djadochta de Shabarak Usa, en Mongolie. Velociraptor mongoliensis a été décrit par Osborn en 1924.
Squelette d’un Velociraptor. © dinosoria.com
A ce jour, les paléontologues disposent d’une dizaine de spécimens. Le plus ancien fossile remonte au début du Crétacé, il y a environ 150 millions d’années.
Crâne de Velociraptor. © dinosoria.com
La tête de Velociraptor, longue, basse et au museau plat, est le caractère principal qui le différencie des autres dromaeosaures, aux têtes courtes et épaisses. Cette différence de morphologie reflète peut-être un régime alimentaire différent mais ce n’est qu’une hypothèse.
On peut constater sur le crâne que les orbites sont grandes et que les dents sont nettement crénelées.
Dents de Velociraptor. © dinosoria.com
Il fait partie de la famille des Dromaeosauridés comme Deinonychus ” Terrible griffe”. Ce prédateur chassait en bande à la manière des loups. D’après plusieurs fossiles découverts, Velociraptor en faisait autant.
Aujourd’hui, l’image que l’on a des dinosaures et en particulier des théropodes a changé. On sait que certains d’entre eux possédaient une intelligence similaire à celles de certains mammifères actuels. De plus, la découverte, il y a quelques années, de deux nouveaux fossiles présentant des traces de plumes a radicalement modifié éontologues sur les dinosaures.
Les dinosaures à “plumes”
Velociraptor à plumes
Velociraptor ne possédait pas une peau semblable aux reptiles. Certains musées n’hésitent d’ailleurs plus à exposer des reconstitutions de spécimens arborant un bien joli duvet.
Velociraptor avec des plumes. © BBC
En septembre 2007, des points de fixation de plumes ont été retrouvés le long des membres antérieurs d’un Velociraptor.Le paléontologue Alan Turner ainsi que Peter Makovicky et Mark Norell peuvent donc prouver que Velociraptor avait bien des plumes.
_________________________________________________________________________________________intermezzo___
FEATHERS <—> VEREN
EEN PLUIM WAARD
http://www.bloggen.be/evodisku/archief.php?ID=27
http://www.kennislink.nl/web/show?id=178384
….. Nu, negen jaar na de fossiele vondst, bekijken Amerikaanse onderzoekers het armbot nog eens goed en komen tot een verrassende ontdekking. Op het bot zitten aanhechtingspunten voor secundaire veren, ofwel slagpennen.
Het feit dat de velociraptors een verenkleed bezaten , betekent overigens niet automatisch dat ze konden vliegen. …..
De auteurs stellen dat misschien een voorvader van velociraptor de capaciteit verloor om te vliegen, maar zijn veren behield wat dan weer nuttig was —> .Niet om te vliegen, maar voor uiterlijk vertoon en baltsgedrag ( sexuele selectie ? ) , om te helpen het evenwicht te bewaren en te manoeuvreren tijdens een snelle ren , om het nest beter te kunnen beschermen en als isolerende vacht .
“ Hoe meer wij over deze dieren leren , hoe meer we ontdekken dat er fundamenteel geen verschil is tussen vogels en hun dicht verwante dinosauriers-voorvouders zoals deze velociraptor,” zei Dr Norell, Curator in de paleontologie van het Amerikaanse Museum en mede-auteur van de studie .
“Allebei hebben een Furcula (of vorkbeen ), leggen eieren in / en broeden ( vermoedelijk ) op nesten, bezitten holle beenderen en veren . Als dieren zoals velociraptor vandaag in leven waren zou onze eerste indruk zijn dat zij eigenlijk zeer ongebruikelijke vogels vertegenwoordigen ”
Scientists found evidence of six quill knobs–locations where feathers are anchored to bone–on the forearm of a Velociraptor fossil
Credit: M. Ellison/AMNH
http://www.amnh.org/science/papers/velociraptor_feathers.php
Science 21 September 2007:
Vol. 317. no. 5845, p. 1721
DOI: 10.1126/science.1145076Brevia<?xml:namespace prefix = o ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:office” />
Feather Quill Knobs in the Dinosaur Velociraptor //Alan H. Turner,1* Peter J. Makovicky,2 Mark A. Norell1
Some nonavian theropod dinosaurs were at least partially covered in feathers or filamentous protofeathers. However, a completeunderstanding of feather distribution among theropod dinosaursis limited because feathers are typically preserved only inlagerstätten like that of <?xml:namespace prefix = st1 ns = “urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags” />Solnhofen, Germany or Liaoning, China.Such deposits possess clear taphonomic biases toward small-bodiedanimals, limiting our knowledge regarding feather presence inlarger members of feathered clades. We present direct evidenceof feathers in Velociraptor mongoliensis based on the presenceof quill knobs on the posterior forearm. This report of secondariesin a larger-bodied, derived, and clearly flightless member ofa nonavian theropod clade represented by feathered relativesis a substantial contribution to our knowledge of the evolutionof feathers.
1 Division of Paleontology, American Museum of Natural History, Central Park West at
79th Street, New York, NY100245192, USA2Department of Geology, The Field Museum, 1400 South Lake Shore Drive, Chicago, IL 606052496, USA.
* To whom correspondence should be addressed. E-mail: turner@amnh.org
Some nonavian theropod dinosaurs were at least partially coveredin feathers or filamentous protofeathers (1). However, a completeunderstanding of feather distribution among theropod dinosaursis limited because feathers are typically preserved only inlagerstätten like that of Solnhofen, Germany or Liaoning,China. Such deposits possess clear taphonomic biases towardsmall-bodied animals, limiting our knowledge regarding featherpresence in larger members of feathered clades.
We present direct evidence of feathers in Velociraptor mongoliensisbased on the presence of quill knobs on the posterior forearm.In many living birds, raised knobs along the caudal margin oftheulnarevealwhere the quills of the secondary feathers areanchored to the bone by follicular ligaments. Quill knobs arevariably present in extant bird species and are present in onlya few basal taxa such as Ichthyornis (2), so their absence doesnot necessarily indicate a lack of feathers. Their presence,however, is a direct indicator of feathers of modern aspect(e.g., feathers composed of a rachis and vanes formed by barbs).
The specimen IGM (Geological Institute of Mongolia) 100/981was collected at the Gilvent Wash locality near Ukhaa Tolgod(Campanian Djadokhta Formation). The specimen is estimated tohave been 1.5 m long and to have weighed roughly 15 kg. It possessesseveral characteristics found in V. mongoliensis, a common dromaeosauridin the Djadokhta Formation. IGM 100/981 preserves six low papillaeon the middle third of the caudal margin of the ulna (Fig. 1).These are regularly spaced about 4 mm apart. Topographically,these papillae correspond to the quill knobs in living birds.Given their spacing in IGM 100/981, we estimated that thereis space for eight additional secondary feathers. This suggeststhat 14 secondaries were present in Velociraptor, which compareswell with the 12 or more secondaries in Archaeopteryx (3). About18 secondaries are suggested for the dromaeosaurid Microraptor(4), whereas its close relative Rahonavis appears to have possessedjust 10 (5).
Fig. 1. (A) Dorsal view of right ulna of Velociraptor IGM 100/981. (B) Detail of red box in (A), with arrows showing six evenly spaced feather quill knobs. In (B), a cast of IGM 100/981 was used. (C) Dorsal view of right ulna of a turkey vulture (Cathartes). (D) Same view of Cathartes as in (C) but with soft tissue dissected to reveal placement of the secondary feathers and greater secondary coverts relative to the quill knobs. (E) Detail of Cathartes, with one quill completely removed to reveal quill knob. (F) Same view as in (E) but with quill reflected to the left to show placement of quill, knob, and follicular ligament. Follicular ligament indicated with arrow
Such variation is expected because extant birds display variablecounts even within species (3).
Known coelurosaurs with wing feathers of modern aspect are smallbasal members of their respective clades. Some have been consideredpossibly volant (4, 5), and it has been suggested that the large-bodied,derived members of the feathered theropod clades may not haveretained feathers or only retained feathers while juveniles(6). This Velociraptor specimen indicates this is not the casefor at least one lineage of dromaeosaurids. An examination ofthe living families of birds shows a significant correlationbetween the absence of ulnar papillae and the loss and/or reductionin volancy, even though some strong flyers lack papillae (7).This raises the possibility that ulnar papillar reduction orabsence in large-bodied derived dromaeosaurids reflects lossof aerodynamic capabilities from the clade’s ancestral members.Quill knobs in Velociraptor could reflect retention of feathersfrom smaller possibly volant ancestors, but such feathers mayhave had other functions. Although thermoregulatory effectsof secondaries on the ulna would be negligible, such featherscould have been used for display (1), in shielding nests forthermal control (8), or for creating negative lift during inclinerunning (9). Whether this feature represents retention of anancestral function or the cooption for other purposes, the presenceof quilled feathers on the posterior of the arms in a medium-sizedderived, clearly nonvolant dromaeosaur can now be established.
References
- · 1. M. A. Norell, X. Xu, Annu. Rev. Earth Planet. Sci. 33, 277 (2005). [CrossRef] [ISI]
- · 2. J. A. Clarke, Bull. Am. Mus. Nat. Hist. 286, 1 (2004). [CrossRef]
- · 3. A. Elzanowski, in Mesozoic Birds, Above the Heads of Dinosaurs, L. M. Chiappe, L. M. Witmer, Eds. (Univ. California Press, Berkeley, CA, 2002), pp. 129159.
- · 4. X. Xu et al., Nature 421, 335 (2003). [CrossRef]
- · 5. C. A. Forster, S. D. Sampson, L. M. Chiappe, D. W. Krause, Science 279, 1915 (1998).[CrossRef] [ISI] [Medline]
- · 6. X. Xu et al., Nature 431, 680 (2004). [CrossRef] [Medline]
- · 7. Materials and methods are available on Science Online.
- · 8. T. P. Hopp, M. J. Oren, in Feathered Dinosaurs, P. J. Currie, E. B. Koppelhus, M. A. Shugar, J. L. Wright, Eds. (Indiana Univ. Press, Bloomington, IL, 2004), pp. 234250.
- · 9. K. P. Dial, Science 299, 402 (2003).[Abstract/Free Full Text]
- · 10. We thank S. Nesbitt for comments, L. Barber and A. Balcarcel for preparation and casting, M. Ellison for photography, P. Sweet, P. Capainolo, and the 1998 Gobi field crew. This study was supported by NSF Division of Earth Sciences (M.A.N. and P.J.M.) and a NSF Doctoral Dissertation Improvement grant (A.H.T.).
Supporting Online Material www.sciencemag.org/cgi/content/full/317/5845/1721/DC1
Materials and Methods Fig. S1
References
_____________________________________________________________________________________________________
En effet, ces points de fixation sont identiques aux points d’ancrage des pennes c’est-à-dire les plumes qui sont indispensables au vol des oiseaux modernes.
Pour l’équipe de paléontologues du Museum d’histoire naturelle de New York, cette découverte implique que contrairement à ce qui avait été soutenu jusqu’à présent, les dromaeosauridés de grande taille n’ont pas perdu leurs plumes au cours de l’évolution. Cependant, Velociraptor ne pouvait pas voler. Par contre, les chercheurs pensent que les ancêtres des dromaeosauridés avaient cette capacité.
A quoi servaient ces plumes ? Pour l’instant, les paléontologues ne peuvent faire que des hypothèses. Peut-être s’agissait-il d’un « ornement » utile lors de la parade sexuelle, peut-être que les femelles les utilisaient pour garder à bonne température leurs œufs ?
Comme l’autruche, Velociraptor pouvait peut-être également se servir de ses plumes dans les changements rapides de direction.
Une griffe aiguisée comme un rasoir
A près de 40 km/h, ces bipèdes bondissaient sur leurs proies, balançaient leurs deux pieds sur le torse de l’adversaire et leur plantaient leur redoutable griffe dans le corps.
Griffe d’un Velociraptor (Museum of Natural History). © dinosoria.com Cette griffe, capable de se relever presque à la verticale, était idéale pour s’agripper. Après avoir lacéré leur proie, ils pouvaient tout à loisir la déchiqueter grâce à leur quinzaine de dents en forme de rasoir.
Comme chez de nombreux théropodes, la main n’a que trois doigts. Cette main, de structure simple, forme un crochet très efficace pour agripper fermement les proies. Les petits os du poignet en forme de galet sont disposés de manière à rendre l’articulation souple pour améliorer la prise.
Griffes fossiles de Velociraptor. © dinosoria.com D’après des empreintes fossiles, on sait également que Velociraptor n’utilisait que 2 doigts pour marcher et courir.
Reconstitution des pattes par la BBC Le troisième doigt restait relevé afin probablement d’en éviter l’usure.
Souvenirs d’un combat
La scène fossilisée est extraordinaire. Elle a été découverte en 1971. Un Velociraptor tient dans ses bras unProtoceratops et s’apprête à le déchiqueter.
Velociraptor et Protoceratops. © dinosoria.com Velociraptor est mort en tenant dans ses mains la tête cuirassée de Protoceratops, tout en lui lacérant le ventre avec ses griffes.
Mais, Protoceratops avait percé la poitrine de son adversaire avant de mourir lui aussi. La patte arrière du Velociraptor était restée coincée dans les mâchoires de sa proie. Ensevelis depuis 80 millions d’années dans le désert de Gobi, leur position témoigne de la fureur du combat.
Pourquoi le combat s’est-il interrompu ? Une tempète de sable a peut-être enseveli les deux animaux en plein combat. Nul ne saura jamais qu’elle aurait pu en être l’issue.
Classification Saurischia Theropoda Tetanurae Coelurosauria Dromaeosauridae
V.Battaglia (05.2003) M.à.J 02.2008
Dossier complémentaire sur le Velociraptor
Dernières découvertes sur le Velociraptor . Velociraptor contre Tarchia et Protoceratops
Sources. Liens externes
Article sur la découverte des points de fixation de plumes. Science magazine (pdf en anglais)
Classification du Velociraptor (en anglais)
The Society of Vertebrate Paleontology (en anglais)
La grande encyclopédie des dinosaures, David Norman, éditions Gallimard 1991
Velociraptor mongoliensis was een theropode dinosauriër uit de groep van de Maniraptora, levend in het Late Krijt, meer bijzonder in het Campanien, in formaties tussen de 80 en 73 miljoen jaar oud.
De soort werd in 1922 ontdekt in Mongolië door Chapman Andrews en in 1924 beschreven door Henry Osborn, op basis van holotype AMNH 6515. De geslachtsnaam Velociraptor is afkomstig uit het Latijn en betekent “snelle rover”; de soortaanduiding verwijst naar Mongolië.
Velociraptor was een kleine vleeseter van ongeveer 1,8 meter lengte, met een heuphoogte van een halve meter en een massa van zo’n vijftien kilogram – ongeveer zo groot als een fikse kalkoen met een lange staart. De schedel was vrij langwerpig en zo afgeplat dat hij zelfs een beetje hol was aan de bovenkant. De romp is relatief kort.
Velociraptor behoort tot de Deinonychosauria, vermoedelijk tot de Dromaeosauridae (net als Deinonychus), en per definitie tot de Velociraptorinae en deelde de vogelachtige kenmerken van die groepen: een groot borstbeen, opklapbare lange armen met grote drievingerige handen, een horizontaler schouderblad, ribuitsteeksels om luchtzakken aan te drijven, een naar achteren stekend schaambeen en vermoedelijk warmbloedigheid gecombineerd met een verenkleed. Door de vorm van de wervels, met lange naar achteren wijzende uitsteeksels was het achterste deel van de staart onbuigzaam; dit kenmerk wordt wel verklaard door aan te nemen dat dit deel als stabilisator fungeerde bij het bespringen van de prooi. De tweede teen droeg een sterk vergrote gekromde klauw die in opgetrokken stand meegedragen werd. De grootste gevonden klauw heeft een lengte van 67 mm; met de hoornschacht mee zou de klauw dan zo’n tien centimeter geweest zijn.
De functie van de zeer karakteristieke ‘raptorklauw’ wordt verduidelijkt door de beroemde vondst in de jaren zeventig van een velociraptor en een protoceratops die, in een strijd op leven en dood verwikkeld, door duinzand bedolven werden; terwijl de bek van de planteneter de arm van de vleeseter in een fatale greep omklemt, klauwt de voet van Velociraptor in de nekwervels van Protoceratops. De klauw had dus vermoedelijk vooral een steekfunctie.
Sommige auteurs, zoals Gregory S. Paul, stellen dat Velociraptor, net als de rest van de familie Dromaeosauridae, niet zozeer een vogelachtige dinosauriër is, als wel een echte vogel in de meest strikte zin van het woord, die dus dichter bij de moderne vogels staat dan Archaeopteryx. Volgens dit alternatieve model is Velociraptor — of zijn voorouder, het vermogen om te vliegen secundair kwijtgeraakt, op een soortgelijke manier als struisvogels. Primitieve dromaeosauriërs konden misschien wel vliegen (Microraptor is het beste voorbeeld). Overigens impliceert het hebben van een vliegende voorouder niet dat men tot de vogels behoort.
____________________________________________________________________________________________________
- Velocisaurus
- Venaticosuchus – actually a non-dinosaurian archosaur
- Venenosaurus
- Veterupristisaurus
_____________________________________________________________________________________________________
VEREN <—> Velociraptor
Veren kwamen voor bij dinosauriërs, maar waren eerder uitzondering dan regel.
Dat meldt het wetenschapsblad Nature op haar website.
Lang werd gedacht dat de meeste dinosauriërs kaal waren, tot in 2002 meerdere fossielen werden gevonden die wezen op de aanwezigheid van een verendek.
Sindsdien wordt er volop gespeculeerd. Veren zouden de standaard zijn geweest(1). Sommige soorten verloren ze in de loop van hun evolutie, andere behielden ze.
Uit deze soorten kwamen de vogels voort.
Onderzoekers van het Natural History Museum in Londen en het Royal Ontario Museum in Toronto hebben nu alle gegevens over ontdekte dinosaurushuiden op een rij gezet.
Het resultaat presenteerden ze eind oktober tijdens een bijeenkomst van de Society of Vertebrate Palaeontology in Los Angeles.
Alleen soorten zoals de Tyrannosaurus rex en de Velociraptor waren gevederd, van soorten zoals de Triceraptops en de Stegosaurus en giganten zoals de Brachiosaurus hadden alleen minder voorkomende ondersoorten veren, aldus de onderzoekers.
Het onderzoek kent nog wel een beperking: er zijn geen fossielen met voldoende bewaard gebleven huid uit de eerste fase van het dinosauriërstijdperk.
Wanneer die wel gevonden worden én inderdaad sporen van veren bevatten, verandert dat de zaak weer.
Door: NU.nl/Jop de Vrieze
http://en.wikipedia.org/wiki/Feathered_dinosaur
De veren die de vogels overerfden zijn (convergent ? ) ontstaan bij de raptors, de voorouders van de vogels; toen de raptors kleiner werden konden ze moeilijker warmte vast houden en begonnen er zich veren te ontwikkelen in de huid.
De eerste primitieve veren dienden dus(mogelijk eerst en vooral ) voor de thermische regulering( en voor kleine warmbloedige dieren ( velociraptors en co worden tegenwoordig verondersteld warmbloedig te zijn geweest ) is dat een levensnoodzaak .
Een allosaurus weegt vele tonnen terwijl de vogels 5 – 7 kilo wogen. Warmte vasthouden is lastiger voor kleine dieren. De veren evolueerden om lichaamswarmte vast te houden toen deze dieren, kleiner werden in hun ezvolutie stamlijnen . Veren
om te vliegen waren de laatste fase ( tot op de dag van vandaag ) in deze evolutie.
°
Er is niet zoveel verschil tussen een T.rex en een kip.
Als je een vogel ziet, is hij voor een groot gedeelte een theropode dinosaurier.
De holle botten kwamen voor bij de theropoda.
Die hebben 210 miljoen jaar bestaan.
Theropoda hadden een vorkbeen lang voordat er een dier vloog. Ze hebben allemaal een polsbot, de semi lunit carpal, dat sterk
kan buigen wat handig is om een prooi te grijpen. Met dezelfde beweging slaat een vogel z’n vleugel omlaag. Zo zijn er veel kenmerken waaruit blijkt dat vogels dinosauriers zijn. Maar deze kenmerken ontstonden niet om te gaan vliegen. Ze bleken toevallig nuttig /bruikbaar voor dat fladder en later vlieg-gedrag van de eerste vogels.
KIp :
http://nl.wikipedia.org/wiki/Kip_(vogel)
Een kip is een gedomesticeerd bankivahoen (Gallus gallus). Hoewel dit een klein boshoen is kan het wel degelijk wat vliegen bv om rivieren over te steken of om een klimpartij te ondersteunen en daarna veilig te kunnen rusten in de boomtoppen.
Aan de vorm van de slagpennen kan je zien of ze voor vliegen hebben gediend. De pennen moeten op de lucht drukken als de vleugel naar beneden gaat en de lucht doorlaten bij het liften. Daarvoor is een asymmetrische slagpen nodig.
Kippenveren zijn ook nog wel goed om de vogel lekker warm te houden . (vooral de donsveertjes)Die veren hebben duidelijk ook nog een ander gebruik dan wat korte afstand vliegen of fladderend klimmen .
- Vitakridrinda
- “Vitaridrinda“[7] – misspelling ofVitakridrinda
°
_______________________________________________________________________________________________________
1.- VOGELS ZIJN DINO’s
–> Het idee dat vogels dinosauriërs zijn is al oud . De Britse bioloog Thomas Huxley opperde het voor het eerst in 1868, een paar jaar nadat Darwin zijn Origin of Species publiceerde.
Maar Huxley stond alleen: de algemene opvatting was lang dat dinosauriërs en vogels aparte evolutionaire afstammingslijnen vormen.
–> Vanaf de jaren ’70 is het tij gaan keren (deze periode wordt door paleontologen liefkozend de “‘Dinosaur Renaissance” genoemd).
—> Sinds de ontdekking van tientallen fossielen van gevederde dinosauriërs in de jaren ’90 staat het als een paal boven water: vogels stammen rechtstreeks van dinosauriërs af.
2.- Vogels zijn onvolgroeide dinosauriërs
De schedel van een kerkuil. Let op de grote ogen en het bolle schedeldak.
Dinosauriërs kropen uit het ei met een korte snuitje, grote ogen en een bolle hersenpan. Vogels en krokodillen, hun naaste nog levende verwanten, doen dat nu nog steeds. Maar waar de schedels van volwassen krokodillen en dinosauriërs plat en langwerpig zijn, blijven vogelschedels steken in de kuikentijd. Vogels behouden hun enorme ogen en hersenen een leven lang. Ze zijn pedomorf, zou een bioloog zeggen. Die observatie kunnen Spaanse en Amerikaanse paleontologen nu ook met cijfers staven. Afgelopen zondag publiceerden zij een grote studie naar vogel- en dinosaurusschedels in Nature.
Het komt misschien als een verrassing, maar volgens de geldende taxonomische mores zijn vogels dinosauriërs, net zoals mensen zoogdieren zijn. Vogels stammen rechtstreeks af van een groep tweebenige, vleesetende roofdinosauriërs, de theropoden. Dat maakt de verschillen tussen vogelschedels en die van hun uitgestorven verwanten alleen maar interessanter: wanneer kregen vogels die jonge kop?
Een schedel van Herrerasaurus, een primitieve theropode, met daarop de 45 ijkpunten die Bhullar voor elke schedel bepaalde.Een schedel van Herrerasaurus, een primitieve theropode, met daarop de 45 ijkpunten die Bhullar voor elke schedel bepaalde.
Om die vraag te beantwoorden, zocht Bhart-Anjan Bhullar samen met zijn collega’s naar foto’s en reconstructies krokodillen-, dinosaurus- en vogelschedels. Ze vertaalden de vorm en omtrek van bijna 50 schedels in digitale schedelprofielen, aan de hand van 45 verschillende ijkpunten. Waar mogelijk deden ze dat voor jonkies én volwassen dieren.
Alle schedels gingen hierna door de statistische molen. Het bewijs voor pedomorfie was overduidelijk. De dinosauriërs die nauw verwant zijn aan vogels, zoals de ‘oervogel’ Archaeopteryx, behoorden tot hetzelfde statistische cluster als de allerjongste dinosauriërs en krokodillen. De schedel van een volwassen Confuciusornis, de oudste vogel met een snavel, was qua vorm bijvoorbeeld nauwelijks te onderscheiden van een baby-Byronosaurus. Voor moderne vogels was dit effect nog sterker. Hun gezichten zijn nóg platter, hun ogen nóg boller.
De onderzoekers vonden aanwijzingen dat de pedomorfose van vogels in vier stappen verliep:
Het is niet zo dat kleine vogels of dino’s per se kinderlijker waren dan grote. Struisvogels (Struthio) en emoes (Dromaius) zijn dan wel de reuzen van het vogelrijk, ze hebben toch een kuikenkop. En Compsognathus had als piepkleine vleesetende dino een volwassen schedel.
Bhullar vond één onderdeel van de vogelschedel dat niet pedomorf is: de snavel. Het voorste puntje van het bovenkaakbeen groeit bij vogels veel verder uit dan bij dinosauriërs. Toen klauwen vleugels werden, gingen de voorouders van moderne vogels hun snavel gebruiken om voorwerpen vast te grijpen, vermoedt Bhullar.
°
“As we noted, flight probably followed the evolution of paedomorphosis, and small size is required to be able to fly.
However, this doesn’t address what may have selected for paedomorphosis in general.
Obviously animals of a radically different size can exploit a range of ecological niches their ancestors can not, or can only transiently during their own ontogenies. Early stem-group birds clearly found a fruitful existence living the small-predator life. Moreover, after the end-Cretaceous extinction, everything above about 1 kg on land died, and only the small animals were left, including a couple of lineages of paedomorphic dinosaurs representing the ancestors of modern birds. In the now depauperate world, they were able to explosively radiate into the bewildering diversity of birds we see today.”
Er lopen dus een aantal dingen door elkaar: in de overgang van Guanlong-achtige schedels naar die van Archaeopteryx in de figuur hierboven (a) worden schedels pedomorf, (b) krimpt de lichaamsgrootte en (c) gaan voorouders van vogels zweven/vliegen.
°
Vogels zijn (o.a.) zeer sterk visueel gespecialiseerde dieren, waardoor de grote ogen en daaraan verwante schedelaanpassingen verklaard kunnen worden.(*)
(*)
vogelhersens en -ogen zijn relatief groot voor hun schedels, ten opzichte van krokodillen en andere dinosauriërs. Neem de overgang van Guanlong naar Archaeopteryx in de figuur hierboven. In Archaeopteryx zijn de hersens gekanteld, en beslaan ze een groter gedeelte van de schedel dan in Guanlong. Ook aan het schedeldak is dat te zien (helemaal rechtsboven): die wordt in de loop van de vogelevolutie steeds groter.
In de laatste alinea van hun artikel speculeren de onderzoekers over de rol die het gezichtsvermogen en het brein gespeeld heeft in de evolutie van vogels. Ik kan me voorstellen dat een kleine, op insecten jagende vogelouder gebaat is bij goed zicht. Ogen worden groter, alsmede de hersenen om die visuele input te verwerken (pedomorfose).
–> Dat deze dieren uiteindelijk gaan vliegen/zweven heeft misschien niet zoveel te maken met hun pedomorfe kop, maar meer met hun leefwijze en kleine lichaamsgrootte? Maar dat is speculatie van mijn kant.
Het zou mij niet verbazen dat de functionele reden(en) van grote oogkassen en bolle hersenpan van jonge dinosauriërs inclusief jonge vogels te vinden zijn in de gemeenschappelijke vereisten en/of beperkingen van hun vroege ontwikkeling, en dat die vereisten andere zijn dan visuele specialisatie enz.
In deze visie zou de relatief weinig veranderde schedelvorm van volwassen vogels toevallig maar ook opportuun genoemd kunnen worden.
Een andere vraag zou daarom kunnen luiden: waarom veranderen de schedels van volwassen dinosauriërs gedurende hun ontwikkeling in tegenstelling tot die van vogels?
Waren de functionele eisen van bv. vroege dinosauriërs zodanig dat hun volwassen schedelvorm weinig veranderde, zoals bij vogels, of was dat niet meer dan een optie waarvan door de later onstane vogels (opnieuw?) handig gebruik gemaakt werd?
*
Waarom_ juist de vliegende tak van de dinosaurus familie de neotene hoofdvorm heeft ontwikkeld. ?
Het lijkt mij voor de hand dat dit geen toeval is maar juist iets met het vliegen te maken heeft.
-L aat ik er een gooi naar doen.
Een gewone dinosaurus-kop is te zwaar om goed mee te kunnen vliegen.
Wachten op de vele gunstige mutaties die onafhankelijk moeten plaatsvinden om zon dinosaurus kop om te vormen in een lichtgewicht vogelkopje duurt te lang.
Mogelijk is een enkele mutatie echter voldoende om die dinosaurus kop halverwege in zijn ontwikkeling te stoppen, en kan daarmee de vereiste lichte en kleine kopvorm bereikt worden (Saltationisme ? )(**)
° De hierboven aangekaarte evolutionaire ontwikkelingen zijn natuurlijk deels met elkaar vervlochten, waardoor waarom-vragen( in verband met deze ontwikkelingen) niet zo makkelijk te beantwoorden zijn ……. en uiteraard stammen ( volgens der huidige geldende consensus( zie hierboven de engelse quote ) de vogels af van kleine raptors //Blijkbaar hebben de kleine vogelachtige dino’s zich weten te handhaven na het grote uitsterven en alle overige soorten dinosauriërs niet.
°(** ) Pedomorfie is de gemakkelijkste vorm van evolutie,het vraagt weinig veranderingen in de genetische opmaak Blijkbaar is de huidige vorm van vogels functioneel bepaald. Deze functionele vorm is ook een vorm die gemakkelijk in een ei past. Dinosauriers en krokodillen moeten deze vorm na geboorte snel verlaten: met een brede lange bek is het makkelijker prooien te grijpen of te grazen.
Bronnen:
Uilenschedel door Didier Descouens
Bhullar, B., Marugán-Lobón, J., Racimo, F., Bever, G., Rowe, T., Norell, M., & Abzhanov, A. (2012). Birds have paedomorphic dinosaur skulls Nature DOI: 10.1038/nature11146
—> De termen pedomorf/ pedomorfose/ pedomorfisme en Neotenie .
1.-pedomorfose is een algemenere term dan neotenie.?
2.- Neotenie heeft betrekking op het (excessief) veel langer duren van een vroeg – jeugdig – groeistadium van een voorouder in een volwassen dier Neotenie is een uitvinding van de anatoom Louis Bolk uit NL in de context van de kwestie intelligentie en ras Voor details zie De mens gemeten, over de geschiedenis van de intelligentietest (S. Gould, Amsterdam 1996).
3.- ‘pedomorf’ omvat zowel neotenie ( een blijven steken in de ontwikkeling ) als progenese (een versnelling van de seksuele rijping = waardoor een juveniele vorm toch geslachtrijp wordt ).
______________________________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________________________
Sauropoda |-?Kunmingosaurus |-Vulcanodon |-?Kotasaurus | |-Barapasaurus |-?Zizhongosaurus |-?Ohmdenosaurus | |-?Euhelopidae | |-Shunosaurus | |-Klamelisaurus | |-?Bellusaurus | |-Nurosaurus | |-?Datousaurus | |-?Hudiesaurus | |-?Tehuelchesaurus | | | |-Euhelopinae | |-Euhelopus | |-Omeisaurus | |-Mamenchisaurus | |-?Tienshanosaurus | |-Eusauropoda |-Amygdalodon | |-?Volkheimeria | |-?Patagosaurus | |-?Cetiosaurus |-?Cetiosaurus | |-Jobaria | |-Neosauropoda Sauropoda incertae sedis: Asiatosaurus Asiatosaurus Cariodon Moshisaurus "Pleurocoelus" Macroscelosaurus Qinlingosaurus Teishanosaurus "Titanosaurus" Ultrasaurus tabriensis Eusauropoda incertae sedis: Dachongosaurus Lancajiangosaurus Lapparentosaurus "Morosaurus" ?Oshanosaurus Protognathosaurus Rhoetosaurus Cetiosaurus "Rebbachisaurus"
- http://paleo-studies.tumblr.com/post/14264035049/vulcanodon-information-sheet
- Vulcanodon
___________________________________________________________________________________________________
W
- Wadhurstia – junior synonym of Hypselospinus
- Wakinosaurus
- Walgettosuchus
- “Walkeria” – preoccupied name, now known as Alwalkeria
- “Walkersaurus” – nomen nudum; Duriavenator
- “Wangonisaurus” – nomen nudum, probably Brachiosaurus or Giraffatitan
- Wannanosaurus
______________________________________________________________________________________________________
°WARMBLOEDIG ?
Reptielen waren ooit warmbloedig’
Uit een analyse van enkele prehistorische reptielen blijkt dat zij naar alle waarschijnlijkheid warmbloedig waren. De warmbloedige varianten van de tegenwoordig koudbloedige (1) reptielen zijn uitgestorven, maar zouden nog opvallend laat in de evolutie naast de koudbloedige dieren hebben bestaan.
De onderzoekers bestudeerden de ichthyosauria , plesiosauria en mosasaurus .
De eerste twee dieren bleken inderdaad warmbloedig te zijn.
De wetenschappers baseren zich daarbij op de gefossiliseerde tanden. Ze vergeleken de verhouding tussen zuurstof-16 en zuurstof-18. Deze verhouding verandert wanneer de lichaamswarmte verandert. Door de verhouding in beeld te brengen, wisten de onderzoekers te achterhalen hoe warm het lichaam van de dieren ten tijde van de groei van hun tanden was.
Volgens de onderzoekers is het niet zo dat de koudbloedige dieren de warmbloedige dieren per direct vervingen; de twee soorten hebben naast elkaar bestaan. Dat dat ook geldt voor de ichthyosauria en plesiosauria is overigens wel bijzonder; dat betekent dat de koudbloedigen en warmbloedigen veel later in de evolutie nog naast elkaar leefden.
De onderzoekers menen dat er nu eerst onderzocht moet worden welk dier als eerste tot een koudbloedige evolueerde. Maar andere onderzoekers trekken de conclusies in twijfel en vinden dat er eerst meer onderzoek gedaan moet worden naar de lichaamswarmte. Want waren de dieren wel echt warmbloedig? Waren ze niet gewoon goed in staat om hun lichaamswarmte op peil te houden?
Vandaag de dag zijn alle reptielen koudbloedig. Dat betekent dat ze hun lichaamstemperatuur niet intern regelen, maar aanpassen aan de temperatuur van hun omgeving. Dat heeft als gevolg dat de reptielen in periodes van kou zeer langzaam zijn en bij hitte pas echt actief worden.
“Click here to find out more! Some prehistoric reptiles may have been warm-blooded” – Latimes.com
(1) Endotherm en Ectotherm zijn mogelijk wat lastigere termen, maar geven veel meer ruimte om te speculeren over hoe het complete thermoregulatiesysteem van dergelijke dieren in elkaar zat.
Grote dino
Uit onderzoek blijkt dat sauropoda – één van de grotere dinosaurussoortengroepen – ongeveer net zo’n lichaamstemperatuur hadden als wij mensen.
Over het algemeen geldt: hoe groter het dier, hoe hoger de lichaamstemperatuur. Maar dat geldt niet voor de enorme dinosaurussen, zo blijkt. Het is dan ook aannemelijk dat deze dieren een soort mechanisme hadden waarmee ze zichzelf konden koelen.
Tanden
De onderzoekers trekken die conclusie na het bestuderen van tanden van dinosaurussen zoals deBrachiosaurus brancai en Camarasaurus. Ze letten daarbij op concentraties van isotopen: koolstof-13 en zuurstof-18.
Deze isotopen kunnen zich aan elkaar binden. Hoe vaak ze dat doen, is afhankelijk van de temperatuur. En dus kan op basis van deze isotopen iets gezegd worden over de lichaamstemperatuur van de dieren.
Koelbloedig
Uit dit onderzoek bleek dat de dinosaurussen ongeveer dezelfde lichaamstemperatuur als wij mensen hadden.
De sauropoda gaan overigens de boeken in als koudbloedig: ze vertrouwden voor warmte op hun omgeving en regelden de lichaamstemperatuur niet intern.
De onderzoekers wijzen erop dat de buiten temperaturen in de tijd van de dinosaurussen waarschijnlijk hoger waren dan nu het geval is en dat de dieren zichzelf koelden, om te voorkomen dat ze te warm zouden worden.
Schaduw
De dinosaurussen zouden vooral veel warmte hebben verloren via hun lange nekken en staarten. “Sauropoda hadden waarschijnlijk nog wel andere mogelijkheden om zich af te koelen,” stelt onderzoeker Robert Eagle. Zo zouden ze bijvoorbeeld ook de schaduw op hebben gezocht als het te warm werd.
De onderzoekers hopen in een later stadium ook de lichaamstemperatuur van jonge en kleinere sauropoda te kunnen bestuderen. Ze willen zo achterhalen of de grootte en leeftijd van de dieren nog invloed had op hun temperatuur. Uiteindelijk willen ze vaststellen wanneer vogels – afstammelingen van de dinosaurussen – de overstap maakten van koelbloedig naar warmbloedig.
Bovenstaande afbeelding is gemaakt door Steveoc 86 (via Wikimedia Commons).
Bronmateriaal:
“Big dinos stayed cool” – News.discovery.com
Toch warmbloedig?
Lang dachten onderzoekers dat de enorme reptielen koudbloedig waren, maar een nieuwe studie schoffelt het belangrijkste bewijs daarvoor ongenadig hard onderuit.
Er zijn heel wat fossiele resten van dinosaurussen teruggevonden. En die resten kunnen ons ook veel vertellen. Bijvoorbeeld hoe zo’n dinosaurus gebouwd was. Maar er zijn ook heel veel dingen die ze op het eerste gezicht lijken te verzwijgen. Bijvoorbeeld of dinosaurussen koud- of warmbloedig waren. En dus was het even zoeken naar bewijs voor de stelling dat dinosaurussen koudbloedig waren.
Lines of Arrested Growth
Uiteindelijk vonden onderzoekers dat bewijs in de Lines of Arrested Growth (LAG). Deze lijnen zijn terug te vinden in de botten van dinosaurussen en doen denken aan de jaarringen van bomen. De lijnen ontstaan in seizoenen waarin de dieren het lastig hebben (bijvoorbeeld de winter of tijdens droogte) en hun groei door een gebrek aan voedsel stil komt te liggen. Onderzoekers stelden dat dieren die LAGs hadden, wel koudbloedig moesten zijn. In tegenstelling tot warmbloedige dieren, regelen koudbloedige dieren hun temperatuur niet zelf: deze wordt sterk beïnvloed door de temperaturen van de omgeving. En dat heeft gevolgen voor de groei, zo dachten onderzoekers. Een warmbloedig dier heeft altijd dezelfde temperatuur en dezelfde snelle stofwisseling en dus altijd dezelfde hoeveelheid energie om te groeien.
Het resultaat: een warmbloedig dier groeit altijd even hard.
Een koudbloedig dier daarentegen heeft niet altijd dezelfde temperatuur en ook de snelheid van de stofwisseling verschilt en dus groeit deze met horten en stoten.
De conclusie van de onderzoekers: dieren met LAGs zijn koudbloedig. Dat was direct het belangrijkste argument voor de stelling dat ook dinosaurussen koudbloedig waren.
Hier zijn twee LAGs te zien. Het bot behoort toe aan een edelhert. Foto: Meike Köhler / ICP.
Nieuwe studie
In een nieuwe studie bestudeerden de onderzoekers de groei van warmbloedige dieren. Ze waren er niet op uit om het fundament onder de koudbloedige dinosaurus weg te schoffelen. Ze wilden alleen weten hoe de omgeving de groei van diverse dieren beïnvloedde. Om dat te achterhalen, bestudeerden ze de botten van verschillende dieren. Tot hun grote verbazing troffen ze ook bij warmbloedige dieren LAGs aan. De onderzoekers moeten dan ook concluderen dat LAGs niet wijzen op koudbloedigheid, maar in plaats daarvan laten zien hoe de stofwisseling van een dier in reactie op veranderingen in de omgeving verandert. En dat geldt zowel voor koudbloedige als warmbloedige dieren, zo schrijven de onderzoekers in het blad Nature.
Voedsel
De onderzoekers zochten ook uit om wat voor veranderingen in de omgeving het ging. Ze ontdekten zo dat veel regenval en een beperkte hoeveelheid voedsel de grootste invloed had op de stofwisseling. Groter nog dan de temperatuur. Wanneer er weinig voedsel voorhanden is, dan past het lichaam de behoefte van het dier daaraan aan. De stofwisseling vertraagt, waardoor dieren minder voedsel nodig hebben. Gevolg is wel dat de groei ook iets langzamer plaatsvindt.
Verrassend
“Het lijkt verrassend dat er tot op heden nog geen systematisch onderzoek is gedaan om te bewijzen of ontkrachtigen dat alleen koudbloedigen tijdens hun groei deze kenmerken (LAGs) in hun botten ontwikkelen,” bekent onderzoeker Meike Köhler. Ze wijst erop dat eerdere studies de theorie al in twijfel trokken en dat nu voor het eerst bewezen is dat die twijfel terecht is.
Het onderzoek is niet alleen interessant voor paleontologen en anderen die zich in de geschiedenis van het leven op aarde vastbijten. Ook voor mensen die zich met het huidige leven op aarde bezighouden, is het enorm nuttig. Nu blijkt dat ook warmbloedigen LAGs hebben en dat die LAGs iets vertellen over de reactie op veranderingen in de omgeving, hebben onderzoekers een manier gevonden om vast te stellen of die veranderingen een populatie bedreigen.
Bronmateriaal:
“ According to a study published in Nature dinosaurs were warm-blooded reptiles” – ICP.cat
19 juli 2013 Tim Kraaijvanger 6
Onvoldoende spierkracht
…..wetenschappers van de universiteit van Adelaide herbben nieuwe aanwijzingen nieuw gevonden dat dinosaurussen warmbloedig waren. Professor Roger Seymour beweert dat koudbloedige dinosaurussen niet genoeg spierkracht zouden hebben om op andere dieren te jagen in het Mesozoïcum. Hij stelt dit in een paper in het wetenschappelijke blad PLOS One.
Als voorbeeld noemt Seymour zoetwaterkrokodillen. Een krokodil met een gewicht van 200 kilo heeft slechts 14% van de spierkracht van een zoogdier. Dit percentage daalt naarmate een krokodil zwaarder is. “Een koudbloedige krokodil heeft naar verhouding niet hetzelfde uithoudingsvermogen als warmbloedige zoogdieren”, beweert Seymour.
“Een krokodilachtige dinosaurus zou het nooit kunnen winnen van een zoogdierachtige dinosaurus van dezelfde grootte”, beweert Seymour. De onderzoeker vermoedt dat krokodilachtige dino’s daarom warmbloedig waren. Dit komt overeen met eerder bewijs dat Seymour vond, namelijk dat dinosaurussen actiever waren dan zoogdieren.
Of dinosaurussen koud- of warmbloedig waren? Er is slechts een ‘aantal aanwijzingen voor warmbloedigheid bij (velen ? van ) die prehstorische reptielen ……’wetenschappers komen echter langzaam maar zeker in de buurt van een antwoord.
Bronmateriaal:
“New evidence for warm-blooded dinosaurs” – Universiteit van Adelaide
_Als we naar de grote grazende zoogdieren kijken dan zien we dat deze dieren ongeveer het grootste gedeelte van de tijd (17 uur) per dag aan de voedselopname (grazen) besteden. Dit heeft vooral te maken met het geringe energiepotentieel en verwerking van het voedsel dat grazen en het lange proces van voedselvertering bij herbivore soorten met zich meebrengt.
Dat zal voor de plantetende dinosaurussen niet anders zijn geweest. Daaruit volgt haast logischerwijs dat de plantetende dinosaurussen sowieso niet koudbloedig geweest kunnen zijn omdat er anders veel te veel van de beschikbare graastijd door de noodzakelijke warmteopname verloren zou gaan.
Daarmee zouden ze sowieso ’s nachts amper kunnen grazen en dat heeft weer tot gevolg dat de noodzakelijke voedselopname in het geding zou komen.
Op dit terrein maakt het evolutieproces geen onderscheid tussen grazende dinosaurussen of grazende zoogdieren.
______________________________________________________________________________________________________
- Wellnhoferia – possible junior synonym of Archaeopteryx
- Willinakaqe[20]
Middle and posterior caudal vertebrae of Wintonotitan wattsi. Middle caudal vertebra in lateral (A), dorsal (B) and anterior (C). Posterior caudal vertebrae in lateral (D, G, H, J, M, P, S, V), dorsal (E, H, K, N, Q, T, W) and anterior (F, I, L, O, R, U, X) views. Abbreviations: bic, incipient biconvexity.
SA Hocknull, MA White, TR Tischler, AG Cook et al. New Mid-Cretaceous (Latest Albian) Dinosaurs from Winton, Queensland, Australia „PLoS ONE”. 4 (7), ss. e6190 (2009). doi:10.1371/journal.pone.0006190 (en). Image found at: http://www.plosone.org/article/slideshow.action?uri=info:doi/10.1371/journal.pone.0006190&imageURI=info:doi/10.1371/journal.pone.0006190.g014
_____________________________________________________________________________________________________
_______________________________________________________________________________________________________
- Wyleyia – probably a bird
- “Wyomingraptor” – nomen nudum
Over tsjok45
.jpg){kind=link}
Pingback: archaeopteryx « Tsjok's blog
Pingback: DINOSAURICON B | Tsjok's blog